Αρχικά οι θυμοί, με φόρα θυμού, χώθηκαν σε λέξεις, ξεχύθηκαν σε καβγάδες, σε διαξιφισμούς, ξέσπασαν σε αλληλοκατηγόριες. «Εσύ!»… Μετά έπεσε σιωπή. Έγιναν οι θυμοί εσωτερικοί. Πάθαμε. Μάθαμε; Σιγά μην μάθαμε! Και έτσι, θυμό τον θυμό, ακουμπήσαμε τα αμίλητά μας, τα κρατημένα μας, αυτά που ο καθένας μας θεωρεί ως «εξυπακούεται» αλλά ποτέ δεν δικαιώνονται σε «εισακούονται» – άρα πέφτουμε σε συνεχή ματαίωση και ακύρωση. Τα ακουμπήσαμε σε ανθρώπους που νομίζουμε ότι μας νοιώθουν, που αναγνωρίζουμε γλώσσα κοινή και κοινή λογική. Ο λόγος τους ημερώνει την εσωτερική κραυγή αγωνίας μας. Οι κύριοι και οι κυρίες «Πες τα!» Εξαιρετικός εκπρόσωπος αυτού, ο κύριος Καιρίδης.

Αλλά, για να είμαι δίκαιη, πρέπει να το πιάσω από την αρχή. Να αναφέρω δηλαδή, ότι από τη συγκεκριμένη ανάγκη μας αναδύθηκε «εκτός» συνόρων, σε εδάφη περιχώρων, από εκεί που δεν το περίμενε κανείς, μια εκπομπή ήσυχη που κάνει τη διαφορά. Στο ACTION 24. Η παρέα του Γιώργου Κουβαρά. Και μ΄έναν περίεργο τρόπο ενδοσυνεννόησης τηλεθεατών, κέρδισε έδαφος γιατί είχε και έχει δυσεύρετα στοιχεία. Όχι βιασύνες, όχι ανούσια οχλαγωγία, όχι κοινοτοπίες «εγώ δεν σας διέκοψα», όχι βομβαρδισμό «αποκλειστικών» (μαύρα αποκλειστικά!) αλλά, σχολιασμό cool, απόψεις cool, ωραίες διαφωνίες, χαριτωμένες συμφωνίες και χιούμορ. Και όπως κάθε τι… «Έτσι είναι μάτια μου η ζωή» (αρχαίο άσμα Νάντιας Κωνσταντοπούλου), η εκπομπή γέννησε έναν σταρ. Που δεν το επιδίωξε αλλά σχεδόν ήταν μοιραίο! Τόσο προσωπικό στυλ! Τόσο αλλιώτικος.

Το όνομα αυτού Δημήτρης Καιρίδης. Θάρρος γνώμης, όχι φίλτρο-φρένο «τάγματος» (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι  καταδεχόταν να «χαζοπαίζει»τον κομματικά ανεπηρέαστο, τον δήθεν ανένταχτο) χιούμορ βιτριολικό, γλώσσα ρέουσα, του σαλονιού και του λιμανιού. Τα αντικρουόμενα είναι το γοητευτικό στοιχείο του Καιρίδη. Ο οποίος, αν και δεν μασάει, ούτε στρογγυλεύει τα λόγια του, αν και με ευστοχία κεντριού εξουδετερώνει τον αντίπαλο συνομιλητή, ωστόσο όλα τα κάνει σε ένα πλαίσιο ευγένειας και ευπρέπειας και διαφαίνεται η πολύπλευρη μόρφωσή του και η ουσιαστική παιδεία του.

Ήταν ζήτημα χρόνου να τον αρπάξει ένα κόμμα. Αυτό με τρόμαζε. Δεν υπάρχει πιο μπαμπέσικο, πιο ύπουλο πράγμα από το προστακτικό «Πες τα!» γιατί κυρίως φανερώνει πόσοι πολλοί δεν έχουν δύναμη και δίοδο να τα λένε. Άρα σε σπρώχνουν, ίσως και παραπάνω από τη δύναμη αντοχής σου στο σπρώξιμο. Και μπορεί να ξυπνήσεις γραφικός. Να μην ακούς πια εσένα, αλλά να αξιολογείς ως το πιο σημαντικό της ζωής σου ότι είσαι ο «Πες τα!» του λαού… Άλλη μπαμπεσιά κι αυτό «του λαού»! Και κολακευμένος και χαμένος ανεβάζεις τη δοσολογία, σουσουροκουβαλιασμένος στα παλαμάκια, ενός επιτακτικού «Πες τα!». Και μετά; Άστα-βράστα! Στο φρένο αναγνωρίζω τους μάγκες!

