Ενα-ένα τα μαθαίνουμε για τον Στέφανο Κασσελάκη. Η μεγαλόπρεπη όσο και μυστηριακή πορεία του πάνω σε τούτο τον κόσμο είναι γεμάτη με κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα. Μόνο που μας τα αποκαλύπτει σε δόσεις, όχι όλα μαζί, σαν το μαρτύριο της σταγόνας. Και πολύ καλά κάνει. Το παν είναι η σωστή επικοινωνιακή πολιτική. Εξάλλου τι διαφορά έχει ένα ποντίκι (που το σιχαινόμαστε και το κυνηγάμε) από ένα χάμστερ (που το ταΐζουμε και το κανακεύουμε); Το χάμστερ είναι ένα ποντίκι με πολύ καλή επικοινωνιακή πολιτική. 

Το τελευταίο που μάθαμε για τον Κασσελάκη, από το ίδιο του το στόμα μάλιστα, είναι πως όταν βαφτίστηκε, σχηματίστηκε πάνω στο νερό της κολυμβήθρας του ένας σταυρός από το λάδι. Θαύμα, θαύμα, ειδικά όταν το νερό της κολυμβήθρας με το βούτα-ξεβούτα του νηπίου είναι τόσο τρικυμισμένο που μοιάζει με τη θάλασσα της Φαλκονέρας Δεκέμβρη μήνα με οκτώ μποφόρ αέρηδες. Κι όμως, ο σταυρός σχηματίστηκε στην επιφάνεια… και τον είδαν κιόλας… και τον αποθαύμασαν all together… και εδόξασαν τον Κύριο για την Αποκάλυψη. 

Θα μου πείτε, αφού σχηματίστηκε ο Σταυρός, τι να έκαναν; Να μην τον δουν; Να εξορύξουν τους οφθαλμούς τους, κατά τη βιβλική έκφραση; Οχι ασφαλώς. Αλλά δεν ήταν μόνο ο Σταυρός. Οπως ο Ιησούς Χριστός δεν γινόταν να βαφτιστεί από έναν τυχαίο ερημίτη που τσαλαβουτούσε στις όχθες του Ιορδάνη ποταμού, αλλά από έναν Πρόδρομο της θείας αποστολής του, έτσι και ο Κασσελάκης δεν θα μπορούσε να βαφτιστεί από κάποιον συνοικιακό παπά της σειράς, ούτε από κανέναν τυχάρπαστο καλόγερο. Βαφτίστηκε από έναν Αγιο, όπως του έπρεπε. 

Ο Αγιος Ιάκωβος Τσαλίκης, σεβαστή μορφή του ελληνικού ορθόδοξου μοναχισμού και ηγούμενος επί τριάντα χρόνια της Ιεράς Μονής Οσίου Δαβίδ στην Εύβοια, αγιοποιήθηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο το 2017. Αυτός τον βάφτισε. Και δεν τον βάφτισε απλώς, αλλά βλέποντας τον Σταυρό μέσα στην κολυμβήθρα προφήτευσε κιόλας για τον Κασσελάκη. Βεβαίως, ο Αγιος Ιάκωβος δεν μνημονεύεται από την εκκλησία μας ως προφήτης, αλλά στην περίπτωση του Κασσελάκη έκανε μια εξαίρεση. «Θα γίνει είτε παπάς είτε πολύ σπουδαίος» είπε στην –ιδιωτική και μόνο προς τους παριστάμενους– προφητεία του.

Συνοψίζουμε. Ο Στέφανος Κασσελάκης βαφτίστηκε από Αγιο, ενώ η βάφτισή του συνοδεύτηκε από ένα θαύμα (ο σταυρός από λάδι) και από μια προφητεία (θα γίνει ή παπάς ή σπουδαίος). Αρα, από την τελετή εκείνη έλειπαν κάτι ολίγα για να προσομοιάζει με τη γνωστή μεγάλη εορτή του Αγιασμού των Υδάτων, όπως το πνεύμα εν είδει περιστεράς να βεβαιώσει του λόγου το ασφαλές, ο ακόλαστος Ηρώδης και η Σαλώμη να χορέψει τον χορό των Επτά Πέπλων. Οι γενικοί συμβολισμοί όμως παραμένουν ίδιοι και απαράλλαχτοι. Σωστά;

Υ.Γ.  Πόσο διαφέρουν τελικά οι πράξεις, οι σκέψεις και τα σχέδια των ανθρώπων πάνω στις ίδιες τελετές. Κι εγώ κάποτε είχα βαφτίσει ένα αγοράκι. Ο παπάς μου έβαλε το λάδι στο χέρι και μου είπε καλοσυνάτα «λάδωσέ του το μέτωπο να κάνει καλές σκέψεις, το στόμα να λέει καλές κουβέντες και τα χεράκια για να κάνει καλές πράξεις στη ζωή του». Και όταν εγώ, σαν νεαρός χαβαλές που ήμουν, του έβαλα λαδάκι και στο πουλάκι λέγοντας «για να κάνει και καλό σεξ, πάτερ», ο σεβαστικός παπάς μεταβλήθηκε δευτερολεπτικώς σε αγριόπαπα. Με ταρακούνησε με τη χερούκλα του και με αληθινή οργή μού φώναξε: «Κανείς δεν παίζει με τη βάφτιση, αντίχριστε». Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News