-Πώς τον λένε τον σκύλο σου;

-Ντίλαν.

-Από τον Μπομπ Ντίλαν, ή από τον Ντίλαν του «Μπέβερλι Χιλς»;

Αυτό είναι ένα συχνό αστειάκι που κάνουν όσοι στη δεκαετία του ’90 βρίσκονταν στο κατώφλι της εφηβείας και παρακολουθούσαν μετά μανίας «Μπέβερλι Χιλς» στο Mega. Νεκρό το Mega, νεκρός πλέον και ένας από τους πιο δημοφιλείς πρωταγωνιστές εκείνης της σειράς, ο Λουκ Πέρι.

Πέθανε σε ηλικία 52 ετών, όχι καβάλα σε μηχανή ως αιώνιος ασυμβίβαστος στην τηλεοπτική σειρά που τον ανέδειξε, αλλά σε νοσοκομείο, από εγκεφαλικό.

Μα ήταν 52 ο Ντίλαν; Και αυτό πόσο μας κάνει εμάς;

Απο το βράδυ της Δευτέρας, όλοι οι τριάντα και κάτι και οι σαράντα και λίγο αποχαιρετούν τον ήρωα του «Μπέβερλι Χιλς» που προτιμούσε να κάνει σερφ, από το να πάει για μάθημα. Και μαζί με εκείνον, και ένα πολύ σημαντικό εφηβικό κομμάτι, μία γωνιά από το παιδικό δωμάτιο, όταν αρχίσαμε να το κλειδώνουμε και να έχουμε μυστικά από τους «μεγάλους».

Ο «Ντίλαν» του «Μπέβερλι Χιλς» προερχόταν από διαλυμένη οικογένεια. Εκανε παρέα με τον φλώρο «Μπράντον», τα έφτιαξε με τη δίδυμη αδερφή του Μπράντον, τη Μπρέντα και, τέλος πάντων, μέσα από αυτή τη νεανική σειρά, αρχίσαμε να μαθαίνουμε ότι όσο μεγαλώνεις, η αγάπη δεν είναι μόνο μαγική, αλλά και αναλώσιμη.

Η φράση «Μπέβερλι Χιλς καταντήσαμε», έγινε το αυτοσαρκαστικό σλόγκαν κάθε παρέας, που αρχίζοντας να μεγαλώνει και να κυκλοφορεί, συνειδητοποιούσε με μεγάλες δόσεις ματαιότητας, ότι μπορούν να υπάρξουν πολλοί πιθανοί και απίθανοι ερωτικοί συνδυασμοί μέσα σε μία σχετικά μικρή ομάδα ανθρώπων.

Οσοι είναι μικρότεροι σε ηλικία δεν γνωρίζουν ούτε ποιος ήταν ο Λουκ Πέρι, ούτε ποιος στο καλό ήταν ο περίφημος «Ντίλαν», ούτε φυσικά γιατί κάποιοι παραληρούν τώρα για ένα σίριαλ με κάτι σχολιαρόπαιδα που φορούσαν χαχόλικα ρούχα και είχαν χάλια κουρέματα.

Οσοι είναι μεγαλύτεροι, επίσης δεν καταλαβαίνουν. Οταν εμείς δεν χάναμε επεισόδιο, εκείνοι γνώριζαν τη ζωή στον έξω κόσμο, πήγαιναν από μπαράκι σε μπαράκι και καρφί δεν τους καιγόταν που ο Ντίλαν, όσο η Μπρέντα βρισκόταν για διακοπές στο Παρίσι, έτσι απλά, αλλαξοπίστησε και τα έφτιαξε με την καλύτερή της φίλη, την Κέλι.

Ο Ντίλαν, με μπόλικη φαντασία, ήταν ένα τηλεοπτικό υβρίδιο του Τζέιμς Ντιν. Το μαλλί, το απλανές βλέμμα, το προφίλ του «καταραμένου ποιητή», που έκανε και κάνει τα κορίτσια να ερωτεύονται ακαριαία κάτι τέτοιους τύπους και μετά να κλαίνε αγκαλιά με το προσωπικό τους ημερολόγιο.

Ο Ντίλαν, όχι ο Μπομπ, αυτός του «Μπέβερλι Χιλς», είναι νεκρός. Κάπου σε ένα παράλληλο σύμπαν, απόψε σκίζονται στα δύο κάμποσες αφίσες στα εφηβικά δωμάτια μιας άλλης Ελλάδας. Οταν οι σημερινοί 40άρηδες ήταν παιδιά. Οταν τα παιδιά είχαν παιδική ηλικία, καθαρή και νηφάλια, μακριά από τα παραμορφωτικά social media και την καταναγκαστική επικοινωνία των κινητών.

Οταν τα κορίτσια δεν ήξεραν και ούτε ήθελαν να βάφονται. Αγόραζαν ρούχα πολύ μεγαλύτερα από το νούμερό τους, επειδή δεν χρειαζόταν να είναι όλα στενά και προκλητικά επάνω τους. Τα αγόρια έκαναν μαγκιές με δανεικά μηχανάκια και κανα τσιγάρο στις τουαλέτες του σχολείου. Και αυτό ήταν όλο. Και αυτό ήταν τα πάντα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News