Ηταν μία σύνοδος κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης όταν η κάμερα στάθηκε αδιάκριτα μπροστά στον Κώστα Σημίτη και στον Τόνι Μπλερ. Τότε ο ακούστηκε ο έλληνας πρωθυπουργός να ρωτάει τον βρετανό ομόλογό του αν έχει καμιά καλή ιδέα για τα Γλυπτά του Παρθενώνα, καθώς πλησίαζαν και οι εκλογές.

Ο Σημίτης έκανε χιούμορ, η στιχομυθία επενδύθηκε από γέλια, αλλά ταυτόχρονα απέδιδε και την πραγματική διάσταση του θέματος. Ναι, κανένας δεν έχει μία καλή ιδέα για το θέμα. Και πιθανότατα δεν μπορεί να υπάρξει καμία καλή ιδέα. Απλώς οι ελληνικές κυβερνήσεις ανακινούν κατά καιρούς το θέμα για να μη φανεί ότι το ξεχνάμε, ενώ όλο και κάποιο σχολείο θα στήσει καμιά γραφικότητα στο Βρετανικό Μουσείο, τραγουδώντας το «Τζιβαέρι» στην Καρυάτιδα.

Τώρα ο Μητσοτάκης προσήλθε με καινούργια ιδέα. Να επιστρέψει το Βρετανικό Μουσείο τα Γλυπτά και εις αντάλλαγμα να τροφοδοτείται, διά μακροχρόνιου δανεισμού, με αρχαιότητες που δεν έχουν βγει ποτέ από την Ελλάδα, όπως η μάσκα του Αγαμέμνονα και ο μηχανισμός των Αντικυθήρων. Αυτή η πρόταση μοιάζει με εκείνη που είχε διατυπώσει κάποτε ο Ευάγγελος Βενιζέλος: να ιδρύσει το Βρετανικό Μουσείο παράρτημα στην Ελλάδα, μεταφέροντας τα Γλυπτά στο Μουσείο της Ακρόπολης, παίρνοντας ως αντάλλαγμα σημαντικές αρχαιότητες. Η πρόταση είχε απορριφθεί χωρίς να συζητηθεί. Οι Βρετανοί γνωρίζουν ότι αν τα Γλυπτά έρθουν στην Ελλάδα, δεν θα φύγουν ποτέ. Εννοείται ότι δεν θα υπάρξει θετική ανταπόκριση και στην πρόταση Μητσοτάκη -αν υπάρξει. Το Μουσείο δεν θα επιστρέψει κάτι που, νομικά, του ανήκει για να δανειστεί κάποια άλλα αντικείμενα μικρότερης αίγλης. Ασφαλώς θα ενισχύει το κύρος του αποκαθιστώντας ένα ακρωτηριασμένο μνημείο, αλλά αυτός θα είναι και ο πρώτος κύκλος μιας αλυσίδας διεκδικήσεων.

Θέμα δανεισμού των Γλυπτών δεν τίθεται. Από τη στιγμή που δεν αναγνωρίζουμε την κυριότητά τους από το Βρετανικό Μουσείο, θα ήταν παράλογο να ζητούμε δανεισμό.

Η Ελλάδα κινεί το θέμα διά της πολιτικής οδού. Αυτό βολεύει και τους Βρετανούς. Τι λένε, άλλωστε, όλες οι βρετανικές κυβερνήσεις; Παραπέμπουν στο Βρετανικό Μουσείο, το οποίο δεν δέχεται πολιτικές πιέσεις. Εμείς λέμε ότι από τη στιγμή που δεν το συζητούν, παραβιάζουν τη σύμβαση της UNESCO, αλλά μέχρις εκεί. Το χαρτί της δικαστικής οδού δεν τολμάμε να το αγγίξουμε, διότι μία ήττα σε εκείνο το πεδίο ουσιαστικά κλείνει την υπόθεση διαπαντός. Στο τραπέζι έχουν πέσει και επιθετικές ιδέες, ας πούμε προσφυγή σε αμερικανικά δικαστήρια, αλλά ενέχουν τεράστιο ρίσκο. Μία προσφυγή που έκανε ο Σύλλογος Αθηναίων στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου κρίθηκε απαράδεκτη, καθώς έχουν παρέλθει πολλά χρόνια από την αφαίρεση των Γλυπτών.

Συνεπώς, τι μένει; Τίποτα. Απλώς σε βάθος χρόνου θα λιώσουν από το παίξιμο τα βίντεο της Μελίνας που εξηγεί γιατί πρέπει να επιστρέψουν τα Γλυπτά στην Ελλάδα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News