Mέσα στα Χριστούγεννα συνάντησα έναν συμφοιτητή μου μετά από 32 ολόκληρα χρόνια. «Lena, I’m in Athens» («Λένα, είμαι στην Αθήνα») ήταν το μήνυμα που έλαβα ένα μεσημέρι. Ο Στίβεν είναι Βρετανοκινέζος, ζει στη Σιγκαπούρη και είχαμε μια σποραδική επαφή στο Facebook. Οταν το ίδιο βράδυ τον συνάντησα στο «heteroklito» ήταν σαν να έμπαινα σε μια  χρονομηχανή που με έφερνε πίσω –γκλουπ!– στον 22χρονο εαυτό μου.

Δεν είμαι ούτε λιβελούλα για να αντιλαμβάνομαι πολύ γρήγορα την κίνηση του χρόνου, ούτε, ασφαλώς, αστερίας, για να την αντιλαμβάνομαι πολύ αργά. Ομως κάτι επιταχύνθηκε, επιβραδύνθηκε, κλυδωνίστηκε, ενεργοποιήθηκε μέσα από αυτή την απρόσμενη συνάντηση, η οποία έτυχε να συμπίπτει και με το τέλος του 2024. Και, ως γνωστόν, πάντα το τέλος του έτους προκαλεί πλείστες υπαρξιακές αναταράξεις σε σχέση με το πέρασμα του πανδαμάτορος χρόνου.

Καθώς πήγαινα να τον συναντήσω μέσα στην αθηναϊκή παγωνιά –«Στη Σκωτία δεν είχε τόσο κρύο» θα αναφωνήσει αργότερα εκείνος–σκεφτόμουν τις αλλαγές στη ζωή μου τα τελευταία 32 χρόνια και με έπιασε ίλιγγος. Και ύστερα, πάνω εκεί που κατηφόριζα προς το Μοναστηράκι, δεν μπόρεσα να καταπνίξω την αναπόφευκτη απορία. Αλήθεια, ποια ακριβώς ήμουν εν έτει 1992; Και τι σχέση έχω με εκείνη τη νεαρή εγώ σήμερα;

Ο Ιρβιν Γιάλομ θα μου έκανε, σας διαβεβαιώ, ένα πατ πατ στην πλάτη. Στο βιβλίο του «Στον Κήπο του Επίκουρου» ο 93χρονος αμερικανός ψυχοθεραπευτής γράφει για εμπειρίες σαν τη δική μου. Μικρές μετωπικές με τον χρόνο και τη θνητότητα. Αυτές που προκαλούν κατά κανόνα τα γενέθλια, οι Πρωτοχρονιές, ένας παλιός φίλος που συναντάς, μια φωτογραφία του νεότερου και εξωραϊσμένου εαυτού σου.

Η λύση, λέει ο ειδικός, είναι να μην κάνουμε το προφανές, ότι δηλαδή δεν τις βλέπουμε, ούτε να προσπαθήσουμε να ξεχαστούμε με τα μικρά και μεγάλα της καθημερινότητας.

«Σας προτρέπω να μην αποσπάσετε την προσοχή σας (σ.σ.: από αυτές)» γράφει ο Γιάλομ. «Αντίθετα, απολαύστε το ξύπνημα. Εκμεταλλευθείτε το. Κάνετε μια παύση καθώς κοιτάτε τη φωτογραφία του νεότερου εαυτού σας. Αφήστε την οδυνηρή στιγμή να σας κατακλύσει και σταθείτε για λίγο. Απολαύστε τη γλυκύτητα αλλά και την πίκρα της. Εχετε στο μυαλό σας το πλεονέκτημα του να έχεις επίγνωση του θανάτου, του να αγκαλιάζεις τη σκιά του πάνω σου».

Επειδή παραβάρυνε χρονιάρες μέρες το κλίμα, λέω τελικά να ξεχαστώ λίγο. Ρίχνω μια γρήγορη ματιά στο πώς η επικαιρότητα των τελευταίων ημερών συναντιέται με τον χρόνο. Πέραν, εννοώ, από τις κλασικές ανασκοπήσεις.

Ιδού τι αλιεύω. Το Τόκιο σκέφτεται σοβαρά την τετραήμερη εργασία για να αντιμετωπίσει την εκεί δημογραφική κρίση (γιατί όλα χρειάζονται τον χρόνο τους). Ερευνα αποκαλύπτει πόσα λεπτά ζωής χάνουμε από διάφορα «επιζήμια» τρόφιμα (π.χ. 36 λεπτά από το χοτ ντογκ – ευτυχώς μόνο ένα έφαγα τη χρονιά που εκπνέει). Τα βίντεο για τα 40ά εφέτος γενέθλια του «Do they Κnow it’s Christmas?» συνεχίζουν νυχθημερόν να με βομβαρδίζουν (και με έχουν κουράσει). Προ ημερών πέθανε η 19χρονη Μπεάντρι Μπόουσεν, που έπασχε από το σύνδρομο Μπέντζαμιν Μπάτον (γερνούσε οκτώ χρόνια για κάθε έναν χρόνο της απελπιστικά σύντομης ζωής της).

Το δε ηχηρό deadline του πλανήτη για τον καινούργιο χρόνο δεν είναι άλλο από την 20ή Ιανουαρίου, ημερομηνία ανάληψης καθηκόντων από τον Τραμπ. Ολοι διαγκωνίζονται να κάνουν ό,τι προλαβαίνουν πριν από αυτή την αποφράδα μέρα. Χιλιάδες άνθρωποι (Βενεζουελάνοι, Ονδουριανοί κ.τ.λ.) σπεύδουν να περπατήσουν τα χιλιάδες χιλιόμετρα για να περάσουν (από το  Μεξικό) στις ΗΠΑ. Οι Νew York Times φιλοξενούν ολόκληρο άρθρο για τα ΛΟΑΤΚΙ ζευγάρια που παντρεύονται άρον άρον, με ειδικούς διοργανωτές γάμων («wedding vendors») να τα βοηθούν επιταχύνοντας τις διαδικασίες και ρίχνοντας τις τιμές.

Τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ο παλιός μου συμφοιτητής επιβιβάζεται σε κάποιο αεροσκάφος που θα τον οδηγήσει πίσω στη Σιγκαπούρη. Η συνάντησή μας αυτή καθαυτή ήταν τελικά πολύ πιο αναίμακτη από όσο φοβόμουν. Το κρασί και το χιούμορ βοήθησαν. Το σίγουρο είναι ότι ο χρόνος θα συνεχίσει και για τους δυο μας να κυλάει με τις διαφορετικές ταχύτητές του (εκείνος π.χ. σίγουρα θα κάνει Πρωτοχρονιά έξι ώρες νωρίτερα).

Η καινούργια χρονιά πλησιάζει και θα μας βρει όλους, όπου και να βρισκόμαστε, να αναμετριόμαστε με τους παλιούς και τους μελλοντικούς εαυτούς μας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News