Η Αθήνα μοιάζει κάποιες φορές τόσο γκρίζα που μπορείς να ορκιστείς ότι τίποτα καλό δεν μπορεί να γεννηθεί εκεί. Και είναι και φορές που η Αθήνα μοιάζει με το ασπρόμαυρο Παρίσι του Ματιέ Κασοβίτς: «Μια κοινωνία σε ελεύθερη πτώση… Σημασία όμως δεν έχει η πτώση αλλά η πρόσκρουση» (Το Μίσος,1995).

Η πρόσκρουση ήρθε την πρώτη φθινοπωρινή Παρασκευή του χρόνου. Μεσημέρι. Στην καρδιά της Αθήνας.

Ενας άνδρας εισβάλλει σε κοσμηματοπωλείο στην Ομόνοια. Οι πληροφορίες λένε ότι κρατά μαχαίρι και απειλεί τον ιδιοκτήτη. Ο νεαρός εγκλωβίζεται στο κατάστημα. Στο βίντεο που δόθηκε στη δημοσιότητα αργότερα, εμφανίζεται ο ληστής να παλεύει να σπάσει την τζαμαρία της εισόδου με έναν πυροσβεστήρα. Η πιξελιασμένη εικόνα τον δείχνει αδύναμο. Προσπαθεί απλώς να σπάσει το τζάμι και να ξεχυθεί στους δρόμους της Ομονοίας. Το τζάμι της εισόδου δεν σπάει και τότε αποφασίζει να δοκιμάσει από το πιο χαμηλό σημείο της βιτρίνας.

Τότε, δύο άνδρες που παρακολουθούν έξω από το κατάστημα προχωρούν προς αυτό. Κλοτσούν προς το τζάμι ενώ ο ληστής προσπαθεί να βγει. Η τζαμαρία σπάει. Οι κλοτσιές συνεχίζονται. Ο ληστής προσπαθεί να τις αποφύγει με τα χέρια. Οι κλοτσιές συνεχίζονται. Ο ληστής περνάει μέσα από τη τζαμαρία που έχει σπάσει. Οι κλοτσιές συνεχίζονται. Ο ληστής πέφτει στο πεζοδρόμιο. Οι κλωτσιές συνεχίζονται. Σε λίγο θα είναι νεκρός.

Βλέπεις τους δύο άνδρες που με τόσο μίσος κλοτσούσαν στο κεφάλι έναν ανήμπορο άνθρωπο που φαινόταν ότι αδυνατούσε ακόμα και να σταθεί όρθιος. Το πιο τρομακτικό είναι ότι μοιάζουν με δύο «κανονικούς» ανθρώπους. «Κανονικοί» άνθρωποι που νοιώθουν ότι η εγκληματικότητα μια μέρα θα τους χτυπήσει την πόρτα. Και τότε θα πρέπει να αποδείξουν ότι δεν είναι σαν τους άλλους. Ακόμα και αν πρέπει να κλοτσήσουν στο πρόσωπο έναν ματωμένο ληστή που είναι λιπόθυμος στο πεζοδρόμιο.

Και φυσικά, αυτοί οι «κανονικοί» άνθρωποι έχουν χιλιάδες «κανονικούς» ανθρώπους να τους υπερασπιστούν πίσω από οθόνες υπολογιστών. Δικαστές έτοιμους να τους αθωώσουν και συμμάχους έτοιμους να τους αποθεώσουν με σχόλια και like καρφωμένα στο παπούτσι που σκάει με δύναμη στο πρόσωπο του ληστή. «Και τι θες να κάνουμε; Αυτός πήγε να ληστέψει. Εχουμε γεμίσει με τέτοιους».

Η αυτοδικία γίνεται της μόδας σε μια πόλη που γεμίζει όλο και περισσότερο με μίσος. Και το μίσος ξεσπά επί δικαίους και αδίκους, σε πρόσωπα που είναι ή μοιάζουν απειλητικά. Ξεσπά και μετά ηρεμία. Ο ληστής είναι νεκρός.

Υ.Γ. Το μεσημέρι του Σαββάτου έγινε γνωστό ότι ο «ληστής» ήταν ο Ζακ Κωστόπουλος. O Ζακ ήταν γνωστός ακτιβιστής της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Οι φίλοι του λένε ότι ήταν υπό την επήρεια ουσιών και μπήκε για πρώτη φορά στη ζωή του να κλέψει χρήματα…

* Οι αποκαλύψεις των ημερών που ακολούθησαν αναφέρουν ότι ο Ζακ δεν μπήκε στο κατάστημα για να κλέψει αλλά για να προστατευθεί. Τελικά, δεν ήταν καν ληστής…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News