Οι νέες στολές των Τελετών της Φλόγας, τις οποίες κλήθηκε να επανασχεδιάσει η Μαίρη Κατράντζου από την Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή, έκαναν το διαδίκτυο να πάρει φωτιά. Τα σχόλια ήταν στην πλειονότητά τους σκληρά και το κοινό θεώρησε τις στολές κακόγουστες, ένα ένδυμα κατώτερο του προηγούμενου, που δεν συνάδει με το επίπεδο αισθητικής αυτών των τελετών.

Υπήρχε, βέβαια, και το στρατόπεδο των υποστηρικτών των στολών. Εκείνοι, από την πλευρά τους, θεώρησαν τα ειρωνικά σχόλια άκυρα, μια τοποθέτηση των κοινών θνητών που δεν γνωρίζουν από μόδα. Και αγνοούν ότι πίσω από τις στολές αυτές βρίσκεται μια σπουδαία ελληνίδα σχεδιάστρια, παγκοσμίου φήμης.

Το βιογραφικό της Μαίρης Κατράντζου άρχισε να πηγαινοέρχεται από ανάρτηση σε ανάρτηση, σε μια προσπάθεια των υποστηρικτών της να αποσπάσουν το χειροκρότημα για τις στολές της: είναι η βασίλισσα των prints και των οπτικών ψευδαισθήσεων, είναι μια καλλιτέχνις, το σόου της στον Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο τον Οκτώβριο του 2019 άφησε εποχή, είναι αναγνωρισμένη διεθνώς και έχει λάβει σημαντικές διακρίσεις, ενώ τα ρούχα της τα έχουν φορέσει όλοι οι διάσημοι, με τελευταία την Μπιγιονσέ, η οποία στην περιοδεία της πέρσι φόρεσε ένα φόρεμα που μοιάζει με μπουκάλι αρώματος και αποθεώθηκε.

Αυτή την πετυχημένη σχεδιάστρια του μεταμοντέρνου, λοιπόν, το κοινό δεν μπορεί εύκολα να την κατανοήσει, είναι το συμπέρασμα του στρατοπέδου της υποστήριξης. Το οποίο, εμμέσως πλην σαφώς, έφτασε να χαρακτηρίζει όποιον θεωρεί κακόγουστες τις νέες στολές, αδαή. Αφήστε την κριτική για τους ανθρώπους που γνωρίζουν, που είναι ειδικοί επί των ζητημάτων μόδας, είπαν οι ειδήμονες.

Θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι γνώμη για τις νέες στολές μπορούσε να εκφέρει ο κάθε πικραμένος, όπως συμβαίνει συνήθως στον θαυμαστό κόσμο των κοινωνικών δικτύων. Και κάποια από τα σχόλια που έγιναν είναι πιο κακόγουστα από τις στολές. Ωστόσο, η αρνητική κριτική στο σύνολό της εστίασε σωστά, θέτοντας στο επίκεντρο μια αισθητική κατώτερη των προσδοκιών.

Ποιες είναι αυτές οι προσδοκίες; Να καταφέρει ένα δημιούργημα που σχεδιάζεται για έναν τόσο ιδιαίτερο σκοπό, όπως είναι η Τελετή Ολυμπιακής Φλόγας, να ενσωματώσει το παρελθόν και το παρόν, χωρίς να βγάζει την αίσθηση ούτε του ανέμπνευστα παρωχημένου ούτε του επιτηδευμένα προχωρημένου. Αυτή τη μέση οδό, τη χρυσή τομή που απομακρύνεται από το μοτίβο «Ο επιμένων (αρχαιο)ελληνικά», αλλά και από μια κιτς, μεταμοντέρνα, αρχαιότροπη αναπαράσταση, δεν κατάφεραν να πετύχουν οι στολές της Κατράντζου, και αυτό δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός για να το καταλάβεις.

Δυστυχώς ή ευτυχώς, ο δημιουργός κρίνεται εκ του αποτελέσματος. Η επίγευση που σου αφήνει κάτι είναι εκείνο που καθορίζει την αίσθηση που θα έχεις τελικά από αυτό. Οταν βλέπεις μια ταινία που δεν σου αρέσει, δεν προσπαθείς να τη δικαιολογήσεις με βάση το ποιος είναι ο σκηνοθέτης, ακόμα και αν είναι μέγας και τρανός. Το πολύ πολύ να πεις «κρίμα, από τον τάδε περίμενα κάτι καλύτερο».

Από τη Μαίρη Κατράντζου, λοιπόν, η οποία όντως είναι μια αξιόλογη σχεδιάστρια, περιμέναμε όλοι κάτι καλύτερο. Δεν το πέτυχε στη συγκεκριμένη περίπτωση και ασφαλώς, δεν τη ρίχνουμε στην πυρά επειδή δεν το κατάφερε. Και αυτό είναι μια ακόμα παράμετρος, την οποία ο δίκαιος κριτής οφείλει να λάβει υπ’ όψιν. Και η ίδια η Κατράντζου, βλέποντας τον αντίκτυπο του έργου της, το λαμβάνει υπ’ όψιν και κάνει την αυτοκριτική της, όπως κάθε σοβαρός δημιουργός.

Η ίδια, περισσότερο από κάθε άλλον, γνωρίζει ότι ο δρόμος της επιτυχίας δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα και χειροκροτήματα. Η αποτυχία, η αστοχία και η αρνητική κριτική είναι κομμάτι της δουλειάς της, κομμάτι κάθε δουλειάς που από το εργαστήριο της δημιουργίας βγαίνει και εκτίθεται στη μεγάλη βιτρίνα, διεκδικώντας την προσοχή και το σχόλιο του κόσμου. Οχι μόνο των ειδικών, αλλά και των άλλων, εκείνων που δεν έχουν ιδέα από την τέχνη του ρούχου και της μόδας. Εκείνους πρωτίστως θέλει να συγκινήσει.

Αν ένα έργο δεν καταφέρει να συγκινήσει, το μόνο που δεν επιθυμεί ο δημιουργός του είναι να τον υποστηρίζουν οι ειδικοί, φέρνοντας ως επιχείρημα το ότι είναι πετυχημένος και σπουδαίος, άρα a priori καλός σε ό,τι κάνει. Αυτού του είδους η κριτική μειώνει περισσότερο τον δημιουργό από μια κακή, που όμως εστιάζει σε κάτι συγκεκριμένο.

Τη Μαίρη Κατράντζου την αγαπάμε, τις στολές που δημιούργησε για τις Τελετές της Φλόγας όχι. Συμβαίνουν αυτά. Και πάμε παρακάτω. Κι εκείνοι και εμείς.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News