Το έχω ζήσει πρόσφατα με τον πατέρα μου. Σε δημόσιο νοσοκομείο. Το ξέρω ότι δυστυχώς δεν είναι πρωτοτυπία αυτό που λέω. Ο καρκίνος είναι μια σκληρή πραγματικότητα για πολλές οικογένειες. Οταν οι ρόλοι αντιστρέφονται και το παιδί φροντίζει τον γονιό για τις πρωταρχικές του ανάγκες, εσύ, το παιδί, νιώθεις να περνάς σε μια άλλη διάσταση. Γίνεσαι κάτι σαν πληγωμένο σκυλί που προστατεύει και δαγκώνει, οργισμένο για την κοινή μας μοίρα.

Ξεκάθαρες κουβέντες: Οι οικογένειες της μεσαίας τάξης και των λαϊκών στρωμάτων δεν μπορούν να αντέξουν το κόστος ενός σοβαρού καρκίνου σε ιδιωτικό νοσοκομείο. Το μόνο αποκούμπι τους είναι το ΕΣΥ. Υπάρχουν γονείς που λένε στον ογκολόγο τους «μη με βάλεις σε ιδιωτικό, θέλω να αφήσω κάτι στα παιδιά μου». Ετσι ήταν και ο δικός μου πατέρας. Εφυγε με όλους μας δίπλα του, με γιατρούς και νοσηλευτές που τον φρόντισαν με τρυφερότητα και σεβασμό μέχρι την τελευταία στιγμή.

Σε δίκλινα και τρίκλινα δωμάτια με φθαρμένα καθίσματα και καμιά φορά με διπλωμένες κουβέρτες για μαξιλάρι, γιατί είχαν τελειώσει. Αλλά με τα πιο σύγχρονα φάρμακα και με την ασφάλεια που σου εμπνέει η σοβαρότητα και η υπευθυνότητα: των γιατρών αλλά και των νοσηλευτών που θα κάνουν τη δουλειά τους όλη τη νύχτα.

Ακουσα στο αυτοκίνητο τη δήλωση του γιατρού και υποψήφιου βουλευτή Σπύρου Πνευματικού.

Είπε: «Ενας καρκινοπαθής τελικού σταδίου δεν είναι υποχρεωτικό… δεν θα τα καταφέρει, δεν έχει καλή πρόγνωση, πρέπει κάποια στιγμή να τραβήξουμε μια γραμμή. Γιατί; Γιατί είναι πάρα πολύ δύσκολο να μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε στα έξοδα που χρειάζονται για την αντιμετώπιση των συνανθρώπων». 

Κάποιες στιγμές νιώθεις έναν κόμπο να ανεβαίνει και να σου πνίγει τον λαιμό. Ναι, είναι ένας ορθοπεδικός γιατρός που κατέβηκε στην πολιτική. Εχει σπουδάσει και έχει δουλέψει επί χρόνια στη Αμερική. Δεν το πετυχαίνεις αυτό αν δεν είσαι άξιος. Γνωρίζει καλά την καθημερινότητα των δημόσιων νοσοκομείων.

Ακόμα κι εμείς, οι απέξω, ξέρουμε ότι στον «πόλεμο» μιας εφημερίας οι γιατροί καλούνται να λάβουν δύσκολες αποφάσεις. Οχι μόνο στην Ελλάδα. Αλλο όμως αυτό, κι άλλο να λες ότι θα τραβήξουμε μια γραμμή για εκείνον που πεθαίνει για… οικονομικούς λόγους! Ως πρόταση πολιτικής! Για εκείνον που δεν μπορεί να στραφεί πουθενά αλλού παρά μόνο στη δημόσια Υγεία. Και να το λες όταν ο αρχηγός του κόμματος που σε φιλοξενεί επισκέπτεται τον Αγιο Σάββα και τις προηγούμενες μέρες έχουν χάσει τη ζωή τους άνθρωποι πριν εμφανιστούν οι ήρωες -ναι, ήρωες- του ΕΚΑΒ. Δεν νοείται να λες τέτοια πράγματα τη στιγμή που η προτεραιότητα (της κοινωνίας, όχι μόνο του κόμματός σου) είναι να βελτιωθεί ένα «σπασμένο» σύστημα με άξιους όμως ανθρώπους.

Εψαξα στα γρήγορα: Εχει ξανασυμβεί. Στη Γαλλία ο σύμβουλος του Μιτεράν, Ζακ Αταλί, δεν μίλησε προφανώς για ευθανασία των ηλικιωμένων (αυτό είναι ένα διάσημο fake news) είχε πει όμως πως «το κύριο πρόβλημα στο μέλλον θα είναι ό υπερπληθυσμός (…)  Θα μπορούσε να μας βολέψει μία πανδημία πού θα σκοτώσει τους γέρους και τους αρρώστους».

Στην Ελλάδα ο Τσίπρας (στη ΔΕΘ του 2018) και ο Τσακαλώτος μας είπαν –εμμέσως πλην πολύ σαφώς– ότι δεν κινδυνεύει το Ασφαλιστικό γιατί οι μεγάλοι σε ηλικία συνταξιούχοι θα πεθάνουν. Ως υπουργός Οικονομικών ο κ. Τσακαλώτος δήλωσε αμέσως μετά τη ΔΕΘ -σε Roadshow στο Λονδίνο (εδώ)- για μια συγκεκριμένη κατηγορία συνταξιούχων:

«Δεν υπάρχει λεπτός τρόπος για να το πω, αλλά αυτοί οι άνθρωποι θα εγκαταλείψουν με φυσικό τρόπο το σύστημα γιατί είναι οι μεγάλοι (σε ηλικία) συνταξιούχοι. Εχω προσπαθήσει να σκεφτώ έναν ευφημισμό για να το πω αλλά βασικά θα βγουν από το σύστημα. Μέχρι το 2030, το 2040 δεν θα είναι εκεί». 

Κάποιες συμπεριφορές –γιατί η δημόσια δήλωση είναι συμπεριφορά– παρότι επιφανειακά μπορεί να δείχνουν ορθολογικές χτυπούν μια χορδή. Και ο ήχος από το χτύπημα γίνεται εκκωφαντικός, διαπερνά την κοινωνία. Αυτό συνέβη με τον Πνευματικό. Και η αποπομπή του από τον Μητσοτάκη λειτούργησε σαν μια παράξενη λύτρωση. Κομματικά μπορεί να θεωρείται ριψοκίνδυνη κίνηση γιατί είμαστε, λέει, σε προεκλογική περίοδο. Οι πολιτικοί όμως αποκτούν αδιαμεσολάβητη σχέση με τον κόσμο μόνο όταν πάνω από τα κομματικά συμφέροντα αισθάνονται και τα ανθρώπινα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News