Ο Αλέκος Φλαμπουράρης έχει ένα μεγάλο προσόν. Αυτό που δείχνει επισκιάζει με ευκολία αυτό που είναι. Μια πρόχειρη αναζήτηση στα social media είναι ενδεικτική: ακόμα και σε «δεξιούς» λογαριασμούς ο υπουργός Επικρατείας εμφανίζεται ως ο γεράκος με το φρέντο στο τηλεοπτικό πάνελ, ή ο μπάρμπας που παίρνει έναν υπνάκο (έστω και αν αυτός ο υπνάκος τυχαίνει να γίνεται στα υπουργικά έδρανα). Κανένας σοβαρός προβληματισμός για το τι πραγματικά κάνει αυτός ο 80χρονος στο Μαξίμου.

Ακόμα και πιο διαβασμένους να ρωτήσεις, θα σου πουν, γελώντας, ότι ο κυρ Αλέκος ασχολείται με την «καθημερινότητα του πολίτη» ως «συντονιστής των δράσεων και στην ανάληψη πρωτοβουλιών σε θέματα βελτίωσης της ποιότητας ζωής» – θα τον φανταστούν πάνω από έναν υπολογιστή να απαντά στο kathimerinotita.gov.gr όπου οι Ελληνες στέλνουν τους καημούς τους και εκείνος τους ακούει.

Ενα ΦΕΚ όμως, την περασμένη Παρασκευή, έκανε αίσθηση: ο Αλέξης Τσίπρας αφαιρεί με μια υπογραφή την αρμοδιότητα εποπτείας του χρηματοπιστωτικού τομέα από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υπουργό Οικονομίας Γιάννη Δραγασάκη και την αναθέτει στον κυρ Αλέκο (εδώ το ΦΕΚ, για όποιον ενδιαφέρεται).

Διότι ο κυρ Αλέκος δεν είναι αυτό που φαίνεται. Είναι ο πιο κοντινός άνθρωπος του Αλέξη Τσίπρα μολονότι τους χωρίζουν τέσσερις δεκαετίες. Δεν είναι μόνο ο πολιτικός μέντορας του Πρωθυπουργού, είναι τόσο κοντινός του που μόνον αυτός τον επισκέφθηκε, όταν χρειάστηκε, στο δωμάτιό του στο νοσοκομείο. Σε αυτόν ο Πρωθυπουργός είχε ήδη αναθέσει την προεδρία της Διυπουργικής Επιτροπής Μεγάλων Εργων Υποδομής, δηλαδή τις μεγάλες μπίζνες του κράτους. Σε αυτόν είχε αναθέσει να κλείσει το ντιλ με τους καναλάρχες μετά το φιάσκο του Νίκου Παππά. Σε αυτόν λοιπόν ανέθεσε και την εποπτεία των τραπεζών, καθώς οδεύουμε προς τις εκλογές.

Τι συνέβη; Δεν κάνει ξαφνικά για τη δουλειά ο κ. Δραγασάκης, την οποία έκανε εδώ και τρία-τέσσερα χρόνια; Κάποιοι λένε ότι ο αντιπρόεδρος ήταν «μαλακός» στην αντιπαράθεση της κυβέρνησης με τον Γιάννη Στουρνάρα, άλλοι ότι γενικά είναι πολύ soft για την εποχή, ότι χρειάζεται ένας «war time» υπουργός για τις τράπεζες, καθώς τώρα είναι να γίνουν οι μεγάλες αγοραπωλησίες δανείων, οι εξαγορές και πιθανόν οι κατά τα φαινόμενα αναγκαίες συγχωνεύσεις.

Βέβαια όλο αυτό κλωτσάει στο γεγονός ότι ο κ. Φλαμπουράρης είναι μεν πολλά, αλλά γνώστης της τραπεζικής αγοράς δεν είναι. Κανένα πρόβλημα. Είναι έμπιστος σε έναν όλο και πιο κλειστό κύκλο ανθρώπων μέσα στο Μαξίμου που, όσο περνούν οι μήνες και όσο πηγαίνουμε προς τις κάλπες, συγκεντρώνει όλο και περισσότερη ισχύ (από τον έλεγχο της Δικαιοσύνης με τον εξ απορρήτων του κ. Τσίπρα νέο υπουργό Καλογήρου, έως την εποπτεία τώρα των τραπεζών –και των τραπεζιτών– με τον μέντορα του κ. Τσίπρα).

Είναι γνωστό εξάλλου ότι στο Μαξίμου αυτής της εποχής τα προσόντα και η ικανότητα δεν είναι το βασικό κριτήριο. Η λυδία λίθος για το αν κάνεις για μέλος αυτού του περίκλειστου σύμπαντος στη βίλα της Ηρώδου Αττικού είναι η εμπιστοσύνη. Και ποιος πιο έμπιστος από τον άνθρωπο που ο Πρωθυπουργός θεωρεί δεύτερο πατέρα του;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News