Τα θετικά του να είσαι πρόεδρος σε αριστερό κόμμα στην Ελλάδα είναι αναρίθμητα. Ο Στέφανος Κασσελάκης όμως, παρότι μετράει ήδη αρκετούς μήνες στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, μοιάζει να μην τα έχει ανακαλύψει πλήρως, ώστε να μπορεί και να τα εκμεταλλευτεί. Αλλιώς δεν εξηγείται η διαφαινόμενη μεταστροφή του στο ζήτημα του Πόθεν Εσχες.

♦ Στις 2 Απριλίου στο δελτίο του ΣΚΑΪ έλαβε χώρα, σύμφωνα με την απομαγνητοφώνηση του γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ (εδώ), ο παρακάτω διάλογος:

Σία Κοσιώνη: Εχετε πει εσείς ότι «θα καταθέσω το πόθεν έσχες, έχω μεταβιβάσει τις μετοχές μου, όταν μου ζητηθεί…» εν πάση περιπτώσει εγώ τα προσπερνάω όλα αυτά. Ρωτάω έτσι όπως το σκέφτομαι: αφού δεν έχετε τίποτα να φοβηθείτε και λέτε ότι είναι καθαρός ο Στέφανος Κασσελάκης, γιατί δεν παρουσιάζετε μια δήλωση περιουσιακής κατάστασης τώρα και την καταθέτετε όταν θα σας ζητηθεί.

Στ. Κασσελάκης: Αυτό κάνω.

Σία Κοσιώνη: Θα το κάνετε λοιπόν;

Στ. Κασσελάκης: Ναι, πριν τις ευρωεκλογές.

♦ Την Πέμπτη, 23 Μαΐου, το βράδυ, στον τηλεοπτικό σταθμό «One», ο κ. Κασσελάκης φάνηκε να αλλάζει ρότα και παρέπεμψε στην καταληκτική ημερομηνία για την υποβολή του Πόθεν Εσχες από όλους τους υπόχρεους, που είναι όμως μετά τις ευρωεκλογές και συγκεκριμένα στις 30 Ιουνίου (περισσότερα εδώ).

Ως την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν ήταν ακόμη σαφές πώς θα κινηθεί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Πιθανότατα θα προχωρήσει και θα παρουσιάσει ή θα υποβάλει προ των ευρωεκλογών την περιουσιακή του κατάσταση για να κλείσει στόματα, συνδυάζοντας την κίνηση αυτή με επίθεση στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο οποίος βέβαια έχει το πλεονέκτημα ότι υποβάλλει κάθε χρόνο δήλωση Πόθεν Εσχες εδώ και δεκαετίες. Ενώ, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κυνήγησε τη σύζυγό του, Μαρέβα Γκραμπόφκσι-Μητσοτάκη, η υπόθεση κατέληξε στο αρχείο.

Η όποια αλλαγή στάσης του κ. Κασσελάκη δείχνει πάντως ότι δεν έχει μελετήσει ακόμη διεξοδικά το ιδεολογικό οπλοστάσιο του κόμματος που ανέλαβε. Οσα έχουν λεχθεί από ιδεολογικούς ινστρούχτορες της ελληνικής Αριστεράς, επιχειρήματα απολύτως μαρξιστικά, τα οποία ισχύουν για κάθε ποσό και κάθε brand name του καπιταλισμού (πχ. Goldman Sachs) που μπορεί να προκύψει σε κάποιο Πόθεν Εσχες.

Ιδού μερικά βασικά points:

♦ Ο Μαρξ ήταν αστός. Ο Ενγκελς ήταν γιος βιομηχάνου. Μαζί έγραψαν το Κομουνιστικό Μανιφέστο που δημοσιεύτηκε το 1848.

