Με το κλείσιμο της Βουλής εν μέσω της οργιώδους ρουσφετολογίας του απερχόμενου ΣΥΡΙΖΑ και την τυπική διάλυσή της τη Δευτέρα, αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για τις εκλογές της 7ης Ιουλίου. Το αποτέλεσμά τους είναι λίγο πολύ προδιαγεγραμμένο από το αποτέλεσμα των πρόσφατων ευρωεκλογών —και το καταδεικνύουν οι νέες δημοσκοπήσεις τις οποίες στον ΣΥΡΙΖΑ είπαν ότι πλέον θα τις πιστεύουν (κάτι είναι και αυτό). Η ΝΔ θα είναι αναμφισβήτητα νικήτρια και όπως δείχνουν τα πράγματα είναι πιθανόν να κατακτήσει και την αυτοδυναμία (αυτό εξάλλου δείχνει η προβολή του αποτελέσματος των ευρωεκλογών σε επίπεδο εθνικών εκλογών).

Το βράδυ λοιπόν της 7ης Ιουλίου δύο δρόμοι ανοίγονται:

Είτε η ΝΔ θα έχει αυτοδυναμία, κάτι που έχει να συμβεί εδώ και δέκα χρόνια, από το 2009, οπότε ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα σχηματίσει την κυβέρνηση που έχει στο μυαλό του και οι υπόλοιποι από τη θέση της αντιπολίτευσης θα αναμετρηθούν ποιος θα είναι ο πολιτικός αντίπαλός του την επόμενη τετραετία.

Είτε η ΝΔ δεν θα πάρει αυτοδυναμία, οπότε τα σενάρια συνεργασιών ανοίγουν και η κατάσταση μπερδεύεται ενώ οι κίνδυνοι για τη χώρα μεγιστοποιούνται.

Στη δεύτερη εκδοχή, κατ’ αρχάς ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης δεν θα μείνει στο απυρόβλητο με ό,τι σημαίνει αυτό για τις εσωτερικές ισορροπίες στη ΝΔ. Ωστόσο, είναι σαφές ότι πέρα από την όποια εσωστρέφεια στη ΝΔ, τα βλέμματα θα είναι στραμμένα στη Φώφη Γεννηματά και στο Κίνημα Αλλαγής. Τι θα κάνει; Και κυρίως, τι θα μπορεί να κάνει;

Είναι πασιφανές ότι εντός του Κινήματος Αλλαγής συγκρούονται δύο στρατηγικές. Του Βαγγέλη Βενιζέλου ο οποίος ξεκάθαρα είπε στον ΣΚΑΪ ότι το ΚΙΝΑΛ θα πρέπει να βρίσκεται στο ρεύμα των νικητών επί του ΣΥΡΙΖΑ και να συνδιαμορφώσει την νέα κανονικότητα της χώρας.

Από την άλλη η στρατηγική της Φώφης Γεννηματά έχει ως προτεραιότητα να κυριαρχήσει έναντι του ΣΥΡΙΖΑ. Συνεπώς μια κυβερνητική συνεργασία με τη ΝΔ θεωρείται στο επιτελείο του ΚΙΝΑΛ ότι θα το εκθέσει στον ΣΥΡΙΖΑ και θα του παραχωρήσει ανοικτό αντιπολιτευτικό πεδίο να ανακάμψει γρήγορα και οριστικά. Να γίνει το νέο ΠΑΣΟΚ και το ΚΙΝΑΛ να τεθεί στο περιθώριο καθόσον θα έχει καταστεί δορυφόρος της ΝΔ. Για την κυρία Γεννηματά και πολλούς άλλους μια τέτοια εξέλιξη δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτή ποτέ. Το λένε με κάθε τρόπο. Δεν είναι διατεθειμένοι σχεδόν 40 χρόνια πρωτοκαθεδρίας στο προοδευτικό χώρο, από το 1974 μέχρι το 2012, να τα απεμπολήσουν υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, ιδίως με τον τρόπο που κατάφερε να το ανατρέψει με τους Αγανακτισμένους και τη λασπολογία.

Το δίλημμα όμως παραμένει και η κυρία Γεννηματά θα κληθεί, σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας της ΝΔ, να το απαντήσει: Συνεργασία με τη ΝΔ ή θα πάρει την ευθύνη για νέες εκλογές με απλή αναλογική, υπό την πίεση του ΣΥΡΙΖΑ και με σημαντικές συνέπειες για τη χώρα εξαιτίας της πολιτικής αβεβαιότητας που θα προκύψει; Στο ΚΙΝΑΛ, ως γνωστόν, μιλούν για συνεννόηση και αλλαγή πολιτικής ώστε η χώρα να πάρει οριστικά τον δρόμο για την έξοδο από τη κρίση, αφήνοντας έτσι ένα παράθυρο συνεργασίας. Και οτιδήποτε γίνει θα γίνει, λένε, με προγραμματική συμφωνία. Είναι εφικτό; Δύσκολο αλλά όχι αδύνατο. Και ακούγεται και ωραίο.

Πράγματι προκύπτουν μια σειρά ζητήματα στα οποία ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η ΝΔ θα πρέπει να βάλουν πράγματα στο τραπέζι και είναι, αν θέλετε, σωστό να τα σκέφτονται από τώρα οι ψηφοφόροι.

Τι εκλογικό σύστημα θα αντικαταστήσει την απλή αναλογική την οποία και η ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ λένε ότι πρέπει να αλλάξει; Απλή αναλογική με μπόνους, όπως έχει προτείνει το ΚΙΝΑΛ ή ενισχυμένη όπως πολλά στελέχη της ΝΔ επιθυμούν και δηλώνουν επιθυμώντας στη σκληρή Δεξιά του ’70 και του ’80;

Ποιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα εκλεγεί; Θα προέρχεται από την ευρύτερη Κεντροαριστερά, όπως δηλώνει εδώ και καιρό η κυρία Γεννηματά ή θα είναι ξανά ο Προκόπης Παυλόπουλος ή άλλη προσωπικότητα από το χώρο της Δεξιάς, όπως λένε στελέχη και βουλευτές της ΝΔ;

Θα συμφωνηθεί π.χ μια κυβέρνηση συνεργασίας να διεκδικήσει την επιστροφή του Υπερταμείου, που εκχώρησε αβασάνιστα ο κ. Τσίπρας ενώ πεισματικά αρνούνταν τόσο ο Γιώργος Παπανδρέου όσο και ο Αντώνης Σαμαράς;

Θα υιοθετηθεί οικονομική πολιτική ανάπτυξης με άνοιγμα της οικονομίας και ταυτόχρονα αναδιανομή ή μόνο ανάπτυξη και μετά βλέπουμε; Τι φορολογική πολιτική θα εφαρμοστεί;. Αρκεί μόνο η μείωση των φόρων;

Υπάρχουν και άλλα λιγότερο σημαντικά. Η απάντηση για όλα θα καθοριστεί από το αποτέλεσμα των εκλογών το βράδυ της 7ης Ιουλίου. Και είναι ένα ζήτημα αν ο λαός εν μέσω θέρους αντέχει να του τεθούν νέα ερωτήματα ή του αρκεί να «απαντήσει» σε όλα με μια αυτοδυναμία του κ. Μητσοτάκη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News