Η αποσαφήνιση από τον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι δεν θα κάνει πρόωρες εκλογές το φθινόπωρο, διαψεύδοντας την έντονη φημολογία που είχε αναπτυχθεί και ότι, αντιθέτως, αυτές θα γίνουν κανονικά την άνοιξη, στο τέλος της τετραετίας, έγινε δεκτή στη Χαριλάου Τρικούπη με έντονη επιφύλαξη αν όχι και με καχυποψία.

Παρά τη κατηγορηματικότητα της τοποθέτησης του κ. Μητσοτάκη, στον ηγετικό κύκλο περί τον Νίκο Ανδρουλάκη δεν έχει φύγει η ιδέα ότι ο Πρωθυπουργός μπορεί να μπλοφάρει και μόλις βρει την ευκαιρία να προσφύγει σε πρόωρες εκλογές. Ένδειξη της έλλειψης εμπιστοσύνης που διαχέεται στο ελληνικό πολιτικό σύστημα αλλά ταυτόχρονα και ένδειξη αμηχανίας για τη στρατηγική του ΠΑΣΟΚ τους επόμενους δέκα μήνες.

Εκ πρώτης όψεως, η αποσαφήνιση του χρόνου των εκλογών στο τέλος της τετραετίας φαντάζει ευνοϊκή για το ΠΑΣΟΚ και διευκολύνει τον Νίκο Ανδρουλάκη να προσαρμόσει τη στρατηγική του. Να κάνει όλες εκείνες τις κινήσεις στο εσωτερικό του κόμματος ώστε να δώσει την επικείμενη διπλή εκλογική μάχη με ισχυρές προϋποθέσεις επιτυχίας και να πάρει τις απαραίτητες πρωτοβουλίες για να πείσει ότι πράγματι οι εκλογές «είναι παιχνίδι για τρείς κι όχι μόνο για τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ», όπως συνεχώς επισημαίνει. Να κάνει πράξη το σύνθημά του για Ανανέωση, Ενότητα και Συλλογικότητα.

Ο χρόνος δεν είναι πάντα φίλος…

Ωστόσο τα πράγματα δεν είναι τόσο άνετα για τον νέο αρχηγό του ΠΑΣΟΚ. Γιατί ο χρόνος δεν είναι πάντα φίλος αν δεν τον αξιοποιήσει κατάλληλα. Αντίθετα, εν προκειμένω, εμφιλοχωρεί ο κίνδυνος να γίνει εμπόδιο.

Εξι μήνες μετά την ανάληψη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι μειώνεται αισθητά ο αέρας στα πανιά που φύσηξε με την εκλογή του κ. Ανδρουλάκη. Διαφαίνεται στασιμότητα και μείωση των ποσοστών, με το ΠΑΣΟΚ να καταγράφεται πια στο 12,5%. (Τάσεις της ΜRB) , γεγονός που γίνεται πηγή προβληματισμού και συζητήσεων στο παρασκήνιο μεταξύ βουλευτών και αρκετών στελεχών.

Προς τούτο η αναστροφή της φθοράς του χρόνου απαιτεί τολμηρές κινήσεις από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Από τη στιγμή που ο συνεχής διακηρυγμένος στόχος του παραμένει να γίνει το ΠΑΣΟΚ ισότιμος πολιτικός παίκτης, ο ανταγωνισμός με την ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ θα είναι σκληρός και αδυσώπητος. Η πίεση που ήδη δέχεται το ΠΑΣΟΚ από το κυβερνών κόμμα και την Αξιωματική Αντιπολίτευση είναι αναμενόμενο να ενταθεί και τα «χτυπήματα» δεν θα είναι ήπια. Αφ΄ενός το πρόβλημα διακυβέρνησης που ίσως προκύψει απαιτεί καθαρή και ρεαλιστική θέση και αφ΄ετέρου ο ανταγωνισμός με τον ΣΥΡΙΖΑ παίρνει χαρακτηριστικά πολιτικής επιβίωσης . Γιατί αν ο Αλέξης Τσίπρας πετύχει να κρατήσει μια διαφορά ασφαλείας από το ΠΑΣΟΚ τότε θα “ανασάνει” από τίς δύο αναμενόμενες εκλογικές ήττες του, δεν θα αισθάνεται ότι αμφισβητείται η κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση και θα επικεντρωθεί στη διαχείριση  της ήττας του έχοντας οριοθετήσει τους συσχετισμούς με το ΠΑΣΟΚ. Αν όντως προκύψει κάτι τέτοιο, ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν θα έχει πετύχει το στόχο να καταστεί το ΠΑΣΟΚ ισότιμο πολιτικό μέγεθος που θα πρέπει να ερωτάται για τη πορεία της χώρας. Κινδυνεύει να παραμείνει «τρίτο και καταϊδρωμένο».

Θέσεις και ευθύνες

Ετσι υποχρεώνεται να εγκαταλείψει τη μέχρι τώρα γραμμή ουδετερότητας και αποφυγής δεσμεύσεων και να τοποθετείται συγκεκριμένα για όλα τα ζητήματα και άρα να αναλάβει και την ευθύνη των όσων θα προτείνει. Πέραν του προγραμματικού πλαισίου που ετοιμάζει ο πρώην υπουργός Νίκος Χριστοδουλάκης συνεπικουρούμενος από στελέχη με πολιτική και κυβερνητική εμπειρία, είναι εμφανές ότι λείπει η θεσμοθετημένη εσωτερική διαβούλευση για τις δημόσιες παρεμβάσεις του ΠΑΣΟΚ και η διάταξη των προσώπων που θα υπερασπιστεί τη γραμμή. Παρατηρείται σύγχυση, αντιφατικές τοποθετήσεις για σημαντικά τρέχοντα ζητήματα και άναρχη πολυφωνία που θολώνουν το στίγμα του κόμματος.

Περιθώρια απαξίωσης προσώπων, αποκλεισμών μη υποστηρικτών του Προέδρου υπό το πρόσχημα της ανανέωσης δεν υπάρχουν. Η συνεκτικότητα είναι εκ των ων ουκ άνευ για να πάει καλά το ΠΑΣΟΚ. Αλλιώς το κόστος μιας περιορισμένης εκπροσώπησης και επιτηδευμένης ουδετερότητας θα καταγραφεί στις κάλπες. Όποτε κι αν γίνουν…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News