Σε μια νέα φάση, πιο επιθετική, περνάει το κυνήγι των κόκκινων δανείων από τα funds, που έχουν όλα έδρα την Ιρλανδία, καθώς και τις εισπρακτικές εταιρίες και τους δικηγόρους που επιλέγουν στην Ελλάδα, προκειμένου να φτάσουν μέχρι το τέλος, δηλαδή τον πλειστηριασμό κάθε ακινήτου ή άλλου περιουσιακού στοιχείου όσων χρωστούν και μπορούν να τους κυνηγήσουν.

Το νέο φαινόμενο είναι ότι αγνοούν ακόμη και αποφάσεις της ελληνικής Δικαιοσύνης και στρέφονται ακόμη και κατά των εγγυητών που έβαζαν την υπογραφή τους σε αιτήσεις δανείων φίλων ή συγγενών προ 20ετίας. Στις πρακτικές των funds δεν ισχύει πλέον κανένας φραγμός, ούτε νομικός – και πολύ περισσότερο ηθικός…

Εχοντας περάσει πλέον πέντε χρόνια, διάστημα κατά το οποίο τα funds αγόρασαν τα χαρτοφυλάκια των κόκκινων δανείων από τις τράπεζες με εξευτελιστικό τίμημα (κάτω από 30 ευρώ για κάθε 100 ευρώ οφειλής) και έχοντας ξεκαθαρίσει τους φακέλους με τις προσημειώσεις και τις υποθήκες των δανειοληπτών, τώρα περνούν στο επόμενο στάδιο:

Αρχίζουν το κυνήγι, όχι αυτών που πήραν τα δάνεια και τα οφείλουν στις τράπεζες, αλλά και των εγγυητών, δηλαδή συγγενών και φίλων οι οποίοι προσυπέγραφαν τις αιτήσεις δανειοδότησης, μη γνωρίζοντας τις συνέπειες.

Τα funds πλέον στρέφονται κατά πάντων, αγνοώντας ακόμη και τις δικαστικές αποφάσεις που έχουν μεσολαβήσει όλα αυτά τα χρόνια, οι περισσότερες από τις οποίες προστάτευσαν τους δανειολήπτες και την κύρια κατοικία τους, επιβάλλοντας ρυθμίσεις με χαμηλές μηνιαίες δόσεις, ενώ πολλές από από τις αποφάσεις απάλλαξαν τους εγγυητές από τις συνέπειες των νόμων και της άγνοιάς τους.

Τα «κοράκια» από την Ιρλανδία, όμως, είναι απρόσωπα, κανείς δεν γνωρίζει σε ποιον πρέπει να απευθυνθεί για να λύσει το θέμα που τον απασχολεί, ενώ την ίδια στιγμή, μέσω ελλήνων δικηγόρων, επιδιώκουν να μεγιστοποιήσουν το κέρδος τους από τις περιουσίες δανειοληπτών και καλοπροαίρετων εγγυητών για τα δάνεια που έχουν αγοράσει.

Η ιστορία ενός εγγυητή

Μια από τις πιο τρανταχτές περιπτώσεις είναι η ιστορία ενός εγγυητή ο οποίος τρέχει 12 χρόνια στα δικαστήρια για να σώσει το σπίτι του για μια υπογραφή που έβαλε το 2003.

Η ιστορία του τα λέει όλα….

Μπήκε εγγυητής το 2003 σε δάνειο φίλου του. Το δάνειο ήταν στην Eurobank. Δεν είχε δανειστεί ποτέ στη ζωή του και έκανε την ερώτηση του αφελούς: μήπως είναι επικίνδυνο. «Τι λέτε, κύριε;», του είπαν. Είναι μια υγιής επιχείρηση, αυτή του φίλου σας, του είπαν. Το δάνειο ήταν επαγγελματικό, ύψους περίπου 60.000 ευρώ.

