Ο εξυπνάκιας της παρέας είναι πάντα εκεί, έτοιμος να εξυμνήσει τον Ερντογάν. Για την ευστροφία του, για την εσωτερική του δύναμη, για τη διεθνή ευελιξία του. Οι οθωμανικές μεταμορφώσεις του Ταγίπ τον ενθουσιάζουν, οι ανατολίτικοι  μετεωρισμοί του τον αφήνουν άναυδο. «Αυτός είναι πολιτικός» αναφωνεί, «όχι οι δικοί μας οι δεδομένοι, οι πουλημένοι». Ναι, φυσικά, ο εξυπνάκιας της παρέας συνήθως είναι και υπερέλληνας. Μαζί πάνε αυτά τα δύο. Που θα πει, εκείνος μόνο αγαπά και υπηρετεί (με τα σχόλια που κάνει στο καφενείο) την πατρίδα, όλοι οι υπόλοιποι την υποσκάπτουμε και την πουλάμε μπιτ παρά. 

Κατακεραυνώνει τους δικούς μας πολιτικούς γιατί δεν έχουν το ανάστημα και την ικανότητα να σταθούν στην διεθνή σκακιέρα σαν τον Ταγίπ. Δηλαδή να είναι και με το ΝΑΤΟ και με τον Πούτιν και με τους Αμερικανούς και με την Χαμάς και με την Ανατολή και με την Δύση και με την γραβάτα και με την μαντήλα και υποψήφιο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ηγέτης του μουσουλμανικού κόσμου. Αυτό το «και – και» τον σεληνιάζει τον εξυπνάκια του καφενείου μας. Του φαίνεται η ευφυέστερη, η πατριωτικότερη και η αποδοτικότερη πολιτική που μπορεί να υιοθετήσει κάποιος. Γιατί; Ούτε ο ίδιος δεν μπορεί να το τεκμηριώσει επαρκώς ούτε να εξηγήσει γιατί θα μας συνέφερε μια τέτοια συμπεριφορά, του μοιάζει πάντως πολύ άξια πολιτική στάση. 

Τα «είπα ξείπα» των δικών μας ακόμα και για τα πιο επουσιώδη ζητήματα τον εξοργίζουν. Αντιθέτως, τα ερντογανικά άλματα από το «Μητσοτάκης γιοκ» στο «φίλε Κυριάκο» φαντάζουν στα μάτια του σαν θαυμαστό διπλωματικό κατόρθωμα. Τον υμνολογούν για αυτή του την ευλυγισία, τουναντίον ελεεινολογούν τον δικό μας που δεν του επιστρέφει κατάμουτρα τις κολακείες, μαζί με ένα ηχηρό χαστούκι που θα ακουστεί ως την Κόκκινη Μηλιά.  Αυτή είναι η βαθύτερη παραδοξότητα του εξυπνάκια μας. Απαιτεί από τον δικό μας που δεν χωνεύει να κατακεραυνώσει αυτόν που θαυμάζει, αλλιώς η γνώμη του και για τους δύο δικαιώνεται ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία.  

Αρνείται ότι η επαμφοτερίζουσα και διαρκώς μεταβαλλόμενη στάση του Ερντογάν, του ‘χει κάνει βαριά ζημιά στην εικόνα του και στα εθνικά του συμφέροντα. Η μόνη ζημιά που διακρίνει ο εξυπνάκιας μας είναι η δική μας, την οποία αυτός αποκρυπτογραφεί ακόμα και στις επιθέσεις φιλίας που δεχόμαστε πλέον από τον άλλοτε εριστικό μας γείτονα. Ακόμα κι όταν εκείνος τριγυρνά σαν διακονιάρης στις διεθνείς αγορές όπλων εκλιπαρώντας να του πουλήσουν αεροπλάνα για να αντιμετωπίσουν αυτά που εμείς ήδη έχουμε, πάλι κάποιο λάκκο έχει η φάβα. Στον οποίο θα πέσουμε εμείς, όχι ο Τούρκος. 

Τι τα θέτε… στα μάτια του εξυπνάκια μας, ήμασταν υπόλογοι έναντι του Τούρκου και τότε που ο Ταγίπ θα ερχόταν νύχτα και τώρα που το κωλοτούμπισε με μια ασυναρτησία περί αντιμετώπισης τρομοκρατών. Ήμασταν υπόλογοι και τότε που αερομαχούσαμε στο Αιγαίο (γιατί δεν τους καταρρίπταμε) και τώρα που υπογράφουμε συνθήκη φιλίας (γιατί ο Τούρκος φίλος δεν πιάνεται). Κατά τα λοιπά, ο τζουφιοπατριωτισμός τιμή δεν έχει και χαράς του που τον έχει. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News