Ο αφόρητος λαϊκισμός του Αλέξη Τσίπρα σχετικά με την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας είχε την ευκαιρία να ξετυλιχθεί μέχρι την τελευταία στιγμή της κορυφαίας κοινοβουλευτικής διαδικασίας, της Αναθεώρησης του Συντάγματος.

Λίγο πριν οι βουλευτές κληθούν να ψηφίσουν επί των προτάσεων της κυβέρνησης (πλειοψηφία) και αξιωματικής αντιπολίτευσης (μειοψηφία) ο αρχηγός της δεύτερης επέκρινε την κυβέρνηση γιατί φέρνει, λέει, πρόταση εκλογής ΠτΔ ακόμα και με σχετική πλειοψηφία σαν έναν κομματάρχη. Για να προσθέσει με στόμφο πως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Κωνσταντίνος Τσάτσος δεν θα δέχονταν ποτέ να εκλεγούν στο ύπατο αξίωμα με σχετική πλειοψηφία. (Δείτε εδώ τι του απάντησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης).

Επέκρινε δριμύτατα την πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη που απεμπλέκει μια για πάντα την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από την διενέργεια εκλογών.

Είπε πως «δεν μετανιώσαμε» που ανοίξαμε την συνταγματική αναθεώρηση και ο τόνος της φωνής του έδειχνε πόσο το μετάνιωσε ήδη. Γιατί χάρη στην απρονοησία της δικής του πλειοψηφίας, η ΝΔ κατάφερε να φέρει σήμερα τη δική της τεχνική πρόταση για την εκλογή ΠτΔ.

Πήρε ρίσκο η ΝΔ; Ασφαλώς πήρε ρίσκο, εκείνο το βράδυ, όταν αργά τελείωσε τις εργασίες της η Επιτροπή Αναθεώρησης και ο Κώστας Τασούλας τάχθηκε υπέρ (ώστε να πάρει πάνω από 180 ψήφους και σήμερα το άρθρο να αλλάζει ακόμη και με 151).

Το ρίσκο ήταν οι εκλογές. Μπορεί να κέρδιζε η ΝΔ, μπορεί και να έχανε.

Ομως κέρδισε. Και όχι απλά κέρδισε. Κέρδισε και με αυτοδυναμία.

Ο κ. Τσίπρας και οι έμπειροι «βαρόνοι» του ΣΥΡΙΖΑ κατάφεραν με μια σειρά τακτικών κινήσεων να φέρουν το 3% στην εξουσία. Με μια σειρά τακτικών κινήσεων, αρχής γενομένης από το «μπουρλότο» στη συναίνεση για Πρόεδρο της Δημοκρατίας στο τέλος του 2014, έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και τον κράτησαν ακόμα και ως κυβέρνηση μειοψηφίας με τις περίφημες επιστολές των «έξι» βουλευτών – κυρίως από τους διαλυμένους Ανεξάρτητους Έλληνες – να νομοθετεί έως την παραμονή των εθνικών εκλογών του Ιουλίου.

Η αποσύνδεση της εκλογής του ΠτΔ από τη διενέργεια εθνικών εκλογών οι οποίες θα γίνουν με απλή αναλογική στερεί στον ΣΥΡΙΖΑ ένα πιόνι στους τακτικισμούς του.

Η ίδια η επιχειρηματολογία του κ. Τσίπρα δείχνει ότι στόχος δεν είναι καμία θεσμική υπευθυνότητα, αλλά να μην αποστερηθεί έναν «χρήσιμο στρατιώτη» στην σκακιέρα του πολιτικού τακτικισμού. Οταν προτείνει να επιλέγει απευθείας ο λαός τον Πρόεδρο στην περίπτωση αδυναμίας εκλογής του από την Βουλή μετά από εξάμηνη διαδικασία (δηλαδή έξι μήνες μπουρλότο σε όλα) παραδέχεται πως στο Σύνταγμα πρέπει να υπάρχει μια τελική λύση.

Η διαφορά λοιπόν με την πρόταση Μητσοτάκη είναι η εξής: Ο Κυριάκος προτείνει ως τελική λύση να ισχύει ό,τι ισχύει και τώρα στο Σύνταγμα (δηλαδή σχετική πλειοψηφία), ενώ ο Αλέξης να εκλέγει ο λαός. Η τελική λύση του Μητσοτάκη βρίσκεται ήδη στο Σύνταγμα (με την διαφορά ότι αφαιρούνται οι εκλογές), ενώ του Τσίπρα στους «μπαλκονάτους» υποψήφιους Προέδρους που κάνουν καμπάνια στον λαό.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News