Το ότι η πανδημία αλλάζει την κανονικότητά μας είναι κάτι που το ζούμε όλοι καθημερινά. Το ότι η πανδημία επισπεύδει την ψηφιοποίηση της οικονομίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την αγορά εργασίας, είναι επίσης γεγονός. Το ότι ο μέσος Έλληνας, όμως, θα προσαρμοζόταν τόσο ομαλά στη νέα πραγματικότητα, αναγκάζοντας τις επιχειρήσεις να προσαρμοστούν και αυτές, ίσως δεν ήταν και τόσο αναμενόμενο.

Ακουγα δύο φίλες –λάτρεις και οι δύο της Ερμού και των δοκιμαστηρίων, οι οποίες σνόμπαραν από άποψη το ηλεκτρονικό εμπόριο– να μιλούν για τις παραγγελίες που ήλθαν μέσα σε 3 μέρες, η μία από την Καλαμάτα και η άλλη από τη… Βουλγαρία.

Οχι άσχημα.

Οπως επίσης και την ηλικιωμένη γειτόνισσα της μαμάς (!) να εξηγεί με το νι και με το σίγμα από το μπαλκόνι πού θα βρούμε καλές φόρμες για το παιδί («μεγαλώνει το πουλάκι μας») στο… e- shop του συνοικιακού μαγαζιού.

Εκείνο όμως που πραγματικά με χαροποίησε ήταν ο αριθμός 15.594. Δεν είναι τα νούμερα του Τζόκερ. Είναι τα εισιτήρια που έκοψε το «Τρίτο Στεφάνι» του Ταχτσή, που προβλήθηκε online στις αρχές Δεκεμβρίου και επαναπροβάλλεται διαδικτυακά αυτές τις ημέρες.

Digital Performance; Κι όμως ναι!

Αντίστοιχες πρωτοβουλίες θα βρει κανείς αν ψάξει στο σύνολο της αγοράς θεάματος και ψυχαγωγίας, και όχι μόνο. Μπορεί η νέα αυτή τάση να μην είναι σε θέση να λύσει τα τεράστια οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο καλλιτεχνικός κόσμος, δεν μπορεί όμως κανείς να προσπεράσει το γεγονός ότι η πανδημία ανοίγει διάπλατα μια νέα πόρτα στον κόσμο –και σε νέες αγορές– και για έναν αξιόλογο χώρο, όπως είναι το ελληνικό θέατρο. Για παράδειγμα, πόσοι Ελληνες, από τα εκατομμύρια της Διασποράς, με δύο click είδαν μια παράσταση ή πόσοι θα μπουν στο μέλλον; Πόσος κόσμος, όμως, και εντός Ελλάδας, που μένει για παράδειγμα στην επαρχία και δεν μπορεί –ακόμη και σε φυσιολογικούς καιρούς– να μετακινείται τόσο τακτικά στην Αθήνα για να δει  θέατρο, θα μπορούσε να αξιοποιήσει ένα νέο μοντέλο λειτουργίας και σε αυτόν τον χώρο;

Πόσοι γονείς, αντί τα παιδάκια τους να βλέπουν Peppa Pig και άλλα συμπαθή και μη συμπαθή καρτούν θα έσπευδαν να πληρώνουν για να βλέπουν τα βλαστάρια τους κάτι σαφώς καλύτερο και ποιοτικότερο, ακόμη και αν δεν μπορούν να την παρακολουθήσουν διά ζώσης;

Θα ήταν φυσικά εντελώς λάθος να θεωρήσουμε ότι μπορεί η οποιαδήποτε τεχνολογική εφαρμογή να υποκαταστήσει την αρχαία γοητεία τού να παρακολουθείς μια παράσταση θεάτρου στο θέατρο… Με τους ηθοποιούς σε απόσταση αναπνοής, τα τακούνια να χτυπούν στο σανίδι και τα ρούχα να θροΐζουν, την αύρα των συναισθημάτων στον αέρα και το προσωπικό ταξίδι που κάνει η σκέψη του καθένα εκείνη την ώρα, αλλά και μετά…

Oμως, οι καιροί αλλάζουν και μαζί με αυτούς και εμείς. Το ποτάμι κυλά και δεν γυρίζει πίσω. Oταν με το καλό η πανδημία πάει στο καλό, ο επιχειρηματικός κόσμος, οι καταναλωτές και οι εργαζόμενοι δεν θα ξεχάσουν το σπριντ που έκαναν για να προσαρμοστούν στην κανονικότητα της Covid.