Στη συνέχεια, κάποια στιγμή το 2011, του ήρθε μια ειδοποίηση και του έκαναν κάποιες τηλεφωνικές κλήσεις από εταιρεία που είχε βάλει η τράπεζα για το «κυνήγι» των δανείων. Του ζητούσαν να τους πει πού μένει ο φίλος του που είχε δανειστεί τα χρήματα. Δεν γνώριζε, ήταν φοιτητές κάποια στιγμή μαζί στη Θεσσαλονίκη, έκαναν παρέα κάποια χρόνια, μετά είχαν τσακωθεί, μετά επανήλθε δυναμικά μπαίνοντας στην οικογένεια σαν φίλος. Τότε, το 2003, ο φίλος του εγγυητή έκανε εισαγωγές με την εταιρεία του.

Μετά την ειδοποίηση από την τράπεζα ακολούθησε κατασχετήριο του σπιτιού του, το οποίο είχε μπει ως εγγύηση για το δάνειο της εταιρείας του φίλου του. Είχαν πάει κατευθείαν σε εκείνον, όπως επιμένει ο ίδιος. Και μετά, ξαφνικά ένα καλοκαίρι, κολλήθηκε στην πόρτα του σπιτιού όπου φιλοξενούνταν ο εγγυητής στην Αθήνα ένα χαρτί, παρ’ όλο που γνώριζαν ότι το σπίτι του είναι σε νησί. Μέσα στον Ιούλιο, που όλοι είχαν πάει διακοπές. Ετσι έχασε και το δικαίωμα της έγκαιρης προσφυγής για διακοπή της κατάσχεσης.

Στη συνέχεια ο εγγυητής έτρεξε σε δικηγόρους, έκανε ασφαλιστικά μέτρα, δεν συνεχίστηκε η κατάσχεση και μετά ξεκίνησε η Οδύσσειά του, με πρώτη στάση το ειρηνοδικείο, όπου ζήτησε ρύθμιση της οφειλής. Τον Δεκέμβριο του 2013 η οφειλή ξεπερνούσε τα 90.000 ευρώ. Αργότερα η υπόθεσή του παραπέμφθηκε σε άλλο ειρηνοδικείο, εκεί όπου ανήκε λόγω της μόνιμης κατοικίας του σε νησί. Η σχετική αίτηση κατατέθηκε στα τέλη του 2015.

Δύο μήνες αργότερα λαμβάνει ένα ειδοποιητήριο όπου εμφανίζεται ως εγγυητής σε τρία, και όχι σε ένα δάνειο. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι προσπάθησαν να του φορτώσουν άλλα δύο μη εξυπηρετούμενα δάνεια του φίλου του, χωρίς να έχει καν υπογράψει για αυτά ως εγγυητής. Παράξενο πώς, αυτό στο οποίο ήταν εγγυητής εμφάνιζε στην ειδοποίηση μικρότερο κεφάλαιο, κάτω από 60.000 ευρώ, αλλά οι τόκοι του είχαν γιγαντωθεί – είχαν φτάσει τα 65.000 ευρώ. Η οφειλή των άλλων δύο δανείων ήταν περίπου στα ίδια επίπεδα με το δάνειο στο οποίο είχε μπει κανονικά εγγυητής, αλλά του έλεγαν ότι χρωστούσε συνολικά πάνω από 250.000 ευρώ!

Η δίκη στο νέο ειρηνοδικείο είχε αρχικά οριστεί για την άνοιξη του 2016, όμως έπειτα από αναβολές ορίστηκε για τις αρχές του 2017, οπότε και ματαιώθηκε λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών. Χωρίς να έχει μεσολαβήσει κάποιο δικαστήριο, την άνοιξη του 2017 τού έρχεται άλλη ειδοποίηση οφειλής, χωρίς τα δύο επιπλέον δάνεια αυτή τη φορά. Το σύνολο, περίπου 160.000, αυξημένο κατά 25% σε σχέση με αυτά που χρωστούσε μόλις 15 μήνες πριν. Τον Νοέμβριο του 2017 νέα ειδοποίηση, αυξημένη κατά 10.000 ευρώ.

