Ο Κρις Ροκ δεν χαρακτηρίζεται για την λεπτότητα του χιούμορ του. Στον παρελθόν έχει κατηγορηθεί πως σε παραστάσεις standup comedy, έχει κάνει αστεία για την σεξουαλική παρενόχληση και τον βιασμό, ενώ σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες υπήρξαν περιπτώσεις που τον  είχαν γιουχάρει. Παρά τις αντιδράσεις όμως και την κατά γενική ομολογία κακογουστιά πολλών αστείων του, παραμένει επιτυχημένος καθώς, για έναν κωμικό, αυτή η προκλητικότητα που εκφράζει σχετικά με την πολιτική ορθότητα στην ακόμη πουριτανική αμερικάνικη κοινωνία, θεωρείται τολμηρή. Το κοινό χειροκροτεί και ξεσπά σε γέλια με το ταμπού γιατί δύσκολα κάποιος τολμά να το αγγίξει και ο Ροκ έχει καλλιεργήσει ένα προφίλ που του επιτρέπει απρέπειες Αφροαμερικάνου, λαϊκού, άξεστου  κατεργαράκου,  ο οποίος χωρίς αναστολές λέει αυτό που σκέφτονται κατά βάθος και οι σοβαροφανείς λευκοί.

Το πώς ένας αμφιλεγόμενος κωμικός κατέληξε να παρουσιάζει τα Όσκαρ είναι μια άλλη υπόθεση. O Ροκ ήταν μόνο ένας από πολλούς παρουσιαστές  και βετεράνος στην παρουσίαση των βραβείων, μια σχετικά ασφαλής επιλογή για την Ακαδημία που εύκολα ακυρώνει συμμετοχές προσωπικοτήτων που έχουν προκαλέσει την κοινή γνώμη. Και όμως! Ο Κρις Ροκ έφτασε να κάνει ένα αδιανόητο αστείο για την αλωπεκίαση της Τζέιντα Πίνκετ, της συζύγου του Γουίλ Σμιθ, παρομοιάζοντας την με την κινηματογραφική κοντοκουρεμένη Τζ. I. Τζέιν.

Η Τζέιντα είναι μια δυναμική μοντέρνα γυναίκα. Το 2016, πάλι στα βραβεία Όσκαρ, είχε βρεθεί ξανά στο στόχαστρο του Rock που χωρίς ιδιαίτερο λόγο αναφέρθηκε σε εκείνη λέγοντας ότι το να μποϊκοτάρει η Τζέιντα τα βραβεία, είναι σαν «να μποϊκοτάρω ο ίδιος τα εσώρουχα της Ριάνα», υπονοώντας πως ο ακτιβισμός της Τζέιντα είναι ανάξιος λόγου.

Σε εκείνη την τελετή, ο Σμιθ δεν είχε αντιδράσει στο αστείο με γροθιά, αλλά όπως αποκαλύφθηκε αργότερα έφτασε να  συγχυστεί σε σημείο δακρύων, υπήρχε λοιπόν προηγούμενο, που εξηγεί την βίαιη αντίδραση του την Κυριακή που μας πέρασε αλλά σαφώς δεν την δικαιολογεί.

Η απονομή των Όσκαρ, που τελευταία έχει χάσει σημαντικά ποσοστά τηλεθέασης και έχει υποστεί κριτική για την μεγάλή της διάρκεια και τα βαρετά  σενάρια, δεν έπαψε ποτέ να αποτελεί μια αμερικάνικη εκδήλωση όπου πρέπει να ειπωθεί οτιδήποτε θεωρείται σημαντικό. Η σκηνή, το κόκκινο χαλί, τα πάρτι, αποτελούν  κομμάτια ενός σκηνικού μιας παράστασης που ενώ είναι καλά σκηνοθετημένη στη λεπτομέρεια, αναδεικνύει live τους πρωταγωνιστές της και συνθέτει την πλοκή μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Παίζουν όλα απρόβλεπτο ρόλο. Οι σύζυγοι, οι γκριμάτσες, τα σαρδάμ, τα δάκρυα. Ποιος θυμάται σήμερα τον Ζελένσκι και τον Σον Πεν που ορκίστηκε πριν δυο ημέρες να λιώσει τα αγαλματίδια του, αν δεν φιλοξενηθεί το μήνυμα του ουκρανού Προέδρου στην τελετή απονομής ;

