Μετακινώντας την ΝΔ προς το κέντρο του πολιτικού φάσματος και αφήνοντας χώρο σε ανορθολογικές πολιτικές οντότητες στα δεξιά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν αναμετράται αυτή τη στιγμή με τον αριστερό και δεξιό λαϊκισμό (λχ. τύπου Κουρή ή Τράγκα) αλλά με τον ορθολογισμό ενός απαιτητικού ακροατηρίου που απαιτεί αποτελέσματα και κανονικότητα. Με άλλα λόγια αναμετράται με την ίδια την πραγματικότητα που είναι πολύ πιο σκληρή (ως και ζοφερή στα πύρινα μέτωπα) από τη δημαγωγία, επί της οποίας επικράτησε σε δύο απανωτές εκλογές, τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2023. 

Οταν το ζητούμενο είναι η σταθερότητα και η πρόοδος και όχι η ανατροπή, η αντιπολίτευση χαμηλού επιπέδου δεν δημιουργεί -υπό προϋποθέσεις- σοβαρά προβλήματα στον πολιτικό φορέα από τον οποίο οι πολίτες αναμένουν θετικά βήματα. Ενίοτε δε μια αντιπολίτευση υψηλών τόνων αλλά χαμηλής αξιοπιστίας, όπως αυτή της περιόδου 2019-2023, μπορεί να αμβλύνει αντί να ενισχύει την πίεση προς την κυβέρνηση. Η σύγκριση μαζί της είναι πάντα ευνοϊκή. 

Οπως έχει παρατηρηθεί αρκετές φορές, η κακή αντιπολίτευση δεν πλήττει ουσιαστικά μια κυβέρνηση εφόσον οι πολίτες κρίνουν ότι τα πράγματα, παρά τα πισωγυρίσματα, προχωρούν συνολικά προς το καλύτερο. Οπως έκριναν ότι συνέβη -με βάση το εκλογικό αποτέλεσμα και τις ποιοτικές έρευνες των δημοσκοπήσεων- την περασμένη τετραετία σε βασικούς τομείς: οικονομία, άμυνα, διπλωματία, ψηφιοποίηση του κράτους, Μεταναστευτικό.

Λίγες ημέρες ωστόσο μετά την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης η χώρα εισήλθε στην πυρίκαυστη ζώνη των καταστροφών. Το κλίμα των ημερών είναι εξαιρετικά βαρύ. Μέχρι τώρα σφραγίστηκε από τη θυσία των δύο ηρωικών πιλότων στην Κάρυστο, από τους δύο ανθρώπους που χάθηκαν στη Μαγνησία, από τα καμένα σπίτια, ξενοδοχεία και δασικές εκτάσεις στη Ρόδο, στα Δερβενοχώρια και σε τόσες άλλες περιοχές.

Με βάση το πολιτικό κλίμα που ζήσαμε τα προηγούμενα χρόνια, θα ανέμενε κανείς ότι τα fake news (πχ. καίνε για να εγκαταστήσουν ανεμογεννήτριες) ή οι άτοπες και εύπεπτες θεωρίες (αγοράζουν Rafale αντί για Canadair) θα γνώριζαν μεγαλύτερη διάδοση.

Δεν προκύπτει ως τώρα κάτι τέτοιο. Το ερώτημα είναι, γιατί;

Μια εξήγηση είναι ότι μετά την παραίτηση Τσίπρα και την εν εξελίξει διαδικασία εκλογής νέου αρχηγού στον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο ως προς το ποια θα είναι τα χαρακτηριστικά του βασικού αντιπολιτευτικού πόλου. Θα είναι ο ισχυρότερος αντίπαλος της κυβέρνησης ο ΣΥΡΙΖΑ με την/τον νέο αρχηγό του, θα αναπτύξει δυναμική το ΠΑΣΟΚ ή θα προκύψει ένα νέο σχήμα; Πλήρη εικόνα θα έχουμε μετά τις Ευρωεκλογές, στις 9 Ιουνίου του 2024.

Η μη διάδοση των fake news στον βαθμό που την είχαμε συνηθίσει συνδέεται και με το γεγονός ότι επί πολλά χρόνια μετά το 2010 η διακίνησή τους απαιτούσε έναν μηχανισμό που αυτή τη στιγμή μοιάζει ασυντόνιστος. Σαν να έσπασε το νήμα που ένωνε τις τελείες μεταξύ των δηλώσεων και των υπονοούμενων του ΣΥΡΙΖΑ, των πρωτοσέλιδων στις εφημερίδες που τον στηρίζουν και των τρολ που δημιουργούσαν κλίμα στα social media.

Η απουσία όμως αντιπολιτευτικού πόλου και η περιορισμένη διάδοση των fake news δεν κάνει τα πράγματα πιο εύκολα για την κυβέρνηση. Οσο κι αν επιφανειακά, εν μέσω έκτακτων και ανησυχητικών γεγονότων δεν φαίνεται αυτή τη φορά να επικρατούν οι κραυγές.

Η βουβή υπομονή των πολιτών που δεν παρασύρονται από τη δημαγωγία και τα ψέματα -πολλοί από αυτούς έδωσαν στην κάλπη τη δεύτερη ευκαιρία στον Μητσοτάκη-, δεν είναι πιο εύκολα διαχειρίσιμη από μια θορυβώδη και απαξιωμένη αντιπολίτευση.

Μάλλον το αντίθετο. Και αυτό είναι κάτι θετικό. Η κριτική εστιάζεται, ακόμη και με τρόπο βουβό, στην ουσία: στις υστερήσεις, στα λάθη και στα προβλήματα. Οι απαιτήσεις αυξάνονται και η λογοδοσία τίθεται ευθέως.

Το κλίμα των ημερών αναδεικνύει το παράδοξο: ο Μητσοτάκης πρέπει να αναμετρηθεί τώρα με την κοινωνία των πολιτών που προσδοκά μια σύγχρονη και κανονική χώρα. Είναι κι αυτό ένα αποτέλεσμα της νίκης του επί των λαϊκιστών. Δύσκολο και απαιτητικό για τον ίδιο, χρήσιμο όμως για τη χώρα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News