Η πρώτη δίκη για την υπόθεσή του γίνεται τελικά στα τέλη του 2018 και με απόφαση του δικαστηρίου υπάγεται στον νόμο Κατσέλη. Τα περουσιακά του στοιχεία, εκτός της κατοικίας του που είχε μπει ως εγγύηση αλλά προστατεύεται από τον νόμο, ήταν κάτι οικόπεδα εξ αδιαιρέτου και το δικαστήριο έκρινε ότι δεν ήταν εκποιήσιμα. Ετσι, κρίθηκε ότι για να ξεχρεώσει την οφειλή του θα έπρεπε να δώσει δόσεις των 100 ευρώ για 36 μήνες και μετά δόσεις 143 ευρώ για 240 μήνες – δηλαδή το 80% της αντικειμενικής αξίας της κύριας κατοικίας του, όπως ορίζεται στον νόμο Κατσέλη.

Ξεκινάει το δεύτερο μέρος της περιπέτειας.

Η τράπεζα κάνει ένσταση και η υπόθεση φτάνει σε άλλο δικαστήριο, για να δικαστεί σε δεύτερο βαθμό. Εν τω μεταξύ, ένα καφέ μπαρ που διατηρεί  στο νησί όπου ζει το δουλεύει μόνος του και μερικές φορές με τη βοήθεια των παιδιών του. Ωστόσο η τράπεζα και οι δικηγόροι της θεωρούν θεμιτό να εμφανίσουν την ατομική του επιχείρηση ως μεγάλη, με υπαλλήλους, έτσι ώστε να μπει στην κατηγορία του κανονικού επιχειρηματία και όχι σε αυτή του μικρεμπόρου, η οποία του επέτρεπε να υπαχθεί στον νόμο Κατσέλη.

Την ίδια περίοδο, τους πρώτους μήνες του 2019, τα σχέδια της διοίκησης της τράπεζας για το πακετάρισμα των μη εξυπηρετούμενων δανείων ύψους 7 δισ. ευρώ –πολύ μικρών, μικρών και μεσαίων εταιρειών– προκειμένου να μεταφερθούν σε όχημα ειδικού σκοπού, βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη. Αμέσως μετά τη μεταφορά τους στο όχημα, τα 7 δισ. τιτλοποιούνται υπό το project «Cairo», σύμφωνα με το οποίο δημιουργούνται τρεις εταιρείες ειδικού σκοπού, οι Cairo No 1, Cairo No 2 και Cairo No 3, όλες με έδρα στην Ιρλανδία.

Το δάνειο στο οποίο είχε μπει εγγυητής πήγε στο πακέτο της Cairo No 2 και η εταιρεία doValue ανακοινώθηκε ότι θα κάνει τη διαχείριση των απαιτήσεων για λογαριασμό της Cairo No 2.  O όμιλος doValue στην Ελλάδα επεκτάθηκε με την εξαγορά της μονάδας εξυπηρέτησης ληξιπρόθεσμων οφειλών της Eurobank.

Η έφεση, που έγινε από την ίδια την τράπεζα και όχι από την εταιρεία ειδικού σκοπού με έδρα την Ιρλανδία, εκδικάστηκε τον Δεκέμβριο του 2020. Η τράπεζα ισχυριζόταν ότι η εμπορική και όχι μικρεμπορική ιδιότητα του εγγυητή, που λανθασμένα του είχε αποδώσει το πρωτόδικο δικαστήριο, του στερούσαν το δικαίωμα να υπαχθεί στον νόμο Κατσέλη. Υπήρξαν δε επιχειρήματα τύπου «ανθεί ο τουρισμός», «τα τελευταία χρόνια (το νησί όπου ζει και εργάζεται) παρουσιάζει 100% πληρότητα» και άλλα τέτοια. Μάλιστα, οι δικηγόροι είχαν μπει και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου ισχυρίστηκαν  ότι ανακάλυψαν πως το καφέ-μπαρ του εγγυητή λειτουργεί από τις επτά το πρωί έως τις τρεις τα ξημερώματα! Ο ίδιος θυμάται τον δικαστή να λέει «α, του δίνετε και μια ώρα για να κοιμηθεί»…

