Εχουμε βάλει τους νεκρούς κάτω και τους μετράμε. Με διαφορετικό τρόπο ο καθένας. Η κυβέρνηση δηλώνει ευχαριστημένη διότι οι θάνατοι βρίσκονται, ακόμα, σε χαμηλό επίπεδο, σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη. Αυτό είναι σωστό. Ο Αλέξης Τσίπρας λέει ότι με βάση τα στοιχεία των τελευταίων ημερών, η χώρα μας ανέβηκε στη δέκατη θέση παγκοσμίως. Και αυτό είναι σωστό. Συχνά οι αριθμοί χρησιμοποιούνται σαν πλαστελίνη. Φτιάχνεις αυτό που θέλεις να δείξεις.

Και έτσι θα πάει. Και θα χοντρύνει περισσότερο. Διότι, κακά τα ψέματα, όποια μελέτη πρόγνωσης και αν πάρετε στα χέρια σας, θα δείτε ότι μιλάμε για χιλιάδες νεκρούς μέχρι την άνοιξη. Και όταν το νούμερο μεγαλώνει πολύ, γίνεται ελαστικό στη μεταχείριση. Οι πολλοί νεκροί, ας πούμε, μετατρέπονται εύκολα σε στατιστική. Βάζεις από δίπλα τις απώλειες παγκοσμίως. Είναι τρομακτικές. Μετά μετράς συγκριτικά με την υπόλοιπη Ευρώπη. Τόσους έχασαν αυτοί ως ποσοστό του πληθυσμού, τόσους εμείς. Ποιος τα πήγε καλύτερα; Ή ποιος θρηνεί λιγότερο; Μπορείς όμως να μετρήσεις και αλλιώς, εισάγοντας αγνώστους στην εξίσωση. Πόσοι θα είχαν σωθεί αν υπήρχε έστω και ένα παραπάνω κρεβάτι ΜΕΘ; Αυτό όμως τίθεται και αλλιώς: πόσοι θα είχαν πεθάνει αν δεν είχαν δημιουργηθεί έστω και αυτές οι επιπλέον κλίνες;

Α, ναι, ο θάνατος είναι γενναιόδωρος σε κάτι τέτοια, σου φτιάχνει χώρο να παίξεις μπάλα, σε όποια πλευρά του γηπέδου και αν βρίσκεσαι. Εσύ θα πεις ότι τη γλιτώσαμε φθηνά, ο άλλος θα σου πει ότι το πληρώσαμε ακριβά. Ποιος, αλήθεια, έχει δίκιο; Και όσο φεύγεις από τη στατιστική και κατεβαίνεις στην αριθμητική των μονάδων, παρεμβαίνει το συναίσθημα. Θα δείξεις, ως κυβέρνηση, εκείνους που τα κατάφεραν και βγήκαν ζωντανοί από τις ΜΕΘ. Ομως ως αντιπολίτευση θα πιαστείς από ανθρώπινες ιστορίες θρήνου για ζωές που θα μπορούσαν να έχουν σωθεί.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει το απωθημένο από το Μάτι. Δεν πρόκειται, βέβαια, για ίδιες περιπτώσεις – δεν φλεγόταν ο κόσμος ολόκληρος. Ηταν θέμα συντονισμού. Ναι, αλλά και στη διαχείριση της πανδημίας δεν εγείρονται θέματα συντονισμού; Ασφαλώς δεν έχουμε τα καραγκιοζιλίκια που παρακολουθήσαμε στο Συντονιστικό της Πυροσβεστικής. Ε, και; Θα γυρίσει ο Συριζαίος να σου πει ότι η περίπτωση της Θεσσαλονίκης φωνάζει από μακριά. Και άμα στριμωχτεί θα ισχυριστεί ότι αφού η κυβέρνηση πήρε τα δημοσκοπικά εύσημα για το πρώτο κύμα, τότε οφείλει να δεχθεί τη φθορά από το δεύτερο. Εκεί, βέβαια, που θα φάει το πολύ ξύλο η κυβέρνηση είναι αν υπάρξουν άνθρωποι που θα πεθάνουν επειδή δεν βρήκαν κρεβάτι. Προς το παρόν, πάντως, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει.

Είναι μία περίοδος κατά την οποία οι νεκροί ζουν μία δεύτερη ζωή ως αριθμοί. Φυσικά και θα μπουν στο πολιτικό παιχνίδι – στην Ελλάδα ζούμε. Τώρα το αν θα παίξουν ουσιαστικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις, είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο, όχι εκείνου που τελεί την εξόδιο ακολουθία. Και επειδή όταν μιλάμε για πολιτική οφείλουμε να γινόμαστε κυνικοί, το ερώτημα είναι αν, όταν τελειώσει όλο αυτό, σηκωθεί στην κοινωνία ένα κύμα οργής για τους νεκρούς και τα ερείπια στην οικονομία. Αλλά ακόμα και αν δούμε κάτι τέτοιο, η κοινή γνώμη θα ερωτηθεί αν πιστεύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα τα κατάφερνε καλύτερα…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News