Εντάξει, ο Αλέξης Τσίπρας δεν είπε κάτι για τα δέκα χρόνια από τη Marfin στη Βουλή. Δεν το είχε έτοιμο, πού να το θυμηθεί ένα μυαλό χειμώνα-καλοκαίρι. Αλλά μετά έπρεπε να απαντήσει στην πρόσκληση του Πρωθυπουργού της χώρας που ανακοίνωσε ότι παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου θα γίνουν το Σάββατο αποκαλυπτήρια πλακέτας για τα τρία θύματα εκείνης της φρικτής εγκληματικής ενέργειας, εκείνου του εμπρησμού που έμεινε ανεξιχνίαστος, μια χαίνουσα πληγή στο σώμα της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Και τι έκανε όλο το πρωί ο ΣΥΡΙΖΑ και ο πρόεδρός του, σκεπτόμενοι αυτήν την πρόσκληση; Εβγαλαν την ακόλουθη ανακοίνωση:

«Οπως και τότε, τις δύσκολες μέρες του 2010, έτσι και σήμερα, σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος, παρά τις κατά καιρούς διχαστικές προσπάθειες, τιμά τα θύματα της Marfin.

Οπως τότε, έτσι και σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά τον εντοπισμό και την τιμωρία των φυσικών αυτουργών του αποτρόπαιου εγκλήματος.

Δέκα χρόνια μετά την τραγωδία, στο τιμόνι του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη βρίσκονται με επιλογή του κ. Μητσοτάκη οι ίδιοι άνθρωποι που διαχειρίστηκαν τότε την υπόθεση, χωρίς να εντοπίσουν και να οδηγήσουν τους ενόχους στη Δικαιοσύνη. Ελπίζουμε αυτή τη φορά να πράξουν το καθήκον τους για την πλήρη διαλεύκανση της τραγωδίας.

Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να ξεχνά ότι η Δικαιοσύνη καταδίκασε τρία ανώτατα στελέχη της τράπεζας γιατί κλείδωσαν τους εργαζόμενους αναγκάζοντάς τους να δουλέψουν υπό την απειλή απόλυσης και απεφάνθη πως «ο θάνατος των υπαλλήλων της Marfin θα είχε αποφευχθεί εάν το συγκεκριμένο κατάστημα της οδού Σταδίου δεν είχε τεράστια προβλήματα ασφαλείας».

Ούτε ότι οι οικογένειες των θυμάτων δέκα χρόνια μετά δεν έχουν αποζημιωθεί, με την υπόθεση να εκκρεμεί δικαστικά.

Η ανθρώπινη ζωή και ο πόνος των ανθρώπων που μένουν πίσω δεν μπορούν να υπηρετούν επικοινωνιακές σκοπιμότητες, ούτε να γίνονται αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης και συκοφάντησης των κοινωνικών αγώνων, τόσο τότε όσο και σήμερα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποτίσει φόρο τιμής με την κατάθεση στεφάνου στο σημείο που θα στηθεί η πλακέτα μνήμης στις 9:30 το πρωί του Σαββάτου».

Ας πούμε, έτσι για χάρη της συζήτησης και της λήθης, ότι όντως σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος, δηλαδή και ο ΣΥΡΙΖΑ, είχε τιμήσει τα θύματα της Marfin. Οτι δηλαδή ο Γιώργος Κυρίτσης που έλεγε ότι δεν θυμάται να έχει πεθάνει κανένας από μολότοφ, είτε έχει το κατά νόμον ακαταλόγιστο είτε δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ. Οτι δηλαδή η φράση που αποδίδεται στον κ. Τσίπρα —«και τι κακό έχουν οι μολότοφ;» (εδώ)— κακώς του αποδίδεται· ο κ. Τσίπρας διετέλεσε Πρωθυπουργός της χώρας, δεν έχει το ακαταλόγιστο.

Ας δούμε λοιπόν τη βασική ένσταση του ΣΥΡΙΖΑ (και του αρχηγού του) για την τελετή μνήμης που φέρει την αιγίδα της Προέδρου της Δημοκρατίας: Δέκα χρόνια δεν έχουν βρει τους δράστες, ούτε έχουν αποζημιώσει τις οικογένειες των θυμάτων. Σωστά! Μπράβο! Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης ήταν και τότε και τώρα υπουργός Προστασίας του Πολίτη —αλλά είναι καλό που, έστω τώρα, θυμήθηκε μια πολιτική «οφειλή» του να βρει τους ενόχους.

Από την άλλη θα πρέπει να σημειωθεί ότι: α) ο προηγούμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν είχε ασχοληθεί ποτέ του και β) από αυτά τα 10 χρόνια που δεν βρέθηκαν οι δράστες ούτε και αποζημιώθηκαν οι οικογένειες των θυμάτων, τα τεσσεράμισι χρόνια τα κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ! Τι έκαναν ο Γιάννης Πανούσης, ο Νίκος Τόσκας και ο Πάνος Σκουρλέτης; Γιατί δεν έψαξαν να βρουν τους ενόχους; Και καλά ο κ. Τόσκας, δεν μπορούσε να βρει καν κάποιο λάθος στο Μάτι, οι άλλοι δύο τι έκαναν; Δεν θα μιλήσω για τους υπουργούς Οικονομικών. Σιγά μην είχαν την πρόθεση να αποζημιώσουν τους συγγενείς —θα τα σπατάλαγαν.

Διότι υπάρχει όμως και ένα άλλο, πιο ανησυχητικό στην άρνηση του κ. Τσίπρα να συμμετάσχει στην τελετή της ελληνικής πολιτείας προς τιμήν των συμπολιτών μας που χάθηκαν εκείνη τη μέρα: η Αγγελική Παπαθανασοπούλου θα ήταν σήμερα 42 χρονών, το παιδί της 10, η Παρασκευή Ζούλια 45 και ο Επαμεινώνδας Τσάκαλης 46 —εκείνη τη μέρα κάποιοι τύποι που και καλά «διαδήλωναν» τούς πήραν ό,τι είχαν και ό,τι θα αποκτούσαν στο μέλλον.

Στην ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει η εξής αναφορά: «η ανθρώπινη ζωή και ο πόνος των ανθρώπων που μένουν πίσω δεν μπορούν να υπηρετούν επικοινωνιακές σκοπιμότητες, ούτε να γίνονται αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης και συκοφάντησης των κοινωνικών αγώνων».

Δηλαδή; Οι τρεις που πέθαναν συκοφαντούν τους κοινωνικούς αγώνες; Η Αγγελική, η Παρασκευή και ο Επαμεινώνδας όταν μνημονεύονται, είναι εχθροί της κοινωνίας και των αγώνων της;

Δυστυχώς, εδώ πάλι υπάρχει ένα νήμα. Διότι δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που κάποιοι «πήγαν και κάηκαν και χάλασαν την εικόνα»…

ΥΓ. Αλήθεια, η κατάθεση στεφάνου το Σάββατο, λίγο νωρίτερα, δεν συνιστά επικοινωνιακή σκοπιμότητα και πολιτική εκμετάλλευση;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News