Το 2022 ήταν μία χρονιά που, πολύ συχνά, το Netflix θύμιζε ειδησεογραφικό κανάλι. Μάλλον, πιο σωστά, τα δελτία ειδήσεων ήταν λες και βγήκαν από το Netflix. Αν μη τι άλλο, είδαμε το τέλος του «The Crown» πριν καν γυριστεί η τελευταία σεζόν. Τι στα αλήθεια θα μπορούσε να ξεπεράσει, ως θέαμα, την κηδεία της βασίλισσας Ελισάβετ;

Οταν ένας πόλεμος σημαδεύει μια χρονιά, τότε, εκ των πραγμάτων, η ανασκόπηση πρέπει να ξεκινάει από αυτόν. Είμαστε δέκα μήνες μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και ίσως αυτό που έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον ακόμα και από την έναρξη του πολέμου, είναι ότι δεν τελείωσε ακόμα. Και αν το δεις από μία πλάγια γωνία, αξίζει να σταθείς στον τρόπο με τον οποίο μεταβολίσαμε το γεγονός και το εντάξαμε στην καθημερινότητά μας. Πλέον, οι τηλεθεατές παρακολουθούν με μεγαλύτερο ενδιαφέρον το δελτίο καιρού, παρά τις ειδήσεις από την Ουκρανία που συνωστίζονται στην ουρά του δελτίου.

Για θυμηθείτε, όμως, πώς είχαν τα πράγματα στην εγχώρια παιδική χαρά όταν άρχισε ο πόλεμος. Πώς ξεπετάχτηκαν, λες και είχαν ελατήρια, οι φίλοι της Ρωσίας και του προέδρου Πούτιν, που προεξοφλούσαν έναν ανέμελο περίπατο προς το Κίεβο για την «απελευθέρωση» της Ουκρανίας από τους ναζί. Πού είναι τώρα όλοι αυτοί; Αγνωστο. Ισως ξέρουν εκείνοι που, όταν ξεκίνησαν οι επιχειρήσεις των Ρώσων, ήταν «με τον άνθρωπο». Και ο Πούτιν άνθρωπος είναι ή, τέλος πάντων, θεωρείται. Ανθρωπος της χρονιάς είναι, κατά γενική παραδοχή, ο πρόεδρος Ζελένσκι.

Στον πόλεμο της Ουκρανίας έχασαν όλοι. Εκτός, φυσικά, από τους Αμερικανούς. Οι Ρώσοι έχασαν την αίσθηση της στρατιωτικής υπερδύναμης – οι Αμερικανοί τους διαχειρίζονται μέσω τρίτου, λες και κάνουν πόλεμο με joystick. Οι Ουκρανοί χάνουν εδάφη. Και οι Ευρωπαίοι τρόμαξαν από τον πληθωρισμό, ενώ θυμήθηκαν ότι η μεταπολεμική ανεμελιά, που κράτησε κάτι δεκαετίες, απειλείται όσο ποτέ στο παρελθόν. Επίσης, στην αρχή του πολέμου υποθέσαμε ότι οι εξελίξεις θα οδηγήσουν την Ευρώπη σε ταχύτερη συσπείρωση. Λάθος. Δεν μπορούν καν να συμφωνήσουν για το πλαφόν στο πετρέλαιο. Και για το τέλος της χρονιάς, ήρθε το σκάνδαλο με πρωταγωνίστρια την Εύα Καϊλή για να μας υπενθυμίσει ότι ακόμα και ένα περιβάλλον που θεωρείται απολύτως στεγανό, μπάζει πολύ νερό μέσα.

Πέθαναν πολλοί στον πόλεμο. Πέθαναν άνθρωποι και στο Ιράν όπου, έστω για λίγο, οι γυναίκες σήκωσαν κεφάλι. Ομως τίποτα δεν εμπόδισε τον δείκτη του παγκόσμιου πληθυσμού να φτάσει τα 8 δισεκατομμύρια ανθρώπους. Το 2060 θα έχουν προστεθεί και άλλα δύο δισ. στην παρέα. Ποτέ δεν ήμασταν περισσότεροι. Και ποτέ δεν ζούσαμε περισσότερο. Το 2022 σχεδόν ξεχάσαμε την πανδημία, ήρθε η κανονικότητα σαν οδοστρωτήρας. Ομως ποιος μπορεί να βάλει στοίχημα για το 2023; Τι είναι αυτό που συμβαίνει πάλι στην Κίνα;

Το 2022 είδαμε το Ηνωμένο Βασίλειο να αλλάζει τρεις πρωθυπουργούς και το στέμμα να αλλάζει κεφάλι. Ινδικής καταγωγής πρωθυπουργός στο νησί. Ποιος να το έλεγε! Τραβήξαμε τα μαλλιά μας με την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ που υπονομεύει το δικαίωμα στην άμβλωση, αν και πήραμε μια ανάσα με τα αποτελέσματα των ενδιάμεσων εκλογών, που πιθανότατα θα βάλουν τον Τραμπ στην άκρη. Για να επιστρέψει ξανά, πιο φρέσκος, μέσα από κανένα νεότερο πρόσωπο. Πάλι καλά να λέτε που ο Μασκ δεν έχει γεννηθεί στην Αμερική και έτσι δεν μπορεί να διεκδικήσει την προεδρία. Συνεπώς, θα μείνει για να μας προσφέρει το μοναδικό θέαμα της αυτοκαταστροφής του, που, όπως πολλοί εκτιμούν, ξεκίνησε με την αγορά του Twitter. Εδώ που τα λέμε, και να κλείσει το Twitter, η εξέλιξη δεν θα είναι δα και δραματική για την ανθρωπότητα, που μπορεί πάντα να κοιτάζει ψηλά ή, έστω, τις καταπληκτικές φωτογραφίες που μας έστειλε το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb. Και αυτό έχει την πλάκα του, δεν συμφωνείτε; Μιλάμε συχνά για το τέλος του κόσμου, ενώ μπορούμε πια να δούμε την αρχή του σύμπαντος.

Στο ποδοσφαιρικό σύμπαν, ο θρίαμβος της Αργεντινής του Μέσι επισκίασε, για ελάχιστο χρόνο, τη δυσφορία για την ανάθεση του Μουντιάλ στο Κατάρ. Και εδώ ξεπηδάει μία ειρωνεία: είδαμε το καλύτερο Παγκόσμιο Κύπελλο, που οικοδομήθηκε, όμως, πάνω σε πτώματα και ανατέθηκε με ελεγχόμενες για διαφθορά διαδικασίες της FIFA.

Στην Ελλάδα τι είδαμε; Netflix είδαμε. Τόσο έγκλημα, τόσες γυναικοκτονίες και άλλες τόσες θηριωδίες με κεντρικά πρόσωπα Πισπιρίγκου και Μίχο. Είχαμε ένταση στα ελληνοτουρκικά, αλλά αυτό είναι σημείο των καιρών, το έχουμε συνηθίσει. Και με τον ίδιο κυνισμό αντιμετωπίσαμε, τουλάχιστον σε επίπεδο δημοσκοπήσεων, την υπόθεση των υποκλοπών. Δεν είχαμε πυρκαγιές, πήγαμε καλά στον τουρισμό, δεν ήταν δα και τόσο άσχημη χρονιά. Και, φυσικά, ανάψαμε το μάτι για να μπει πάνω η χύτρα των εκλογών. Με αυτά που έχουν να γίνουν το 2023, η χρονιά που φεύγει θα ξεχαστεί γρήγορα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News