Οσοι έσπευσαν να καλλιεργήσουν κλίμα ισοπέδωσης ακόμη και για τις βασικές αρχές του κοινοβουλευτικού συστήματος που ορίζουν ότι οι κυβερνήσεις εκλέγονται από τον λαό στις εκλογές, κατάφεραν όντως αυτή τη φορά περισσότερα πράγματα. Πατώντας με κυνισμό πάνω στη φρικτή τραγωδία των Τεμπών και εκμεταλλευόμενοι τον πόνο και την αγωνία των συγγενών που παλεύουν να μάθουν την αλήθεια, διεκδίκησαν και πάλι το φωτοστέφανο του ηθικού πλεονεκτήματος.

Αυτό όμως δεν τους ανήκει, διότι ανήκει αποκλειστικά και μόνο στους συγγενείς των θυμάτων της τραγωδίας και στους τραυματίες. Εκείνοι βίωσαν το σοκ που χάραξε τη ζωή τους, ήρθαν αντιμέτωποι με την ύψιστη απώλεια και γνώρισαν το αποκρουστικό, εξοργιστικό πρόσωπο του κράτους. Οχι οι «αλληλέγγυοι» βουλευτές που κυκλοφορούν με κρατικά αυτοκίνητα και απολαμβάνουν το γενναιόδωρο πρόσωπο του νεοελληνικού κράτους μέσω της βουλευτικής αποζημίωσης, των κρατικών επιχορηγήσεων (για όλα τα κόμματα), του διορισμού φίλων τους και των άλλων προνομίων για τα πολιτικά πρόσωπα.

Η ελληνική κοινωνία στάθηκε δίπλα στους συγγενείς των θυμάτων, βγήκε μαζικά στους δρόμους, ζήτησε δικαιοσύνη και απαίτησε από την κυβέρνηση να σκύψει το κεφάλι. Και το πέτυχε. Ακόμη και ο Αδωνις Γεωργιάδης, που με το εριστικό του ύφος έκανε μεγάλη ζημιά στην κυβέρνηση, αναγκάστηκε να χαμηλώσει τους τόνους. Ενα εκατομμύριο πολίτες είπαν «ως εδώ» για τα λάθη της κυβέρνησης (όπως το τριτοκοσμικό μπάχαλο στον χώρο του δυστυχήματος), την αλαζονεία κάποιων στελεχών της και όσα πάνε από το κακό στο χειρότερο, όπως η ακρίβεια-πρόκληση στα σούπερ μάρκετ.

Παράλληλα όμως με αυτό το ξέσπασμα που αποσυντόνισε και φόβισε την κυβέρνηση, δεν επιβεβαιώθηκαν οι θεωρίες συνωμοσίας που αγκάλιασαν κόμματα της αντιπολίτευσης, για την ύπαρξη δεξαμενών καυσίμου στην εμπορική αμαξοστοιχία και τα μπιτόνια στο πίσω κόκπιτ της δεύτερης μηχανής (που βρέθηκε και δεν έχει καεί) έως τα υπονοούμενα ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έδωσε εντολή για τη δολοφονία του Βασίλη Καλογήρου (!).

Κάπως έτσι ξεχώρισε η ήρα από το στάρι:

—Από τη μια πλευρά ο κόσμος που απαίτησε δικαιοσύνη και τιμωρία και στρίμωξε την κυβέρνηση κόβοντας τον βήχα της αλαζονείας από αρκετά στελέχη της.

—Από την άλλη ο πολύχρωμος θίασος της πολιτικής εκμετάλλευσης που κέρδισε δημοσκοπικά.

Ο «θίασος» της καπηλείας πήρε στον λαιμό του και το ΠΑΣΟΚ που πλήρωσε της «επικίνδυνες σχέσεις» με κόμματα που δεν έχουν ούτε πρόγραμμα ούτε πρόταση για τη χώρα. Πέρα ίσως από τη διαγραφή του «επονείδιστου χρέους» που παρουσίασε πριν δέκα χρόνια στη Βουλή «ένας ήρωας με παντούφλες», εκ Βελγίου ορμώμενος, υπό το ζωηρό χειροκρότημα των Προκόπη Παυλόπουλου και Αλέξη Τσίπρα. Δηλαδή ένα πρόγραμμα επιστροφής στη δραχμή, στην οποία οδηγούν και οι συντάξεις των 4.000 ευρώ ό,τι κι αν έγραψε στις περίφημες «επιστολές» Του ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός.

