Ανάμεσα στην μια ντουζίνα σαχλαμάρες μαραθώνιων, ημιμαραθώνιων, ραθώνιων και θώνιων, με τα πόδια, με ποδήλατο ή με πατίνι (πάω τώρα και δίνω ιδέες) για τις οποίες κλείνει το κέντρο της Αθήνας, υπάρχει μια διοργάνωση που αξίζει τη φασαρία. Ο Κλασικός Μαραθώνιος της Αθήνας.

Ένα event που ξεκίνησε σαν αθλητική διοργάνωση το 1956 με 21 δρομείς, μετατράπηκε σε λαϊκό ανοιχτό μαραθώνιο το 1972, απέκτησε τον σημερινό του μαζικό χαρακτήρα το 1975 και επιβίωσε της επίθεσης εναντίον της εμπορευματοποίησης της πρώτης τετραετίας του ΠΑΣΟΚ —όταν το 1983 έγιναν δύο μαραθώνιοι, ο ένας εμπορικός και ο άλλος της «Αλλαγής», με τον πρώτο να ξεκινάει στις 10 και μισή αλλά τον δεύτερο να έχει ξεκινήσει από τις οκτώμιση. Στη συνέχεια η διοργάνωση έφθινε μέχρι, στα τέλη του περασμένου αιώνα, κάποιοι να αντιληφθούν την διεθνή δυναμική του και από το 2001, με χορηγούς πλέον, να δώσουν στον Κλασικό Μαραθώνιο των Αθηνών τη σημερινή του μορφή. Μια από τις σημαντικότερες ανοιχτές διοργανώσεις στον κόσμο.

Με το «ανοιχτές» να είναι το σημαντικότερο χαρακτηριστικό. Το οποίο σημαίνει ότι ένας αθλητής δεν χρειάζεται να έχει μπει στα rankings, δεν είναι απαραίτητο να εκπροσωπεί χώρα ή ομάδα για να μετάσχει.  Και αν δεν μπορεί να τρέξει τον μαραθώνιο – όσο και αν ανατριχιάζει τους φανατικούς – υπάρχουν οι αγώνες των 10 χλμ., των 5 χλμ. και του δυναμικού βαδίσματος.

Το μεγάλο όμως ατού του Κλασσικού Μαραθωνίου είναι το ίδιο το όνομα. Πολλές πόλεις έχουν τους δικούς τους μαραθωνίους. Κάποιες όπως η Βοστώνη ή το Λονδίνο με μεγάλη παράδοση. Ο Μαραθώνιος της Αθήνας είναι όμως ο αυθεντικός. Για τον δρομέα ο Μαραθώνιος της Αθήνας είναι ό,τι το προσκύνημα στην Μέκκα για τον μουσουλμάνο και μπορεί να το κάνει υποβάλλοντας την αίτηση του, χωρίς να χρειάζεται την έγκριση ενός συλλόγου ή μιας ομοσπονδίας.

Επίσης είναι όπεν. Αθλητισμός σήμερα δεν είναι να στηθείς ένα τρίωρο και να βλέπεις Μαραθώνιο όπως ήταν πάντα. Ούτε να βγαίνεις στο πεζοδρόμιο με μπουκετάκια και να τα πετάς στους αθλητές όπως γινόταν την εποχή του ορθόδοξου ΠΑΣΟΚ. Είναι να τρέχεις ο ίδιος στον μαραθώνιο ή ακόμα καλύτερα να έχεις την φιλοδοξία να τρέξεις τα 42.195 μέτρα. Ζούμε στην εποχή που με τη διατροφή και τον αθλητισμό πιστεύουμε ότι θα εξασφαλίσουμε την αθανασία.

Η Ελλάδα, λόγω κλίματος και  ονόματος, λόγω Μαραθωνίου και Ολυμπιακών Αγώνων, συνδυάζεται με τον αθλητισμό. Οσοι Αθηναίοι το Σαββατοκύριακο θα βρίζετε, παρηγορηθείτε ότι ο Κλασικός Μαραθώνιος Αθηνών είναι από τις ελάχιστες διοργανώσεις που η ταλαιπωρία σας πιάνει τόπο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News