Ο Σμιθ, έδωσε μια κινηματογραφική γροθιά, αδιαφορώντας  για τις κάμερες και συγχρόνως  προσφέροντας τους θέαμα που υπερβαίνει  το ενδιαφέρον για έναν πόλεμο που συμβαίνει στην άλλη άκρη της Γης. Οι Σμιθ, με τα οικογενειακά τους δράματα, τις διαφορές τους, την αλωπεκίαση, αντέδρασαν ενάντια στο προσβλητικό, σκληρό χιούμορ. Αν οι Σμιθ τα ζουν όλα αυτά , τότε και οι υπόλοιποι μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε. Σύζυγοι αδιάφοροι για τις γυναίκες τους, στο πρόσωπο του εκτός εαυτού Σμιθ θυμήθηκαν τον περήφανο ρόλο τους. Η μπουνιά του Γουίλ μεγεθύνθηκε  από τη ζωντανή της μετάδοση, αν και εξ αιτίας των προστατευτικών μέτρων για τα απρόοπτα, το κοινό που έβλεπε στην Αμερική δεν είδε το γενικό πλάνο της επίθεσης που όμως έγινε viral  μέσα σε λίγα λεπτά.

Οι πρώτες αντιδράσεις ήταν οι ενθουσιώδεις. Οι «καλά του έκανε», ήταν και το κοινό στο οποίο ο Σμιθ, λίγο αργότερα απευθύνθηκε απολογούμενος για την συμπεριφορά του, ως defender, προστάτης οικογένειας, θα λέγαμε εμείς. Ο ρόλος ενός υπαρκτού προστάτη οικογένειας, αντιήρωα  που έτρωγε ξύλο από τις συμμορίες ώστε οι κόρες του, Σερένα και Βένους Ουίλιαμς, να παίζουν τένις στο γήπεδο της γειτονιάς, ήταν που χάρισε στον Σμιθ αυτό το Οσκαρ πρώτου ανδρικού ρόλου. Το περιστατικό και το λογύδριο που ίσως είχε προβάρει συνδυάστηκαν, λες και ήταν όλα σχεδιασμένα. Ο Ροκ, που αποπειράθηκε  να σταθεί αξιοπρεπώς, ψέλλισε πως ήταν ένα αστείο για την Τζ. Ι. Τζέιν  και τελικά μαζεύτηκε. Δεν μήνυσε τον Σμιθ, δίνοντας του ίσως έτσι κάποιο δίκιο και στον εαυτό του μια ευκαιρία να δεχτεί πως το παρατράβηξε. Πολλοί κατάλαβαν τι συνέβη από τις σκηνές που προηγήθηκαν. Ο Σμιθ, που στην αρχή χαμογέλασε, είδε την Τζέιντα να αγριεύει και τότε ανέβηκε στη σκηνή.

Στον προβληματισμό για το αν έχασε το δίκιο του και για το αν η βία μπορεί να είναι δικαιολογημένη, μπήκαν και τα όρια του χιούμορ. Το να θίξεις μια γυναίκα με πρόβλημα υγείας, προκαλεί αμηχανία και στους υπέρμαχους της μη βίας. Βία στη βία; Κανείς δεν κατάλαβε στις πρόβες ότι το αστείο ήταν ανεπίτρεπτο; Αυτοσχεδίασε ο Ροκ; Προκλήθηκε η οικογένεια Σμιθ σε μια από τις μεγάλες στιγμές της από έναν κωμικό που τους έχει υποτιμήσει και στο παρελθόν; Ο δυτικός νομικός πολιτισμός ξεχωρίζει την προμελετημένη βία του νταή από αυτή στην οποία σε εξωθεί ο θυμός που σε κάνει να χάνεις τον έλεγχο. Ο χολιγουντιανός, προάγει τις εντυπωσιακές σκηνές αλλά συγχρόνως είναι και με την ευαισθησία, τα δικαιώματα, την ειρήνη. Ο Σμιθ έδωσε μια μπουνιά ή ένα χαστούκι που θα το θυμούνται όλοι και έπειτα πήρε το Οσκαρ του κλαίγοντας, χωρίς κανείς να επέμβει σε αυτή την άνευ προηγουμένου εξαίρεση από πολλές απόψεις . Η δυναμικότητα πάντα είναι εντυπωσιακότερη — αν και ο Ροκ θα είχε ίσως αισθανθεί απείρως χειροτέρα αν ο Σμιθ είχε προφορικά και δημόσια πάρει το μέρος της συζύγου του. Ποιος ο λόγος να στενοχωρήσει την Τζέιντα, για να καταφέρει ένα ανόητο αστείο; Τα Όσκαρ πότε δεν υπήρξαν πιο κινηματογραφικά…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News