Ακόμη λοιπόν κι αν υποθέσουμε πως όσοι βγήκαν στους δρόμους ασχολούνται ολημερίς και ολονυχτίς με τα social media ποστάροντας θεωρίες ότι η κυβέρνηση είναι μια εγκληματική οργάνωση, ο Μητσοτάκης αρχηγός της μαφίας κ.ο.κ. —πράγμα μάλλον απίθανο γιατί ο μέσος πολίτης κατέκλυσε τις πλατείες— οι αριθμοί και πάλι δεν βγαίνουν. Ακόμη κι αν υποτεθεί ότι αυτοί που αρνούνται να αποδεχθούν το καθαρό αποτέλεσμα μιας εκλογικής αναμέτρησης (που έγινε πριν από 21 μήνες) και λένε για μαφίες και δολοφονίες είναι π.χ. ένα εκατομμύριο άνθρωποι (κάτι εντελώς απίθανο) το ποσοστό αυτό και πάλι δεν ξεπερνά το 20% με όρους εθνικών εκλογών. Αρα είναι από ξεκάθαρα έως απολύτως μειοψηφικό.

Μετά την εκλογή ΠτΔ, την πρόταση δυσπιστίας, την ορκωμοσία του νέου Προέδρου και τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης έκλεισε ένας κύκλος. Και τώρα το Μέγαρο Μαξίμου και τα υπουργεία έχουν την υποχρέωση να εργαστούν για τα προβλήματα της καθημερινότητας. Οχι όπως συνέβαινε τα τελευταία δύο χρόνια, αλλά όπως συνέβη κατά την πρώτη τετραετία όταν υπήρχαν δίπλα στον Πρωθυπουργό ο Γρηγόρης Δημητριάδης και ο Γιώργος Γεραπετρίτης.

Η παρουσία του Κωστή Χατζηδάκη σε ρόλο αντιπροέδρου μπορεί να εξασφαλίσει την ηρεμία και τη μεθοδικότητα που έλειψαν από το κυβερνητικό κέντρο, αρκεί να συνδυαστεί με τη διαρκή επαφή με το κόμμα και κυρίως με όσα συμβαίνουν «εκτός» της κυβερνητικής γυάλας, όπως συνέβαινε κατά τα τρία πρώτα χρόνια, από το 2019 έως το 2022.

Αλλα περιθώρια δεν υπάρχουν, ιδίως όσο πυκνώνουν τα σύννεφά στο γεωπολιτικό σκηνικό και στη διεθνή οικονομία. Πέρασε ήδη ένας χειμώνας αναμονής, στην αρχή για να ξεκαθαρίσουν τα εσωκομματικά της ΝΔ (διαγραφή Σαμαρά κλπ.), μετά για το όνομα του Προέδρου της Δημοκρατίας και στη συνέχεια ενόψει ανασχηματισμού —με τους υπουργούς να παρακολουθούν τις αντιδράσεις για τα Τέμπη (οι περισσότεροι κρυπτόμενοι) και με κατεβασμένα μολύβια.

Η κυβέρνηση δεν έχει την πολυτέλεια της αυτολύπησης, όχι γιατί ενδιαφέρει κανέναν πολίτη η ψυχολογική κατάσταση των υπουργών (σκασίλα μας). Δεν έχει την πολυτέλεια γιατί δεν είναι αυτή η εντολή που έδωσαν οι πολίτες στις εκλογές πριν από 21 μήνες. Και επίσης, εντελώς πρακτικά μιλώντας, γιατί η «φασαρία» και το υβρεολόγιο περί «εγκληματικής συμμορίας» κλπ. που διατηρείται στα social media από όσους καπηλεύονται εργολαβικά τα Τέμπη (και τον πόνο των συγγενών) είναι ένα φαινόμενο που έχει επαναληφθεί (#ΝΔ_Παιδεραστές, #Μητσοτάκη_γ@μ@@σαι, «τσιμέντωμα» Ακρόπολης, «μικρή Μαρία») και όταν ήρθε η ώρα των εκλογών οι πάντες κατάλαβαν την ψευδαίσθηση του αλγόριθμου και πόσα απίδια πιάνει ο σάκος στην κάλπη.

Η κυβέρνηση οφείλει, λοιπόν, να αφήσει όσους καλλιεργούν ισοπεδωτικό κλίμα να αυτο-επιβεβαιώνονται από τον αλγόριθμο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης (και την ψευδαίσθηση ομοφωνίας που καλλιεργεί) και να ασχοληθεί με την καθημερινότητα και τα ζητήματα που καίνε τους πολίτες. Αυτά κρίνουν τις εκλογές, όχι τα viral. Αυτό θέλουν τελικά ακόμη κι εκείνοι που τη βρίζουν ολημερίς και ολονυχτίς στον μικρόκοσμο μιας οθόνης κι ενός κοινωνικού δικτύου που φέρνει μπροστά στα μάτια σου μόνο όσους συμφωνούν μαζί σου, καλλιεργώντας την ψευδαίσθηση πως… «επελαύνουμε».

Οσο για τον Μητσοτάκη, για τα αριστερο-δεξιά εκδοτικά συμφέροντα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει κριθεί οριστικά «τελειωμένος» και προ των ευρωεκλογών του 2019 όταν Καραμανλής και Σαμαράς είχαν υποτίθεται… «αποφασίσει» να τον ρίξουν για να μην κατέβει ποτέ του σε εκλογές ως αρχηγός της ΝΔ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News