Σε όλη την πολιτική πορεία του, ο Κωστής Χατζηδάκης έχει καταφέρει να πετύχει εκεί όπου άλλοι έχουν αποτύχει, αφήνοντας το στίγμα του μεταρρυθμιστή: από την Ολυμπιακή μέχρι τη ΔΕΗ και από τις συντάξεις μέχρι τη φοροδιαφυγή.

Ο τρόπος του Κωστή Χατζηδάκη είναι η διαφορετική αντίληψη ως προς την επίλυση ενός προβλήματος που χρονίζει. Δεν επιδιώκει να το λύσει εμβαλωματικά ή επαναλαμβάνοντας τις ήδη δοκιμασμένες συνταγές με μικρές βελτιώσεις. Ανοίγει έναν νέο δρόμο προσέγγισης στο εκάστοτε πρόβλημα, παρακάμπτοντας τα εμπόδια που είχαν δημιουργηθεί. Για παράδειγμα, στις συντάξεις, έφτιαξε ένα εντελώς διαφορετικό σύστημα διαχείρισης με νέα δομή και προσωπικό, μηδενίζοντας την αναμονή χορήγησης.

Στην αξιοποίηση των χιλιάδων ακινήτων της ΕΤΑΔ, αντί να ακολουθήσει την πεπατημένη του «ένα τη φορά», επέλεξε την ομαδοποίησή τους για να μπορέσει να επιταχύνει τη διαδικασία και να πετύχει γρηγορότερα αποτελέσματα. Επέμεινε, ενάντια σε πολλούς, στην πλήρη διασύνδεση των POS με την ΑΑΔΕ, αντιμετωπίζοντας στον πυρήνα της μια εστία φοροδιαφυγής και πετυχαίνοντας αύξηση-ρεκόρ στα φορολογικά έσοδα.

Χαρακτηριστικό είναι επίσης το τελευταίο του νομοσχέδιο στο υπουργείο Οικονομικών, όπου μεταξύ άλλων ρυθμίζει και τα ζητήματα του Ζαππείου. Ο ιστορικός αυτός χώρος υπάγεται στην Επιτροπή Ολυμπίων και Κληροδοτημάτων και λειτουργεί με βάση τη διαθήκη του Ευαγγελή Ζάππα (του 1870) και έναν νόμο του 1939 που απλώς έχει τροποποιηθεί με την πάροδο του χρόνου, εγκλωβίζοντας το Ζάππειο σε μια αναχρονιστική λειτουργία και πρακτικά φθίνουσα πορεία.

Το Ζάππειο, στη σημερινή μορφή του, λειτουργεί μεν έχοντας αυξήσει σημαντικά –τον τελευταίο χρόνο– τα έσοδά του από την ενοικίαση των χώρων του και με συγκεκριμένες πρωτοβουλίες εκσυγχρονισμού των υποδομών του, αλλά δεν μπορεί ούτε να στελεχωθεί επαρκώς ούτε να καταφέρει να μετεξελιχθεί σε αυτό που φιλοδοξούσε ο εθνικός ευεργέτης. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 1856 ο Ζάππας συνέταξε ένα υπόμνημα προς την κυβέρνηση προεκτείνοντας –στη λογική των μεγάλων διεθνών εκθέσεων της εποχής– την καθιέρωση ενός θεσμού που θα βοηθούσε την Ελλάδα να ακολουθήσει τους ρυθμούς τής τότε Βιομηχανικής Επανάστασης.

Ο Κωστής Χατζηδάκης, στο καινοτόμο πνεύμα του Ζάππα, αντί να κάνει μια ακόμα τροποποίηση που θα μπάλωνε την κατάσταση και θα «έσπρωχνε» λίγο ακόμα τον χρόνο, σχεδίασε την αλλαγή του φορέα, με το νομοσχέδιο που παρουσίασε και θα τον μετατρέψει σε ένα σύγχρονο Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, με δομές και λειτουργίες διοίκησης του 21ου αιώνα.

Η επιλογή αυτή μπορεί να μοιάζει αυτονόητη, αλλά δεν είναι, όπως φάνηκε στις δεκαετίες που πέρασαν στη σκιά του παρελθόντος.

Ο Χατζηδάκης λοιπόν έχει αποδείξει ότι «μόνος του» μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα, να βρει λύσεις και να κάνει μεταρρυθμίσεις. Εχει το πολιτικό αισθητήριο, την τεχνογνωσία και την επιμονή για να τα καταφέρει.

Από τη νέα θέση του, ωστόσο, αυτά δεν αρκούν. Χρειάζεται αυτή η μεταρρυθμιστική αντίληψη out of the box να γίνει πιο οριζόντια και να διαχυθεί.

Η επανεκκίνηση που θέλησε να κάνει ο Πρωθυπουργός δείχνει ότι αυτός είναι ο στόχος. Μένει να φανεί εάν αυτή η μεταρρυθμιστική ένεση και η ανανέωση στην κυβέρνηση μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα.

Ο χρόνος, αν και δεν είναι απεριόριστος, είναι επαρκής μέχρι τις προσεχείς εκλογές ώστε να υπάρξουν ουσιαστικές παρεμβάσεις που θα φέρουν αποτέλεσμα. Αυτή είναι –εκτιμώ– η προσδοκία τουλάχιστον του 41%: να μη χαθεί η ευκαιρία σε μια κρίσιμη περίοδο όπου ο κόσμος μας χάνει με εντυπωσιακούς ρυθμούς τις ασφαλείς βεβαιότητες του παρελθόντος. Σε μια περίοδο που ο λαϊκισμός και ο εθνικισμός δημιουργούν ένα θολό τοπίο, χρειάζονται ξεκάθαρες πολιτικές που απαντούν στις ανάγκες με ουσία. Αυτό είναι και ένα από τα στοιχήματα του ανασχηματισμού.

Oπως ακριβώς έκανε και ο Ζάππας, ο οποίος δεν είχε απλώς ένα φιλόδοξο όραμα, αλλά και ένα αποφασιστικό σχέδιο για να γίνει το όραμά του πραγματικότητα, συνδυάζοντας την οικονομική ανάπτυξη της χώρας με την υιοθέτηση της καινοτομίας.

Αυτή η ρηξικέλευθη σκέψη του 19ου αιώνα εξακολουθεί να είναι επίκαιρη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News