Από το «οι εκλογές θα γίνουν στην ώρα τους» και τις επίμονες επαναλήψεις του, φτάσαμε με τη γνωστή μέθοδο του πολιτικό-δημοσιογραφικού μιθριδατισμού στο «μύρισε εκλογές», στο «θα σκεφτώ στο βουνό» και στο να αφήνουν σιγά σιγά οι υπουργοί (!) ανοιχτά ενδεχόμενα για την ημερομηνία της εκλογικής αναμέτρησης.

Λένε τώρα ότι η πιθανότερη ημερομηνία είναι η 9η Απριλίου, Κυριακή των Βαΐων και αναπτύσσεται και μία κάποια λογικοφανής επιχειρηματολογία για αυτό.

Το θέμα εν προκειμένω είναι, για όποιον αντανακλαστικά αντιμετωπίζει με επιφύλαξη τα όσα λένε ή διακινούν οι πολιτικοί και πάντως για όποιον σκέφτεται ότι «για να λέει τώρα αυτό, μάλλον κάτι άλλο έχει στο μυαλό του»: Αν αρχίζει να κυκλοφορεί ηπιεπισήμως η 9η Απριλίου, μήπως η κυβέρνηση, δηλαδή ο Μητσοτάκης θελήσει, παρά τα περιορισμένα πια περιθώρια για κάτι τέτοιο, να επιχειρήσει έναν αιφνιδιασμό. Αυτός θα έχει νόημα μόνο με επίσπευση των εκλογών για τη διενέργεια της πρώτης αναμέτρησης τέλος Φεβρουαρίου και της δεύτερης στις αρχές Απριλίου.

Διαψεύδεται εμφατικά από τους κυβερνητικούς, οπότε πάμε παρακάτω και βλέπουμε.

Το σημαντικότερο και σοβαρότερο ζήτημα είναι όμως άλλο, όσο περνάει ο καιρός και αφότου μπούμε και στο 2023.

Πολύ απλά, το παιχνιδάκι αυτό δεν μπορεί και δεν έχει νόημα να τραβήξει για πολύ ακόμη. Όσο και αν προσπαθεί να πείσει το Μαξίμου, ότι «το έργο συνεχίζεται κανονικά», ότι «δεν έχουμε κατεβάσει τα μολύβια», κ.λπ., κ.λπ., στην πραγματικότητα όλοι κοιμούνται και ξυπνούν με τις εκλογές στο μυαλό τους. Συνεπώς, σε λίγο καιρό και όσο η ημερομηνία των εκλογών θα παραμένει άγνωστη, η κυβέρνηση θα προσπαθεί να πείσει για κάτι που δεν ισχύει και όλοι θα αναρωτιούνται ποιος ο λόγος για κάτι τέτοιο.

Είναι χρήσιμο να υπάρχει επίγνωση για κάτι ακόμη: Η εκλογική εκκρεμότητα σε πολύ λίγο θα μετατραπεί σε παράμετρο αστάθειας και θα πάψει να υπηρετεί το επιχείρημα του σεβασμού στους θεσμούς.

Οι αγορές και οι διεθνείς επενδυτές (τους οποίους η κυβέρνηση έχει περί πολλού – και ορθώς) περιμένουν να τελειώνει το πολιτικό θέμα, να ξέρουν με ποιον έχουν να κάνουν και πώς θα προχωρήσουν. Υπό αυτές τις συνθήκες, επενδυτική βαθμίδα δεν πρόκειται να δούμε και όπως επιμελώς επισημαίνεται αρμοδίως, αυτός είναι ουσιαστικά ο εθνικός στόχος και αυτή η παράμετρος θα αλλάξει τους όρους του παιχνιδιού για τη χώρα.

Σε τελική ανάλυση, όσο ο γρίφος των εκλογών παραμένει άλυτος, δεν υπηρετείται καν η περιβόητη σταθερότητα, την οποία προτάσσει ο Πρωθυπουργός.

Ακόμη και στενά μικροπολιτικά να το δει κανείς, από εδώ και πέρα η κυβέρνηση δεν έχει να κερδίζει κάτι όσο παρατείνει την εκκρεμότητα. Αντιθέτως, μία απρόοπτη «στραβή» μπορεί να είναι καθοριστική.

Ολα αυτά ο Μητσοτάκης τα γνωρίζει προφανώς πολύ καλά. Και γι’ αυτό αρχίζει και δημιουργείται η αίσθηση ότι δεν θα αργήσει η ημέρα που θα «πατήσει το κουμπί».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News