♦ Οι φτωχοί που ψηφίζουν δεξιά κόμματα είναι ταξικοί αποστάτες, άρα είναι κατακριτέοι. Το αντίστροφο ΔΕΝ ισχύει: οι πλούσιοι που συντάσσονται με την Αριστερά, όχι μόνο δεν είναι κατακριτέοι, αλλά είναι διπλά αξιέπαινοι. Ξέρουν πώς να πολεμήσουν το σύστημα από μέσα.

♦  Ο Ακουλινό Μορέλ, γάλλος διανοούμενος και καθηγητής, έχει απαντήσει διεξοδικά στο ερώτημα αν «μπορεί ένας αριστερός άνθρωπος να είναι πλούσιος;». Σε άρθρο του στη Liberation (εδώ) έχει δείξει ότι η αιμομικτική σχέση μεταξύ εξουσίας και χρήματος, η συγγένεια μεταξύ του κόσμου των «πλουσίων» και του κόσμου των «ισχυρών» είναι θεμελιώδες και ταυτοτικό χαρακτηριστικό της Δεξιάς, όχι της Αριστεράς!

Εδώ χρειάζεται λίγη προσοχή παραπάνω, γιατί τα επιχειρήματα του Μορέλ έχουν χρησιμοποιηθεί και πρόσφατα, όταν προέκυψαν στον ΣΥΡΙΖΑ ζητήματα με μεγάλες ακίνητες περιουσίες (πχ. πολλά διαμερίσματα που ενοικιάζονταν με σκοπό το κέρδος) ή επενδύσεις μέσω Goldman Sachs ή Blackrock. Ιδού λοιπόν μια «Golden Paragraph» ή αλλιώς «Χρυσή Παράγραφος» από το εν λόγω άρθρο του Μορέλ, αχρείαστη να’ ναι:

—«Αυτό που μετράει πρωτίστως είναι τα σχέδια και τα προγράμματα που υιοθετούνται, οι δράσεις που αναλαμβάνονται και οι πολιτικές που ακολουθούνται. Αριστερός πολιτικός είναι αυτός που αναλαμβάνει αριστερές δεσμεύσεις και αριστερές δράσεις. Ο προσωπικός του πλούτος, ο πλούτος των φίλων ή των συγγενών του και ο τρόπος ζωής του δεν είναι πράγματα αδιάφορα ή χωρίς συνέπειες, αλλά είναι και πρέπει να παραμείνουν δευτερεύοντα στην πολιτική αξιολόγηση που κάνουμε για εκείνον. Η ειλικρίνεια μιας δέσμευσης ή η δύναμη μιας πεποίθησης δεν μπορούν να μετρηθούν μόνο με το κριτήριο του τραπεζικού λογαριασμού».

Επομένως, αυτό που μοιάζει να μην έχει αφομοιώσει πλήρως ο Στέφανος Κασσελάκης, είναι το ιδεολογικό χρυσωρυχείο του κόμματος που ανέλαβε και το οποίο μπορεί να δικαιολογήσει (σχεδόν) τα πάντα στο όνομα του «ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς». Ή αλλιώς το άυλο, διανοητικό κεφάλαιο (intellectual capital) του κόμματος που ήρθε στα χέρια του.

Αυτός ο ιδεολογικός κρυπτονίτης επέτρεψε σε πολλούς Αριστερούς της Μεταπολίτευσης να χαρούν «και τις αξίες, και την πισίνα τους», το ίδιο πλαίσιο επιχειρημάτων μπορεί να τον βγάλει από τη δύσκολη θέση, αν κάποιοι ισχυριστούν ότι τα περιουσιακά του στοιχεία δεν ταιριάζουν με το προφίλ ενός πούρου Αριστερού.

Η δουλειά έχει γίνει σε επίπεδο επεξεργασίας θέσεων πολύ πριν εμφανιστεί ο Κασσελάκης. Επομένως, αφού τα βρίσκει έτοιμα ποιος ο λόγος να μην τα αξιοποιήσει: Οσο πιο πλούσιος, τόσο πιο Αριστερός… 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News