Τη δεκαετία του ’70 οι Αγγλοι σταμάτησαν να δείχνουν αλλεπάλληλα ριπλέι στις δύσκολες φάσεις.

Πρώτον, έδειχναν ένα και μάλιστα σε κανονική ταχύτητα και όχι slow motion, ώστε ο τηλεθεατής να βρίσκεται κατά το δυνατόν στη θέση του διαιτητή.

Δεύτερον, τα ultra slow motion, αντί να βοηθάνε να φανεί τι έγινε, τα μπλέκουν ακόμα περισσότερο. Η κανονική ταχύτητα και άντε ένα όχι πολύ αργό ριπλέι βοηθάνε περισσότερο.

Τρίτον, οι φωτογραφίες είναι άχρηστες. Για παράδειγμα, στην περίπτωση του πέναλτι του Αβιλα υπάρχουν φωτογραφίες μέσα στην περιοχή που δείχνουν να έχει απλώσει το χέρι και άλλες που δείχνουν τον Ιωαννίδη να του έχει περάσει το χέρι πάνω από τον ώμο. Αμφότερες δεν βοηθάνε σε τίποτα. Στην πρώτη περίπτωση δεν μπορείς να δεις αν η επαφή έχει γίνει σπρώξιμο και στη δεύτερη ο Ιωαννίδης κρατιέται από τον ώμο του Αβιλα μετά το σπρώξιμο.

Τέταρτον, μεγάλα παιδιά είμαστε οι περισσότεροι και έχουμε δει μερικές χιλιάδες ώρες ποδόσφαιρο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ισχύει το «μην του δίνεις τώρα, που η μπάλα πηγαίνει προς τα έξω, δικαιώματα». Από την άλλη, στο 96′ αμυντικός με την αδρεναλίνη στα κόκκινα δεν θα κάτσει να κάνει τον Ράμφο.

Πέμπτον, γι’ αυτό υπάρχει το ποδόσφαιρο. Για να μπορούν όλοι να έχουν άποψη. Αλλιώς θα ασχολούνταν με τη νευροχειρουργική και θα έλεγαν «κόψε λίγο περισσότερο στα αριστερά».

Εκτον, οι πρόεδροι και οι οπαδοί των ομάδων προσπαθούν να πείσουν τους πολιτικούς ότι το μέλλον τους εξαρτάται από αυτούς. Αμφιβάλλω αν υπάρχουν 100 ψήφοι που πέφτουν με οπαδικά κριτήρια. Και ποτέ οι ομάδες δεν λένε ευχαριστώ. Στην καλύτερη περίπτωση, «μας τα χρωστάγανε». Οι ομάδες πρέπει να είναι αντισυστημικές. Να κερδάνε (έτσι λέγεται το κερδίζουν στα ποδοσφαιρικά) ενάντια στο κατεστημένο.

Εβδομον και τελευταίο. Τέτοια πολιτική δήλωση (όπως του Βρέντζου) δεν θυμάμαι στο ποδόσφαιρο. Το να αποκαλέσει κανείς όπως θέλει τη διοίκηση της ΕΠΟ δεν θα ήταν κάτι καινούργιο. Το να συνδέσει το ποδόσφαιρο με τις υποκλοπές ήταν αναπάντεχο. Και μάλλον είχε αντίθετα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη συνέντευξη στον Νίκο Χατζηνικολάου είπε το εξής:

«Κάποιοι, επειδή μπορεί να έχουν μία ομάδα ή να ελέγχουν κάποια μέσα μαζικής ενημέρωσης, ή ενδεχομένως και τα δύο, θεωρούν ότι μπορούν να εκβιάζουν, να υπαγορεύουν στην κυβέρνηση, να υπονομεύουν –αλλάζοντας απόψεις από τη μία ημέρα στην άλλη– τη διαδρομή της χώρας. Ούτε δεχόμαστε πιέσεις ούτε είμαστε αντικείμενα εκβιασμού. Καλά θα κάνουν όλοι να αναλογιστούν ποιοι είναι οι ρόλοι τους. Και δεν απευθύνομαι μόνο στη συγκεκριμένη περίπτωση, απευθύνομαι συνολικά».

Από τις περιπτώσεις που ένας πολιτικός ξέρει ότι οι πολίτες θα τον στηρίξουν. Που σηκώνει το γάντι. Και όποιος θέλει να το συνεχίσει, ο Αβιλα να βάλει το χέρι του.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News