Επίσης, οι δικηγόροι ισχυρίζονταν ότι οι τιμές που προσφέρεται ο φρέντο στο καφέ του είναι «υπερβολικά υψηλές», στα 3 ευρώ! Ακόμα παραπέρα, παρουσίαζαν ότι το κατάστημα βρισκόταν στο κεντρικότερο σημείο της Χώρας του νησιού, σε μια προσπάθεια να ενισχύσουν τα επιχειρήματά τους ότι έχει έσοδα και περιουσία, ενώ ο ίδιος, όπως φαινόταν στα στοιχεία που παρέθεσε στο δικαστήριο, είχε γενικότερα χαμηλά εισοδήματα.

Το δικαστήριο δικαίωσε και πάλι τον εγγυητή, ορίζοντας, όπως και το πρώτο δικαστήριο, να καταβάλει δόσεις των 100 ευρώ για 36 μήνες και μετά 143 ευρώ για 240 μήνες. Η ιδιότητά του ως μικρεμπόρου παρέμενε, σύμφωνα με την κρίση του δικαστηρίου, ενώ το ίδιο ακριβώς ίσχυε και για την υπαγωγή του στον νόμο Κατσέλη.

Κάπου εδώ νόμιζε ότι είχε ξεμπερδέψει. Κακώς. Μέσα στο καλοκαίρι του 2024 του επιδόθηκε άλλη μία ένσταση, που τον έστελνε στον Αρειο Πάγο, με τη συζήτηση της υπόθεσης να ορίζεται για τα τέλη του 2024. Η τράπεζα επέμενε ότι η προηγούμενη δικαστική απόφαση που τον χαρακτήριζε μικρέμπορο ήταν λανθασμένη και ότι δεν θα έπρεπε να ισχύει για αυτόν ο νόμος Κατσέλη. Ο ίδιος επαναλάμβανε ότι λειτουργεί το καφέ μόνος του, ότι πρόκειται για 25 τ.μ. σε ένα καλντερίμι πέριξ του κέντρου και όχι κεντρικά, όπως υποστήριζε η τράπεζα, ότι λειτουργεί έξι-επτά μήνες τον χρόνο, ότι ποτέ δεν έλαβε δάνειο για το καφέ.

Υπενθύμιζε ότι αυτός ήταν εγγυητής και ότι η οφειλή του δεν προέρχεται από δάνειο που έλαβε για την εξυπηρέτηση της επαγγελματικής –ή οποιασδήποτε άλλης– δραστηριότητάς του. Οτι μπήκε εγγυητής για λόγους αλληλεγγύης προς έναν φίλο του. Οτι αυτή η υπόθεση τα τελευταία χρόνια τού έχει προκαλέσει απίστευτη ταλαιπωρία, ψυχική και οικονομική. Η τράπεζα αντέτεινε ότι η αδυναμία πληρωμών του εγγυητή ήταν δόλια και ότι απορρίφθηκε από το προηγούμενο δικαστήριο χωρίς νόμιμη βάση. Επίσης, ότι εξαιρέθηκε από τη ρευστοποίηση ακίνητο του εγγυητή, επίσης χωρίς νόμιμη βάση.

