Η φιλολογία περί τον ανασχηματισμό λέει ότι ο Μάκης Βορίδης δεν ήθελε το υπουργείο Μετανάστευσης. Προτιμούσε, είτε να πάει σε κάποιο άλλο πιο «κεντρικό» και σημαντικό, είτε να μείνει στο Μαξίμου, μια χαρά είχε βολευτεί εκεί. Η ίδια φιλολογία λέει ότι δεν αρνήθηκε μεν την «εξορία», έβαλε όμως μια προϋπόθεση στον Πρωθυπουργό. Ότι θα έχει το ελεύθερο να κάνει χειροπιαστή πολιτική τις «σκληρές» απόψεις που έχει για το Μεταναστευτικό. Υποτίθεται επίσης ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης συγκατένευσε, υπό τον όρο, κάθε τι που θα κάνει ο υπουργός να μην ξεφεύγει της ευρωπαϊκής νομοθεσίας. 

Δεν ξέρω πόσο κοντά στην πραγματικότητα είναι όλα τα παραπάνω, πάντως τροφοδότησαν μια δεύτερη φιλολογία –άμα τη αναλήψει των καθηκόντων του- για «νέο δόγμα Βορίδη στο Μεταναστευτικό». Το οποίο όλοι ερμήνευσαν ως σκλήρυνση της πολιτικής της Ελλάδας απέναντι σε όσους προσπαθούν να μπουν παράνομα στο έδαφος της, που είναι και ευρωπαϊκό έδαφος. Άλλο όμως η φιλολογία κι άλλο η πράξη. Το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου αναλαμβάνει τον πρόσφυγα ή τον μετανάστη, άπαξ και εκείνος πατήσει σε ελληνικό έδαφος. Επί των προσφυγικών ροών, δεν έχει αρμοδιότητα. Αν τα μεταναστευτικά λεφούσια έρχονται απ’ την θάλασσα υπεύθυνο είναι το Λιμενικό (υπουργείο Νησιωτικής Πολιτικής), αν έρχονται από τον Έβρο οι συνοριοφύλακες και ο στρατός (υπουργεία Προστασίας του Πολίτη και Αμυνας). 

Άρα η σκλήρυνση του δόγματος αφορά όσους καταφέρνουν να μπουν ή όσους είναι ήδη στην χώρα από καιρό. Τι μπορεί να κάνει γι’ αυτούς ο κ. Βορίδης; Να μην δίνει άσυλο και άδεια παραμονής σε κανέναν άλλον, πλην εκείνων που είναι αποδειγμένα πρόσφυγες από εμπόλεμες περιοχές. Δεύτερο, να περιορίσει δραστικά και στα κάτω όρια της ευρωπαϊκής νομοθεσίας τις δυνατότητες που έχουν οι μετανάστες να κάνουν και ξανακάνουν αιτήσεις ασύλου, με το μεσοδιάστημα παραμονής τους στην χώρα να ξεχειλώνει σε μήνες και χρόνια. Κάποια στιγμή όμως, λαμβάνεται η τελική απόφαση αν ο αλλοδαπός δικαιούται ή όχι άδειας παραμονής. Θεωρητικώς, μόλις του αρνηθούν την άδεια, αυτός πρέπει να επιστρέψει στην πατρίδα του ή στην τελευταία χώρα από την οποία μεταπήδησε στην Ελλάδα. 

