Για να εισακούς κάποιον πρέπει να έχεις πλήρη αντίληψη του τι πρεσβεύει. Είμαστε σίγουροι ότι αντιλαμβανόμαστε «τον λόγο του Κυρίου»; Για να το κάνω ακόμα πιο απλό, γνωρίζουμε τι πιστεύουμε; Επιτρέψτε μου, αλλά το γοητευτικά αναρχικό της ψυχοσύνθεσης του Ελληνα αντανακλάται και στον τρόπο που θρησκεύεται. Μια δημιουργική ασάφεια. Περισσότερο ένα «μάντρα», μια αυτοσυγκέντρωση όταν κάποιος νιώσει την ανάγκη να μπει σε έναν ναό να προσευχηθεί, να ανάψει ένα κεράκι κυρίως για να παρακαλέσει, λιγότερο για να ευχαριστήσει.

Αν αφελώς και απλοϊκώς ρωτήσεις «τι λέει η λειτουργία;», αμφιβάλλω αν θα βρεις πολλούς να σε φωτίσουν. Κατά τη διάρκεια, δε, της λειτουργίας γίνεται ακόμα πιο ευδιάκριτη η δημιουργική ασάφεια πίστης. Αλλος μπαίνει, άλλος βγαίνει, άλλος τρέχει ζαρκάδι γιατί χτύπησε το κινητό, άλλη ώρα σηκώνεται ο ένας και συμπαρασύρει τους άλλους, άλλη ώρα κάθεται ο ένας και κάπως παίρνουν γραμμή οι άλλοι ότι μπορούν και να καθίσουν. Σε όλα τα έρμα παιδάκια λένε «σσσσς! Ακου τον παππούλη. Δες επάνω τον Χριστούλη». Και στα μυστήρια γίνεται το «έλα να δεις» στην κυριολεξία του.

Καχύποπτοι για τους παπάδες και την Εκκλησία… Τι καχύποπτοι, μωρέ; Βέβαιοι, σατιρικοί, ειρωνικοί αναφορικά με την τεράστια περιουσία της Εκκλησίας αλλά και με το παπαδαριό, που έχουν γίνει δημόσιοι υπάλληλοι. Αυτά τα λέμε μέχρι ένα σημείο, γιατί έχουμε τον νου μας μην και φεσωθούμε καμιά αμαρτία, μην και μας κάψει ο Θεός ως γενικότητα καύσης.

Παραλλήλως, σύμφωνα με το «τα καλά και συμφέροντα», έχουμε αναπτύξει η κάθε οικογένεια ένα εξαιρετικό αλισβερίσι με τους Αγίους, τιμώντας η κάθε μια τον δικό της Αγιο, θαυματουργό πριβέ 100%. Γι’ αυτόν δεν σηκώνουμε κουβέντα! Είναι ο προστάτης μας. Του τάζουμε, μας τακτοποιεί, έχουμε αναπτύξει σχέση.

Το Πάσχα τα δίνουμε όλα! Θεριεύει η «στο περίπου» πίστη μας μαζί με τις στρακαστρούκες. Οι γνώσεις μας για τη Μεγάλη Εβδομάδα είναι σε καλύτερο επίπεδο, πάλι στη μέτρηση ενός «στο περίπου». Και ενώ η κατάσταση της θρησκευτικότητάς μας είναι κάπως έτσι, ανοίγουμε συζητήσεις επί συζητήσεων για το ποια είναι η θέση της Εκκλησίας για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών! Σαματάς! Κανάλια, ρεπόρτερ, πάνελ και αγωνία!

Σε ποια παράσταση συμμετέχουμε; Εδώ υπάρχουν ποιμένες της Eκκλησίας αμήχανα αρνητικοί ακόμα και στη δωρεά οργάνων και στις μεταμοσχεύσεις παρά την επίσημη εγκύκλιο της Εκκλησίας. Τι αλλάζει στη σχέση μας με τη θρησκεία, όπως την περιέγραψα, με κάθε θετική ή αρνητική της θέση; Πόσο μέτρησε στην αποτέφρωση; Ο Ελλην θέλει και τη λειτουργία του και την καύση του. Αυτό κάτι λέει. Λατρεύει να βρίσκει τρόπο να τα κάνει όλα όπως τα θέλει. Και πάντα βρίσκει! Είναι τόσο απλά από ρεαλιστικής σκοπιάς τα πράγματα, τόσο για τους πολίτες όσο και για τους Πατέρες της Εκκλησίας μας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News