Και να που ξαναθυμηθήκαμε την καταστροφή του χρηματιστηρίου είκοσι πέντε χρόνια μετά… Οι τότε σαρανταπεντάρηδες και πενηντάρηδες που είχαν παρατήσει τις δουλειές τους, γέμιζαν πρωινιάτικα το ποτήρι τους με Chivas 12άρι, άναβαν πούρο, έβλεπαν την χρηματιστηριακή εκπομπή του Νίκου Σαμοΐλη στο κανάλι του Κουρή και αγοροπουλούσαν μετοχές για τις οποίες δεν είχαν ιδέα, σήμερα στα 75 ή στα 80 χρόνια τους ξαναξεσηκώθηκαν κατά του Σημίτη που τους κατάστρεψε. Ε ρε πλάκα που έχουμε ως λαός. 

Μιλάμε για αλουμινάδες που έγιναν μεγαλοεπενδυτές. Για αγρότες του κάμπου που φόρεσαν το κουστούμι του ψευτογιαπισμού. Για δημόσιους υπάλληλους  που δεν καταδέχονταν να δουλέψουν για τα «ψίχουλα» ενός μισθού όταν το χρηματιστηριακό χρήμα έρεε σαν ποτάμι στα πόδια τους και για θυρωρούς που δεν κοίταζαν ποιος περνά μπροστά από το κουβούκλιο τους γιατί μελετούσαν τις σομόν σελίδες της εφημερίδας. Όλοι αυτοί, ξαναθυμήθηκαν τούτη την εβδομάδα, πάνω από το φέρετρο του Σημίτη, τα τότε μεγαλεία τους και άρχισαν να τον (ξανα)βρίζουν. Άλλος θυμήθηκε το χωράφι που έχασε, άλλος το διαμέρισμα που είχε πουλήσει, άλλος τα εκατομμύρια των αποταμιεύσεων του που έκαναν φτερά. 

Όλοι αυτοί που τρώγοντας ψαρούκλες στην παραλιακή, αντάλλασαν τις πληροφορίες που τους έδιναν οι «άκρες τους» για την «Κλωνατέξ», τα «Χαλυβδόφυλλα», την «Γενικών Αποθηκών» και την «Seaswear», σήμερα ξαναθυμήθηκαν το οικονομικό τους Βατερλό και όρμησαν στα social media εναντίον του μεγάλου υπεύθυνου. Λες και ο Σημίτης τότε τους είχε πει «πούλα το οικόπεδο σου και πάρε μετοχές «Τηλέτυπος» ή «Καρδασιλάρης».

Κανένας υπουργός οικονομίας δεν είναι υπεύθυνος για την απληστία του Έλληνα και κανένας πρωθυπουργός δεν φταίει για την οικονομική μας ασχετοσύνη. «Να τους προειδοποιούσε ότι το χρηματιστήριο είναι επικίνδυνο σπορ» θα πείτε. Πλάκα κάνουμε τώρα; Το είχε κάνει με προσεκτικό τρόπο (για να μην κατηγορηθεί ότι ο πρωθυπουργός γκρεμίζει την αγορά) σε αρκετές συνεντεύξεις του, όμως ποιος τον άκουσε; 

Έβλεπε ο συνταξιούχος (που είχε παίξει το εφάπαξ του) να αυξάνονται τα λεφτά του κατά 12% την ημέρα (ως εκεί ήταν τότε ο ημερήσιο limit up), δηαλάδή να διπλασιάζονται μέσα σ’ έναν μήνα, και θ’ άκουγε τον Σημίτη που θα τον προειδοποιούσε να προσέχει; Όταν μάλιστα ο γείτονας του υδραυλικός άνοιγε σαμπάνιες για τα εβδομαδιαία κέρδη του; Θυμάται κανείς την μαζική φρενίτιδα που είχε καταλάβει τον κοσμάκη; Ποιος ανακαλύπτει ξαφνικά ένα κέρας της Αμάλθειας που ξερνά χρυσάφι και θα αφουγκραστεί αυτόν που του λέει να το θάψει πριν τον καταστρέψει;

Ναι ξέρω. Θα ‘πρεπε ως κυβέρνηση να έχει θεσπίσει μηχανισμούς ελέγχου της λειτουργίας του χρηματιστηρίου, ώστε να μην υπάρξει αυτή μαζική υστερία. Να το δεχτώ, αν και κανένας μηχανισμός δεν είναι ικανός να φρενάρει την απληστία των αφρόνων και των άσχετων. Ναι, θα ‘πρεπε να χώσει φυλακή μερικούς επιχειρηματίες που τα άρπαξαν κι έφυγαν. Σωστό, αν και νομικά δύσκολο σε μια ελεύθερη αγορά. Αλλά έτσι κι αλλιώς, το χρήμα που χάθηκε δεν θα ξαναγύριζε στις τσέπες εκείνων που το έχασαν. 

Ελάτε τώρα, αφού το ξέρετε. Όταν ο Ελληνας κερδίζει αποδεικνύει την εξυπνάδα και την μαγκιά του, όταν χάνει φταίνε οι κυβερνήσεις του που δεν τον προστάτευσαν. Όλα τα άλλα είναι κουραφέξαλα. Αλλά αν θέλετε την γνώμη μου, καλό έκανε το φιάσκο του χρηματιστηρίου. Είδατε έκτοτε καμιά μαζική υστερία για μετοχές; Ούτε που πλησιάζουν το ταμπλό οι νεότεροι. Μια γενιά έχασε τα λεφτά της, τρεις επόμενες γενιές σώθηκαν από την χρηματιστηριακή απληστία. Και να μην ξεχνάμε κάτι τελευταίο. Το χρηματιστήριο κατέρρευσε το 1999, αλλά το 2000 ο Σημίτης κέρδισε εκλογές…    

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News