Αυτά σκεφτόμουν μέχρι που ήρθε η πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη για συμμετοχή του στο ευρωψηφοδέλτιο. Μελετάω το βιογραφικό του. Γεννήθηκε στην Καβάλα και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και συνέχισε στον τομέα Διεθνών Σχέσεων στο Fletcher School, στο Πανεπιστήμιο Tufts της Βοστώνης. Δίδαξε Διεθνή Πολιτική στο Harvard, στο Tufts, στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και πλέον διδάσκει Διεθνή και Ευρωπαϊκή Πολιτική στο Πάντειο. Έχει δουλέψει σε Ελλάδα και εξωτερικό, στον δημόσιο αλλά και στον ιδιωτικό τομέα. Υπήρξε και διευθυντής του Προγράμματος Κόκκαλη στο Harvard. Νομίζω είναι «αφιερωμένος» στον Κωνσταντίνο Καραμανλή (εννοείται αναφέρομαι στον αείμνηστο Καραμανλή και όχι στον «μουτρωμένο» απόγονο που μιλάει μέσω «κύκλων Καραμανλή») ως επιστημονικός υπεύθυνος στο Ίδρυμά του.

Σημαντική πτυχή της ζωής του είναι,το ότι διευθύνει μια διεθνή εκπαιδευτική πρωτοβουλία, τη «Θερινή Ακαδημία της Ολυμπίας» στο Ναύπλιο, όπου συγκεντρώνονται πολίτες μέχρι και εβδομήντα διαφορετικών εθνοτήτων, μιλάμε ακόμα και για 1.000 ανθρώπους, για μια ανταλλαγή σκέψεων και προβληματισμών για την κοινωνία και την πολιτική, έχοντας από μεριάς του την υγιή εμμονή ότι η χώρα μας μπορεί και πρέπει να γίνει διεθνές εκπαιδευτικό κέντρο. Στην ίδια κατεύθυνση έχει ταχθεί και ο δικός μου εκλεκτός, Στάθης Καλύβας. Με την ίδια πεποίθηση, ίδρυσε το δίκτυο προβληματισμού «NavarinoNetwork» στη Θεσσαλονίκη.

Να πω την αλήθεια μου, χάρηκα την πρόταση στο πρόσωπό του. Αν δεν είναι αυτά προσόντα για Ευρωβουλή, τότε πια είναι; Το να κλωτσάς μπάλα; Πέραν όμως απ΄αυτό, μεταξύ μας να το πω, ησύχασα. Όσες αντιστάσεις και να έχεις, όσο οντότητα και να έχεις κατακτήσει, όσο ευφυής και προσγειωμένος… Άτιμο πράγμα, το «Πες τα!» των Ελλήνων. Σε τούτα τα χρόνια τα διψασμένα, τα σουρεαλιστικά, τα χωρίς προσχήματα, της ανόδου και απειλής, από τη μια του λαϊκισμού και από την άλλη του γελοίου ελιτισμού… Ετούτα τα χρόνια που σε ξεπερνάει ο θυμός καθώς η κοροϊδία, η διαφθορά, η μαγκιά, το παιχνίδι με τη δημοκρατία των τελευταίων «δραματουργών» της πολιτικής σκηνής, νερώνει τα τερατώδη ανομήματα των προηγούμενων….(Σκέψου να κυβερνούσαν όσο οι πριν;)… Ετούτα τα χρόνια λοιπόν… Μπορεί να πάρεις άνθρωπο που «τα λέει!» στον λαιμό σου.

Χαρισματικέ Δημήτρη Καιρίδη, ήσυχη σας εύχομαι καλή διαδρομή. Από την Ελλάδα του «Πες τα!», σε μια Ευρώπη του «Πράξ΄τα! ».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News