Κάποιες αλλαγές ήλθαν για να μείνουν και όταν ανοίξει κανονικά η αγορά, θα ήταν χρήσιμο όλοι οι οικονομικοί κλάδοι να μην επιβραδύνουν, αλλά να επιταχύνουν την προσπάθεια μετάβασης τους στην ψηφιακή οικονομία. Για παράδειγμα, ακόμα και όταν τα θέατρα ανοίξουν, η μεγάλη εικόνα της αγοράς των εκατομμυρίων Ελλήνων της Διασποράς, της ελληνικής επαρχίας, δεν θα πρέπει να σβήσει.

Αλλωστε ουδείς μπορεί να προβλέψει με ασφάλεια εάν τις επόμενες δεκαετίες οι υγειονομικές κρίσεις θα είναι πιο τακτικές. Επιστήμονες εκτιμούν ότι αυτό είναι αρκετά πιθανό. Oχι γιατί κάποιος τρελός παράγει ιούς στα εργαστήρια και θα τους ελευθερώνει ανά δεκαετία, αλλά επειδή, για παράδειγμα, σε πυκνοκατοικημένες χώρες, όπως είναι η Κίνα, αύριο η Ινδία ή η Νιγηρία, μεταναστεύουν μαζικά πληθυσμοί από τις αγροτικές στις αστικές περιοχές, αναζητώντας εργασία και διαβιώνοντας σε όχι και τις καλύτερες συνθήκες. Ενα πρόσφορο έδαφος για νέες πανδημίες.

Ταυτόχρονα όμως με το ανοικτό ενδεχόμενο νέων πανδημικών επεισοδίων στο μέλλον, και όχι έπειτα από 100 χρόνια, ένας επιπλέον παράγοντας που θα μεταβάλει ριζικά τις αγορές του μέλλοντος είναι τα εντυπωσιακά άλματα που αναμένονται στην τεχνολογία.

Το 5G, η τεχνητή νοημοσύνη θα φέρουν τεράστιες αλλαγές στον τρόπο που ζούμε, συναλλασσόμαστε, ψυχαγωγούμαστε και διασκεδάζουμε, συντομότερα από ό,τι πιστεύουμε και με τρόπους που ίσως σήμερα να μας φαίνονται ακόμη ολίγον επιστημονική φαντασία.

Προς το παρόν, το σίγουρο είναι ότι, αν μη τι άλλο, στα χρόνια της πανδημίας ο κόσμος εκπαιδεύεται, και μάλιστα πολύ γρήγορα, προς τη νέα αυτή πραγματικότητα.

Αυτό συμβαίνει και στην Ελλάδα, καθώς επιταχύνεται η ψηφιακή εκπαίδευση της κοινωνίας που είχε ξεκινήσει πριν από την υγειονομική κρίση. Αν πάρουμε ένα παράδειγμα, προ πανδημίας, αξίζει να θυμηθεί κάποιος την «επανάσταση» που είχε ξεσπάσει στη συμπαθή τάξη των ταξιτζήδων –των συνδικαλιστών κυρίως– με την είσοδο εφαρμογών όπως το Taxi Beat, που σήμερα είναι μια εδραιωμένη και ασφαλής επιλογή στην ελληνική αγορά.

Κάπως έτσι θα προχωρήσουμε και στη συνέχεια. Προχωράμε δηλαδή.

Και να μην ξεχάσω…

Σύντομα χωρίς πορτοφόλι, αλλά με… cryptocurrencies και ψηφιακές μονάδες στο κινητό;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News