Ξένα funds-κοράκια χωρίς ελληνικό ΑΦΜ

Εν τω μεταξύ, στον εγγυητή ήρθε μια ειδοποίηση από την doValue, που διαχειρίζεται το «κόκκινο» δάνειο που είχε λάβει ο φίλος του για την εταιρεία του. Με ημερομηνία Οκτωβρίου 2024 τον ενημέρωναν ότι πλέον η οφειλή του ως εγγυητή ανέρχεται σε περισσότερα από 400.000 ευρώ! Από την ίδια ειδοποίηση έμαθε ότι το δάνειο βρέθηκε στα «χέρια» άλλου fund: από το Cairo No 2 με έδρα στην Ιρλανδία πέρασε στο Corinth Financial Investor, και πάλι με έδρα στην Ιρλανδία.

Εναν χρόνο πριν, τον Νοέμβριο του 2023, το δικηγορικό γραφείο Παλάζης – Μαγγόλα στη Θεσσαλονίκη ανέδειξε το θέμα ότι funds με έδρα στην Ιρλανδία και στο Λουξεμβούργο που έχουν αγοράσει τα τιτλοποιημένα κόκκινα δάνεια δεν έχουν ΑΦΜ στην Ελλάδα, και ως εκ τούτου έστειλε στην ΑΑΔΕ το ερώτημα αν έχουν την υποχρέωση να λαμβάνουν. Το σκεπτικό του δικηγόρου Γιάννη Παλάζη ήταν ότι αφού αυτά τα funds δραστηριοποιούνται εδώ, υπογράφοντας συμβάσεις με τις τράπεζες και τους διαχειριστές των κόκκινων δανείων, θα έπρεπε να έχουν και ελληνικό ΑΦΜ.

Η απάντηση που έλαβε από την ΑΑΔΕ ήταν ότι όντως κάτι τέτοιο ισχύει και ότι εκτός από ελληνικό ΑΦΜ θα έπρεπε να έχουν και φορολογικό εκπρόσωπο στην Ελλάδα. Σύμφωνα με το δικηγορικό γραφείο, η ΑΑΔΕ ανέφερε ότι η συγκεκριμένη υπόθεση θα διαβιβαστεί στη Γενική Διεύθυνση Φορολογίας για περαιτέρω ενέργειες. «Μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει τίποτα» λέει ο δικηγόρος.

Το δικηγορικό γραφείο Παλάζη απέστειλε και άλλο ερώτημα στην ΑΑΔΕ, επισυνάπτοντας πέντε συμφωνητικά μεταξύ funds και διαχειριστών, τα οποία κανείς δεν είχε αναρτήσει στο Taxinet, ως όφειλαν, βάσει νομοθεσίας. Οπως αναφέρει ο δικηγόρος, τα ιρλανδικά funds συνάπτουν συμβάσεις συνεργασίας με κάποιες από τις ελληνικές εταιρείες διαχείρισης, όπως για παράδειγμα την doValue.

«Ολα τα ιδιωτικά συμφωνητικά πρέπει να αναρτηθούν στο Taxis, είναι ο νόμος 1882 του 1990, που είναι για τα μισθωτήρια – ακριβώς το ίδιο πράγμα είναι. Παλιά πηγαίναμε χειρόγραφα και παίρναμε τη σφραγίδα από τις ΔΟΥ, τώρα τα αναρτάς στο Taxis. Αφού όμως το ένα μέρος δεν έχει ΑΦΜ, τι να αναρτήσουν; Είναι λογικό να μην μπορούν τα funds να αναρτήσουν τα συμφωνητικά, αφού δεν έχουν ΑΦΜ» σημειώνει ο κ. Παλάζης και προσθέτει ότι μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα θα απευθυνθεί στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για την υπόθεση των funds.

