Δεν ξέρω ποιος από την κυβέρνηση είχε τη φαεινή ιδέα να συμπεριφερθούν σαν κομματάρχες του Κασιδιάρη. Ακόμα και όσοι αγνοούσαν την ύπαρξη του κόμματός του, τώρα τη γνωρίζουν. Και ενδεχομένως κάποιοι συμπολίτες μας, που δηλώνουν αντισυστημικοί, ορφανά του Τραμπ και ψεκασμένοι της «Ελεύθερης Ωρας», τώρα να το επιλέξουν.

Αν μάλιστα καταλάβουν ότι η ευαισθησία της κυβέρνησης δεν εκπορεύεται τόσο από δημοκρατικά ένστικτα, όσο από την ανάγκη για επίτευξη αυτοδυναμίας, μπορεί και να το ρίξουν δαγκωτό. Βλέπετε ο πήχης της αυτοδυναμίας ανεβοκατεβαίνει ανάλογα με τον αριθμό των κομμάτων που θα μπουν στη Βουλή. Οσο περισσότερα κόμματα κερδίζουν την είσοδό τους στο Κοινοβούλιο, τόσο ανεβαίνει ο πήχης. Και αντίστοιχα, αν ο αριθμός των κομμάτων είναι μικρός, ο στόχος της αυτοδυναμίας γίνεται πιο προσιτός.

Αλλά ας υποθέσουμε ότι οι κυβερνητικές πρωτοβουλίες εκπορεύονται από ανιδιοτελή κίνητρα. Πώς, στα αλήθεια, μπορούν να πετύχουν αποκλεισμό του κόμματος Κασιδιάρη; Αλλωστε δεν είναι απαραίτητο να τεθεί και ο ίδιος υποψήφιος –θεωρητικά θα μπορούσε, η δίκη της Χρυσής Αυγής συνεχίζεται, άρα οι περιοριστικές συνέπειες της καταδίκης του παραμένουν εκκρεμείς. Μια αόριστη περιγραφή των λόγων που οδηγούν στον αποκλεισμό ενός κόμματος από τις εκλογές δεν αρκεί, γιατί, πράγματι, μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνο προηγούμενο.

Ακόμα και αν τονιστεί το σημείο της ναζιστικής ιδεολογίας (που λέει και ο ΣΥΡΙΖΑ) και πάλι υπάρχει πρόβλημα. Εχετε δει καμιά σβάστικα ή κανέναν Αδόλφο από το κόμμα του Κασιδιάρη; Και εν τέλει, μπορείς πάντα να είσαι Ναζί, αλλά να μην επιδεικνύεις τα σύμβολα, δεν είναι δα και τόσο δύσκολο. Ναζί σε κάνουν οι ιδέες, όχι τα σύμβολα. Δηλαδή τι θα γίνει; Θα κάθονται στον Αρειο Πάγο με τα ναζιστικά εγχειρίδια στο χέρι και θα κρίνουν αν το κόμμα Κασιδιάρη τσεκάρει όλα τα κουτάκια που σε καθιστούν Ναζί;

Οπως και αν χειριστείς αυτήν την υπόθεση, το μόνο βέβαιο είναι ότι θα δώσεις στον Κασιδιάρη το δικαίωμα προσφυγής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Θα είναι αστείο, αλλά δεν θα γελάει κανείς. Γι’ αυτό, καλό θα είναι η συζήτηση να σταματήσει όσο είναι καιρός, χωρίς να αναλαμβάνει το δημοκρατικό τόξο την προεκλογική καμπάνια ενός φυλακισμένου για εγκληματική οργάνωση. Ούτως ή άλλως, το ποιος μπαίνει στη Βουλή είναι απόφαση που επαφίεται στη λαϊκή βούληση.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News