Μέρες τώρα μελετάω, με μεγάλο ενδιαφέρον, το σλόγκαν της ΝΔ που είναι το «Αξίζουμε καλύτερα». Τα σλόγκαν είναι περίεργο πράγμα. Εκστομίζονταν, τουλάχιστον μέχρι το συγκεκριμένο που προανέφερα, ως ηρωική μεγαλοστομία αρχηγού άρα και ως κατεύθυνση, ως οδικός χάρτης κάθε κυβερνητικού σχήματος, για να γίνει όμως στην πράξη το ακριβώς αντίθετο απ’ αυτό που λέχθηκε.

Είχαν πάντα μια δυναμική, μια νοητή γροθιά σε στρωμένο τραπέζι, υποσχόμενα -και καλά- να το ξεστρώσουν.

Ηταν σαματατζίδικα και στόχευαν στο θυμικό του λαού, όχι στη σκέψη του. Τοποθετούσαν το άτομο ανάμεσα σε όχλο και όλοι μαζί στρέφονταν «εναντίον».

Ας πάμε για λίγο πίσω στον χρόνο για να σας βάλω στο συλλογισμό μου. Παραδείγματα… Από τη μια είχαμε έναν Καραμανλή (τον παππού) να δηλώνει θαρραλέα διεκδικητικά στο τραπέζι, των τότε διαπραγματεύσεων: «Δεν μπορεί να είναι στην ΕΟΚ η Γερμανία που αιματοκύλησε την Ευρώπη και να μην γίνεται δεκτή η Ελλάδα, που έδωσε τα φώτα στην Ευρώπη». Και την ίδια χρονική στιγμή είχε απέναντί του τον Ανδρέα Παπανδρέου, με το αυταπόδεικτα, από ουτοπικό έως εγκληματικά γελοίο, «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο». Να το πρώτο σλόγκαν που θυμάμαι! Τι έγινε εν τέλει; Βεβαίως (και ευτυχώς) μπήκαμε και παραμένουμε στην ΕΟΚ. Βεβαίως μείναμε και στο ΝΑΤΟ. Βεβαίως διασωθήκαμε βρισκόμενοι στη σωστή πλευρά της ιστορίας έχοντας τον Δία και την Παναγιά μαζί μας.

Το επόμενο δυνατό σλόγκαν ήταν το «Τσοβόλα δώστα όλα!» πάλι δια στόματος Ανδρέα Παπανδρέου. Και τα έδωσε όλα και δεν εξελέγησαν (τότε) και πήραμε από τα τρία το μακρύτερο, σε μια μακριά πορεία λαμπερής αυτοκαταστροφής που έρεε τον χρήμα εξ ουρανού, για να καταλήξουμε στο σουβλατζίδικο του Μπαϊρακτάρη, που εν μέσω πιτόγυρου και ούζου και «άντε γειά μας!» να εκστομιστεί από τον Καραμανλή τον νεώτερο, τον μουγκό, το περίφημο «Κάτω οι νταβατζήδες». Και τι έγινε; Ακούνητοι και αλώβητοι οι «νταβατζήδες» παραδόθηκαν ως εύθραυστα ιερά κειμήλια ακόμα και στον Αλέξιο τον Μέγα που τους διαφύλαξε (Πλην Καλογρίτσα που κάηκε).

Πλην ενδιαμέσως είχαμε το «λεφτά υπάρχουν» του Γιώργου Παπανδρέου αλλά για να ήμαστε σωστοί και έντιμοι, πρέπει να σημειώσουμε ότι είχε και ουρά το σλόγκαν του. Λεφτά υπάρχουν και θα τα βρούμε αν κάνουμε τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και οικονομίες κ.λ.π. Αλλά ποιος να ακούσει την «ουρά», όταν επί σειρά ετών είχαν μπολιάσει τον λαό ότι λεφτά υπάρχουν και δεν στερεύουν;

Και καταλήγουμε στο «Go back κυρία Μέρκελ» του μεγαλύτερου ψεύτη από ιδρύσεων κράτους. Eχει νόημα η ανάλυση επ’ αυτού; Τα ζήσαμε, τα χαρήκαμε, τα χορτάσαμε, τα γελάσαμε, τα κλάψαμε.

Το θέμα μου, αγαπητοί αναγνώστες, ήταν το σλόγκαν της ΝΔ: «Αξίζουμε καλύτερα». Το μελετάω με ενδιαφέρον, μετά από αυτή τη σβέλτη αναδρομή στη ιστορία των σλόγκαν. Τονίζω το «μελετάω με ενδιαφέρον» καθώς πρώτη φορά δεν στοχεύει στο θυμικό, δεν ωθεί σε μπουνιά αλλά σε μια ενδοσκόπηση. Δεν στοχεύει σε λαό-όχλο αλλά σε έναν έναν-πολίτη. Υπεύθυνο πολίτη. Για σκεφτείτε το.

Η «δυναμική» αλλάζει πια κατεύθυνση. Γυρίζει προς τα μέσα. Ο ένας-ένας είναι «συμμέτοχος» πια στο καλό –για το καλό. Ξεμπαζώνει ήσυχα, κάτω από τόνους λαϊκισμού και τζούφιας ορμής, ένα ερωτηματικό «Αξίζουμε καλύτερα;».

Σκουντάει αφυπνιστικά ένα «όντως αξίζουμε». Ξεσηκώνει ένα «και πρέπει να το μπορέσουμε». Είναι εργαλείο για σκέψη, όχι πιρούνιασμα. Μιλάει με σεβασμό σε απογοητευμένους που δεν αναζητούν «γοητεία», ούτε βέβαια τον επόμενο ψεύτη αλλά σωστές, σκακιστικές κινήσεις, οργάνωση, αποφασιστικότητα, πράξη.

Αυτά σκεφτόμουν πατριώτες ή μπορεί, αυτά να θέλω να σκέφτομαι. Καλή μας συνέχεια.

ΥΓ. Ακουσον, άκουσον! Προεκλογική προκήρυξη από το υπουργείο Μεταφορών για 750 λεωφορεία. Καταλυτική ημερομηνία υποβολής προσφορών η 1η Ιουλίου, ενώ οι προσφορές θα ανοίξουν 5 Ιουλίου, δυο μέρες πριν τις εκλογές. Ιχνος προσχημάτων! Go back μωρέ! Αξίζουμε καλύτερα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News