Ο κ. Βορίδης είπε ότι θα επιστρέφονται, πρακτικά όμως αυτό είναι σχεδόν αδύνατο. Οι άνθρωποι αυτοί φθάνουν στην Ελλάδα δίχως έγγραφα (για να μπορέσουν να ισχυριστούν ότι είναι πρόσφυγες από εμπόλεμες περιοχές), οπότε και οι χώρες προέλευσης ή οι μητρικές τους χώρες αρνούνται να τους δεχτούν πίσω. Δεν τους ξέρουν πια ούτε εκείνες. Πακιστάν, Αφγανιστάν, Σουδάν, Σομαλία, Νιγηρία και πολλές άλλες χώρες, αρνούνται πεισματικά να πάρουν πίσω τον κόσμο τους. Τι δυνατότητες έχει η Ελλάδα να κάνει διακρατικές συμφωνίες με αυτά τα κράτη, ώστε να παίρνουν τους πολίτες που μας εξάγουν; Καμία. Ποιος έχει τέτοια δυνατότητα; Θεωρητικώς η Ευρωπαϊκή Ένωση. Ως τώρα οι Βρυξέλες δεν κατάφεραν τίποτα, είθε τώρα να τις πείσουν ο Βορίδης και ο Μητσοτάκης να ενεργοποιηθεί παραπάνω.

Τι άλλο μπορεί να κάνει ο κ. Βορίδης ώστε να εφαρμόσει σκληρό δόγμα; Να διαμηνύσει στα μεταναστευτικά δίκτυα ότι η Ελλάδα δεν είναι ούτε δρόμος διαφυγής προς την Ευρώπη (όπου όλοι θέλουν να πάνε), ούτε τόπος εύκολης διαμονής για όσο καιρό περιμένουν να κριθεί το αίτημα τους. Επειδή αυτά κυκλοφορούν αστραπιαία, αυτό θα μειώσει αυτόματα τις ροές. Θα ψάξουν άλλο δρόμο για να πάνε στην Ευρώπη. Πώς όμως θα το κάνει αυτό ο κ. Βορίδης; Κλείνοντας τους σε δομές από τις οποίες δεν μπορούν να ξεφύγουν και να κυκλοφορούν στην χώρα ή να κατευθύνονται προς τα σύνορα για να δραπετεύσουν. Να τους κλείσει όλους; Έχουμε ήδη περί τους 100.000 εντελώς παράνομους και δίχως χαρτιά, ενώ κάθε μέρα καταφθάνουν κι άλλοι. Πώς θα τους μαζέψει και για πόσο καιρό μπορεί να τους κλείσει σε –κατ’ ουσίαν- στρατόπεδα συγκέντρωσης; Ούτε η Ελλάδα μπορεί να καθιερώσει την κρατική βιαιοπραγία ως μέθοδο αποτροπής ροών. Είμαστε ευρωπαϊκή χώρα και δεν θέλουμε τέτοιες πρακτικές. 

Άρα, επί της ουσίας μπορούν να γίνουν λίγα πράγματα. Το νέο σκληρό δόγμα Βορίδη, μπορεί να είναι απλώς μια αλλαγή ρητορικής που θα ικανοποιήσει το δεξιόστροφο εθνικό ακροατήριο. Αλλαγή ρητορικής, άλλωστε, υπάρχει και από τον κ. Μητσοτάκη. Το πολιτικό κλίμα που επικρατεί στην Ευρώπη του το επιτρέπει, ενδεχομένως να του το επιβάλλει κιόλας. Οπότε η πολιτική Βορίδη, είναι και πολιτική Μητσοτάκη, μην έχετε αμφιβολία περί αυτού.

Υπάρχει και ένας  δεύτερος πυλώνας, που αφορά την νόμιμη και ελεγχόμενη μετανάστευση εργατικού δυναμικού, την οποία έχει απόλυτη ανάγκη η ελληνική οικονομία. Ο τουρισμός, η αγροτική οικονομία, οι κατασκευές, η αλιεία, η εστίαση, ζητούν επειγόντως προσωπικό που δεν υπάρχει στην χώρα. Ούτε αυτό είναι πολύ εύκολο για τον κ. Βορίδη. Οι εργοδότες θέλουν κόσμο αλλά δίχως πολλά νόμιμα δικαιώματα (διότι δεν τους συμφέρει), οι δε αρνητές κάθε μετανάστη αντιδρούν εξίσου στον νόμιμο και στον παράνομο.  

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News