Εν τέλει πάντως, ο Μακρόν νίκησε. Ναι, η Γαλλία φάνηκε βαθιά διχασμένη ανάμεσα σε νέους και σε μεγάλους, ανάμεσα στην επαρχία και στα μητροπολιτικά κέντρα, ανάμεσα σε λογικούς και σε επιρρεπείς στον λαϊκισμό πολίτες, ανάμεσα σε ευρωπαϊστές και σε οπαδούς της εθνικής περιχαράκωσης, ανάμεσα σε ενταγμένους στην οικονομία και σε εξοβελισμένους απ’ αυτήν. Σύμφωνοι, αλλά εν τέλει, οι «καλοί» πλειοψήφησαν, θα κυβερνήσουν.

Αυτό είναι το σημαντικό, το ουσιώδες, το καθοριστικό. Η γαλλική Ακροδεξιά δεν έγινε ο κλειδοκράτορας της Γαλλίας και ολόκληρης της Ευρώπης. Δεν θα μπει στα άδυτα των αδύτων για να κάνει την Γαλλία και την Ευρώπη σαν τα μούτρα της. Διότι μόνο το προσωπείο της είχε γλυκάνει, τα μούτρα της παραμένουν τα ίδια κι απαράλλακτα. Μακάρι και ο Αδόλφος κάποτε να είχε χάσει την καγκελαρία έστω και με το ζόρι, έστω και στο τσακ. Αλλιώς θα είχε εξελιχθεί η παγκόσμια ιστορία. 

Ακούω τις αναλύσεις. «Δεν νίκησε ο Μακρόν, νίκησε η λογική που αυτοκινητοποιήθηκε με βαριά καρδιά». «Η βαθιά επαρχιακή Γαλλία έχει χάσει κάθε σημείο επαφής με την μητροπολιτική κοσμοπολίτικη Γαλλία». «Οι νέοι ψήφισαν κατά πλειοψηφία Μελανσόν, αυτό θα το βρει μπροστά της η χώρα σε λίγα χρόνια». Σύμφωνοι, όλα αυτά σωστά μοιάζουν και πίσω από τους ορίζοντες λουφάζουν καταιγίδες, πλην η Ευρώπη, η δημοκρατία και ο ορθολογισμός επικράτησαν. Στα σημεία; Ναι στα σημεία, αλλά στα καθοριστικά σημεία.

Και πότε οι χώρες δεν ήταν διχασμένες και πότε οι κοινωνίες δεν ήταν διαιρεμένες; Πότε η Ευρώπη πορεύτηκε δίχως σύννεφα να σκεπάζουν τους ουρανούς της, πότε οι εξελίξεις στην ήπειρο μας ήταν γραμμικές ή ανέμελες; Ουδέποτε. Πάντα δια πυρός, σιδήρου και προβλέψεων διάλυσης προχωρούσε αυτός ο αντιφατικός γίγαντας. Σημασία έχει ότι το δάκτυλο της Λεπέν έφτασε ένα εκατοστό από το κουμπί του πυροκροτητή που θα την ανατίναζε και πάλι την γλυτώσαμε. 

Ναι, ο Μακρόν στηρίχθηκε στα γερόντια. Ε και; Τα σημερινά γερόντια της Γαλλίας ήταν πάντα συντηρητικά και εκλογικευμένα άτομα; Αμ δε. Οι εικοσάρηδες του Μάη του ’68 είναι σήμερα εβδομηντάρηδες. Πιο επαναστάτες είναι οι σημερινοί γάλλοι πιτσιρικάδες από τους τότε εξεγερμένους παππούδες τους, που τώρα ξαναδιάλεξαν τον Μακρόν, τον αλαζόνα, τον ελιτιστή, τον αυταρχικό; Ελάτε τώρα. 

Αφήστε λοιπόν τις μακάβριες προβλέψεις για το μέλλον και συνειδητοποιήστε την σημασία της νίκης της λογικής στη Γαλλία. Τη σημασία του «την βγάλαμε πάλι καθαρή, όλοι μας». Και μην προσπαθείτε να πείτε τι προαναγγέλλει το σημερινό αποτέλεσμα για το αποτέλεσμα του 2027. Κανείς δεν ξέρει πώς θα είναι ο κόσμος μας, η Ευρώπη και οι χώρες μας τότε. Μέρα με τη μέρα, μήνα με τον μήνα, θητεία με τη θητεία πάμε πια. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News