Οπως έγραφε η ειδοποίηση που έλαβε πριν από μερικούς μήνες ο εγγυητής, η doValue συνέχιζε να έχει τη διαχείριση του κόκκινου δανείου. Ο ίδιος λέει ότι επί δυόμισι μήνες τηλεφωνούσε αλλά δεν του έδιναν τον νέο λογαριασμό. Ενώ προσπαθούσε να τους βρει στο τηλέφωνο, στα τέλη Νοεμβρίου η Γενική Διεύθυνση Αγοράς και Προστασίας Καταναλωτή της Γενικής Γραμματείας Εμπορίου του υπουργείου Ανάπτυξης επέβαλε 90.000 ευρώ πρόστιμο στην doValue για αδικαιολόγητες καθυστερήσεις ανταπόκρισης σε αιτήματα δανειολήπτη και οφειλέτη, καθώς και για προβολή προσκομμάτων στην προσπάθεια ρύθμισης οφειλής με αίτημα πλήρους εξόφλησης.

Πιο πριν, τον Σεπτέμβριο του 2024, της είχε επιβληθεί άλλο διοικητικό πρόστιμο, ύψους 670.000 ευρώ, για πολύμηνες καθυστερήσεις σε αιτήματα οφειλετών για αποστολή δοσολογίου, αριθμού λογαριασμού εξυπηρέτησης δικαστικής απόφασης (όπως στην περίπτωση του εγγυητή), χορήγησης εγγράφων και άλλων επαναλαμβανόμενων «φάουλ».

Ακόμη νωρίτερα, τον Απρίλιο του 2024, της είχε επιβληθεί πρόστιμο 330.000 ευρώ διότι ανέθετε σε εταιρείες την ενημέρωση δανειοληπτών για ληξιπρόθεσμη οφειλή, ενώ αυτοί είτε την είχαν ήδη εξοφλήσει είτε είχαν υποβάλει αίτηση πτώχευσης που είχε γίνει αποδεκτή από δικαστήριο. Ακόμα, επειδή ενημέρωνε δανειολήπτες περί ύπαρξης ληξιπρόθεσμης οφειλής σε περιπτώσεις που είτε ο δανειολήπτης κατέβαλλε τις δόσεις του δανείου είτε είχε υπαχθεί στις ευεργετικές διατάξεις του νόμου Κατσέλη τηρώντας τη δικαστική ρύθμιση (βλ. περίπτωση εγγυητή).

Τους τελευταίους μήνες του 2023 είχαν επιβληθεί στην ίδια εταιρεία πρόστιμα 385.000, συν 55.000, συν 60.000 ευρώ, για παρόμοιους λόγους.

Τα πρώτα τρία-τέσσερα χρόνια της περιπέτειάς του ο εγγυητής δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Επαιρνε διάφορα σκευάσματα, δεν κοιμόταν – περίμενε να ξημερώσει και μόνο με τους εξωτερικούς ήχους έκλεινε για λίγο τα μάτια του. Το πρόβλημά του είναι ότι δεν δέχονται τον νόμο Κατσέλη, στον οποίο έχει υπαχθεί. Και τώρα περιμένει την απόφαση του Αρείου Πάγου…

Ο εγγυητής πιστεύει ότι αυτή η επιμονή της άλλης πλευράς οφείλεται στο ότι έχουν βάλει στο μάτι το σπίτι του στο νησί, που βρίσκεται σε καλή θέση, σε έναν λόφο. Θυμάται ότι μια από τις δικηγόρους της είχε πει σε ένα από τα δικαστήρια, «να πάτε να δείτε πού είναι το σπίτι του, κύριε πρόεδρε». Μετά έγινε κουβέντα ότι το είχαν δει στο Facebook, ενώ ο ίδιος δεν έχει καν λογαριασμό σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης.

Πρόκειται για ένα παλαιό νησιώτικο κτίσμα τουλάχιστον 50 ετών, περίπου 70 τ.μ., με ένα παταράκι όπου υπάρχει το κρεβάτι και με έναν σχετικά μικρό εξωτερικό χώρο. Απλώς έχει πολύ ωραία θέα. «Αυτή η ιστορία τα τελευταία 15 χρόνια μού έχει αποσαθρώσει τη ζωή» λέει ο εγγυητής.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News