Το νέο ριάλιτι του ΣΚΑΙ «I ‘m a celebrity… get me out of here» είναι η επιτομή της ντεκαντάνς. Ως τέτοιο μόνο μπορείς να το δεις, και έχοντας αποδεχτεί το γεγονός ότι μετά θα έχεις χάσει μερικά από τα εγκεφαλικά σου κύτταρα.

Δεκατέσσερις σελέμπριτι προσγειώθηκαν στη ζούγκλα του Αγίου Δομίνικου για να λάβουν μέρος στην πιο συναρπαστική περιπέτεια στη ζωή τους. Έτσι λέει το δελτίο Tύπου. Σταμάτης Γαρδέλης, Πάνος Καλίδης, Νίκος Αναδιώτης, Τάσος Ξιάρχο, Δήμητρα Αλεξανδράκη είναι μερικοί από τους παίκτες. Και η Ραχήλ Μακρή ανάμεσα τους.

Ναι, αυτή η κυρία που κάποτε αγόρευε από το βήμα της Βουλής ως βουλευτής και που παραλίγο να γίνει υπουργός, έφτασε στη ζούγκλα-πλατό ως παίκτρια ριάλιτι . Δεν φτούρησε η πολιτική καριέρα και μεταπήδησε στη σόου μπίζνες. Άλλωστε, έχει αποδειχτεί ότι αυτός είναι ένας από τους πιο σίγουρους δρόμους για να ξαναπηδήσεις δυναμικά στην πολιτική, αντλώντας ψήφους από μια δεξαμενή ψηφοφόρων που εντυπωσιάζονται απλώς με το γεγονός ότι βλέπουν μια φάτσα σε οθόνες.

Μπορεί να υποθέσει κανείς ότι σχεδόν κανένας σελέμπριτι δεν θα κινούσε να πάει για μια συναρπαστική περιπέτεια σ’ ένα μέρος με 45 βαθμούς Κελσίου και υγρασία, να κάνει δοκιμασίες με φίδια και εξωτικά έντομα και να εκτεθεί ανεπανόρθωτα, αν δεν ήταν τα λεφτά και κυρίως, αν δεν ήταν η ευκαιρία να έρθει ξανά μπροστά μας, σαν φωσφορίζον αστεράκι. Ο παίκτης του ριάλιτι του ΣΚΑΙ είναι η διασημότητα που έχει ξεπέσει στην κατηγορία δευτεροκλασάτος και τριτοκλασάτος. Και επιθυμεί να ανέβει κατηγορία για να μην έχει ανάγκη να λέει «ναι» σε τέτοιες τηλεοπτικές προτάσεις.

Οποία θλιβερή μοίρα του σελέμπριτι! Να γλιστράει μέσα στην κενότητα του, κάνοντας ξανά και ξανά προσπάθειες να πιαστεί από το χείλος της επιφάνειας, να βγάλει το κεφάλι του απέξω και να μας πει «γεια σας, εδώ είμαι, θυμηθείτε με». Κι όλα τα ριάλιτι που τον βάζουν πρωταγωνιστή ξέρουν πολύ καλά ότι στο όνομα αυτής της ανάγκης του, μπορούν να στήσουν επάνω του το πιο παρακμιακό θέαμα, προσφέροντας στο κοινό τη σαδιστική ικανοποίηση να τον βλέπει να ξεφτιλίζεται.

Γιατί αυτό ακριβώς συμβαίνει. Βλέπεις, για παράδειγμα, τη Ραχήλ Μακρή ντυμένη σαν τον Ταρζάν με κλαδιά και φύλλα να παίρνει μέρος στο τηλεοπτικό υποπροϊόν και σκέφτεσαι από μέσα σου πού ήταν κάποτε και πού έφτασε. Πόσο ψηλά είχε ανέβει (λέμε τώρα…) και πόσο χαμηλά έπεσε. Και ενδόμυχα χαίρεσαι για την πτώση της, γιατί η ανώμαλη προσγείωση της από τα πούπουλα στα σκληρά είναι σαν μια μικρή δικαίωση εκ μέρους του σύμπαντος.

Σε όλους τους παίκτες των συγκεκριμένων ριάλιτι αυτό βλέπεις. Και μαζί τους ικανοποιείται η αρχέγονη επιθυμία της ανθρώπινης φύσης, να χαμογελάει με τον ξεπεσμό των άλλοτε δυνατών, να γλυκαίνεται με την φθορά εκείνων που κάποτε έμοιαζαν άφθαρτοι, να ηδονίζεται με την αποκαθήλωση του βασιλιά που πριν τον προσκυνούσαν και τώρα ούτε να τον φτύσουν. Και να τον παρακολουθεί να ρεζιλεύεται με τη θέλησή του, προκειμένου να ανέβει πάλι στο θρόνο, στην πρώτη γραμμή διασημότητας, στην κατηγορία: πρωτοκλασάτος σελέμπριτι.

«Πόσο χαμηλά θα πέσει; » μουρμουρίζεις βλέποντάς τον να αργοπεθαίνει κάτω από το βάρος της γελοιότητας μιας δοκιμασίας, μπροστά σε κάμερες που θέλουν να τον ξεβρακώσουν και με το μοντάζ έτοιμο να δείξει τη χειρότερη πτυχή του.

Ένας αργός θάνατος της αξιοπρέπειας για να βρεθείς, πού; Το πολύ-πολύ, σ’ ένα πάνελ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News