Ας αποτολμήσω να οπτικοποιήσω κινηματογραφικά την κατάσταση. Ενας μονομάχος μπαίνει στην αρένα το 2019. Από τη μία πύλη εμφανίζεται ένας θηριώδης κύκλωπας που λέγεται πανδημία, σέρνοντας πίσω της ύφεση και εγκλεισμούς. Τον αντιμετωπίζει. Από την άλλη πύλη, ορμάνε δύο λεγεώνες σταλμένες από κάποιον Ερντογάν να καταλάβουν την αρένα. Τους κατατροπώνει, ενώ οχυρώνει και όλο το στάδιο με συμμαχίες και καινούργια όπλα. Παράλληλα με αυτά, σκάει μύτη μια Λερναία Υδρα από Ουκρανία, ακολουθούμενη από επίμονους πληθωρισμούς και πανάκριβα καύσιμα και ρεύματα. Τα βγάζει πέρα και με αυτήν.

Δίνει απανωτές δύσκολες μάχες, οι θεατές δεν θυμούνται κάποιον άλλον μονομάχο να έχει βρεθεί αντιμέτωπος με τόσους απανωτούς και παράλληλους εχθρούς. Τριάμισι χρόνια πολεμά νυχθημερόν, η αρένα μπορεί να έχει μικροαντιρρήσεις για τη μία ή την άλλη στιγμή του, αλλά τον γενικότερο επιτυχημένο αγώνα του  δεν μπορεί να τον αμφισβητήσει κανένας σοβαρός θεατής. Και όταν τα φέρνει επιτέλους βόλτα, λίγο πριν χτυπήσει το καμπανάκι της λήξης, την ώρα που ετοιμάζεται να κάνει τον γύρο του θριάμβου έχοντας την αρένα με το μέρος του, κάνει το απίθανο. Δίνει μόνος του μια σπαθιά στο πόδι του και κόβει πέντε δάκτυλα.

Και τώρα σέρνεται καταματωμένος, με τους θεατές να αναρωτιούνται τι στο διάβολο τον έπιασε και έκανε τέτοιο πράγμα και με κάτι εσωτερικούς αντιπάλους, που κάποτε έμοιαζαν αμελητέοι, να τον σφυροκοπούν αδιάκοπα. Οι εξηγήσεις του, λειψές από μόνες τους, είναι από χέρι αποτυχημένες. Δεν πείθουν παρά μόνο τον πολύ σκληρό πυρήνα των οπαδών του, όλοι οι υπόλοιποι στέκονται ακίνητοι και προβληματισμένοι. Οι επιβεβλημένες παραιτήσεις δεν απαλλάσσουν τον ίδιο από την υποψία ότι γνώριζε, η δε επίκληση του ξένου παράγοντα που θέλει να πλήξει την πατρίδα χειροτερεύει τα πράγματα, καθότι αντίκειται στην κοινή λογική.

Οι υποσχέσεις του για μελλοντικές παρεμβάσεις στην ΕΥΠ αφήνουν το κοινό παγερά αδιάφορο. Μοιάζει σαν να έχει συλληφθεί κάποιος να κλέβει και ως αντίβαρο να υπόσχεται αλλαγή του νομικού πλαισίου για την κλοπή. Κανείς δεν ήξερε ούτε πώς δούλευε πριν η ΕΥΠ, ούτε πιστεύει ότι τώρα θα δουλέψει με διαφάνεια. Από όσα έχουν επισυμβεί ως τώρα, είναι φανερό ότι υπάρχει πρόβλημα σοβαρής αιτιολόγησης αυτού που συνέβη. Θα πορευτεί λοιπόν με αυτό το έλλειμμα, κουβαλώντας το άχθος μια αξιόμεμπτης πράξης που δεν έπρεπε να γίνει. Η αντιπολίτευση θα το τραβήξει μέχρι τέλους, βρήκε στο πιάτο της την απόλυτη ευκαιρία. Η πολιτική είναι χειρότερη από οποιοδήποτε ρινγκ. Δεν υπάρχουν εκεί διαιτητές να σταματήσουν τον μποξέρ. Θα τον σφυροκοπούν ανελέητα, ελπίζοντας στον ολοκληρωτικό πολιτικό του θάνατο.

Παρά ταύτα, είναι ακόμα όρθιος και ενδεχομένως, παρά την πληγή του, παραμένει ισχυρότερος από αυτούς που τον έχουν περικυκλώσει και τον βαράνε. Αν ξεφύγει από το καναβάτσο όπου έχει στριμωχτεί τώρα, μπορεί να ισορροπήσει ξανά το παιχνίδι. Και να παίξει σε αυτό με όρους κυριαρχίας. Οχι πια απόλυτης ηγεμονίας, όπως μέχρι πρότινος, αλλά πάντως –παρά τη ζημιά και την αδύναμη διαχείρισή της– παραμένει όρθιος και ικανός. Δεν ήταν ποτέ εύκολος αντίπαλος, ούτε αναμετρήθηκε ποτέ με εύκολα προβλήματα. Ως τώρα τα έβγαζε πέρα…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News