Είναι ντροπή που γράφονται άρθρα όπως αυτό που διαβάζετε τώρα. Είναι και χαμένος χρόνος. Απευθύνονται σε ανθρώπους που χρησιμοποιούν τον πατριωτισμό ως φερετζέ του ρατσισμού τους —εντάξει, ας μην τους πούμε ρατσιστές, ας τους χαρακτηρίσουμε υπερβολικά εύθικτους υπερπατριώτες. Και σε ανθρώπους που επιδεικνύουν την «ανεκτικότητα» τους ως στοιχείο υπέρβασης. Διότι, όπως είναι γνωστό, εμείς εδώ είμαστε όλοι λευκοί, πατριώτες και στρέιτ. Τους υπόλοιπους απλώς τους ανεχόμαστε, γι’ αυτό και είναι καλό να προσέχουν τι βγαίνει από το στόμα τους.

Όλοι αυτοί οι τύποι, λοιπόν, αγανάκτησαν επειδή ο Αντετοκούνμπο περιέγραψε, με εξαιρετική ακρίβεια και πιστότητα, τα παιδικά του χρόνια. Και δεν είπε κάτι περίεργο ή εξωπραγματικό. Και εγώ δεν έχω δει στην Ελλάδα μαύρους στο τιμόνι καλού αυτοκινήτου, εκτός και αν πρόκειται για αθλητές ή διπλωμάτες. Είναι επίσης απόλυτα κατανοητό για ένα παιδί παράτυπων (εντάξει, παράνομων) μεταναστών να ανησυχεί μήπως οι γονείς του δεν επιστρέψουν ένα βράδυ στο σπίτι. Αν τώρα περιμένετε από το παιδί να κάνει ανάλυση κινδύνου, σταθμίζοντας το οικογενειακό ρίσκο και το νομικό πλαίσιο, είστε είτε ηλίθιοι είτε υπερβολικά απαιτητικοί. Άλλωστε το ίδιο παιδί αναγνωρίζει ως κόσμο του τον τόπο που γεννήθηκε και μεγαλώνει, δεν κάνει συσχετισμούς με την πατρίδα των γονιών του, δεν ξέρει τη γλώσσα, δεν θέλει καν να πάει εκεί.

Η συνέντευξη του Αντετοκούνμπο ενόχλησε επειδή είπε ότι στην Ελλάδα το χρώμα παίζει ρόλο. Θα έλεγα ότι κυρίως παίζουν ρόλο τα λεφτά, αλλά μέχρι να δω μερικούς μαύρους αιρετούς άρχοντες, ανώτερους αξιωματικούς στον στρατό, στη δημόσια διοίκηση και στα media, θα μου επιτρέψετε να διατηρώ μερικές επιφυλάξεις. Εντάξει, ας μην είναι μαύροι. Ας είναι Ασιάτες. Του κερατά, είναι πάνω από μια γενιά εδώ, δεν θα υπάρχουν κάποια άξια τέκνα τους για να ανελιχθούν στις υψηλότερες βαθμίδες της ελληνικής κοινωνίας; Θα υπάρχουν, αλλά είναι πιθανό να έχουν πρόβλημα με τα χαρτιά τους. «Εμείς ρατσιστές δεν είμαστε πάντως».

Κάποιοι, δε, έσπευσαν να θυμίσουν στον Γιάννη ότι η Ελλάδα δεν είχε σκλάβους, όπως η Αμερική. Ναι, επίσης δεν έχει στείλει άνθρωπο στο φεγγάρι. Και επειδή κάπου διάβασα αυτή η αναφορά να περιλαμβάνει και τους Ευρωπαίους που δεν είχαν ποτέ σκλάβους, καλό είναι όσοι εκστομίζουν κάτι τέτοια, να θυμηθούν τι έκαναν οι αποικιοκράτες στην Αφρική.

Ο Αντεντοκούνμπο εγκαλείται ως αχάριστος. Και εδώ είναι το ζουμί. Μπορεί να γεννήθηκε και να μεγάλωσε σε αυτή τη χώρα, να φοράει το εθνόσημο και να ψάλλει τον εθνικό ύμνο, πλην όμως οφείλει να θυμάται ότι θεωρείται «φιλοξενούμενος», ένας ικέτης που βρήκε έλεος. Εμείς έχουμε κάθε δικαίωμα να γκρινιάζουμε, να αφορίζουμε, να απαριθμούμε τα δεινά που φορτώνει η χώρα στις περήφανες πλάτες μας. Στον Γιάννη δεν αναγνωρίζεται αυτό το δικαίωμα. Δεν είναι σαν εμάς. Ευτυχώς. Δεν είναι σαν εμάς. Δεν είναι σαν κι αυτούς.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News