Ολα τα έχει βαριά και σουρτά, έτσι που να αναδίδουν μια παλαιού τύπου μαγκιά. Τον συγκεκριμένο, κάποτε, μπορεί και ακόμα, πολλοί τον προσκυνούν. Ναι. Πληθωρικά εκδηλώνει ο Ελληνας τα αισθήματά του σε όποιον συμπαραστέκεται στην όποια καψούρα του. Ενώ τραγουδάνε, οι σύγχρονοι οπαδοί-κοψοφλέβηδες πέφτουν στα γόνατα και κάνουν ότι προσκυνούν το ίνδαλμα, ανεβοκατεβάζοντας χέρια και σώμα. (Μπορεί κάπως έτσι να τους παίρνουν και τον λαιμό τους. Ασ’ το.)

Σύμφωνα με τα νέα, όπως αρχικά καταγράφηκαν στον Τύπο, ο μυστακοφόρος βαρύς άνδρας, όταν τον ερεύνησαν και ακολούθως τον συνέλαβαν, είπε στους αστυνομικούς «Είναι αυτό που ξέρετε…» και «Η κοκαΐνη είναι για προσωπική μου χρήση». Το λες και «Ξηγημένος». Μετά; Μετά τον είδαμε με χειροπέδες. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που ηδονίζονται να βλέπω άνθρωπο με χειροπέδες, οπότε και το ειρωνικό του «εγκληματίας», που με τη γνωστή μαγκιά πέταγε προς τους συγκεντρωμένους, τρυφερά το εξέλαβα σαν άμυνα του ανθρώπου που νιώθει ζόρικα, ντροπιασμένα. Ασχέτως τού πόσο μεγάλο ή μικρό ήταν το παράπτωμα στο οποίο υπέπεσε. Νιώθω ότι, εκείνη την ώρα, μέσα στο μυαλό τρέχουν ένα σωρό… Τα παιδιά σου, οι γονείς σου, οι φίλοι των παιδιών σου, ο κόσμος ο μικρός σου, πιο ισχυρός από τον μεγάλο… Ανθρωπένια πράγματα, ρε αδελφέ.

Μετά ανέλαβε ο δικηγόρος. Πάνω-κάτω… τα γνωστά. Τίποτα. Ολα αλλιώς. Ούτε η κοκαΐνη ήταν δική του. Ούτε τίποτα, τίποτα. Παρανόηση. Ο μάγκας κότα. Κι εγώ ακόμα μια φορά αναζητώ έναν μάγκα μάγκα. Μαράζι το έχω! Τι σου είναι μωρέ, οι δικοί μας καλλιτέχνες; Αγγελοι.

Κάνω μια αναδρομή σε περιστατικά διαφόρων και μετράω χαμένες ευκαιρίες.

Για παράδειγμα φέρνω στη σκέψη κάποιον που οδηγούσε σκνίπα και πήρε στον λαιμό του κόσμο εκτός του εαυτού του. Πόσο η φωνή του, ακόμα και από τον άλλο κόσμο, θα χρησίμευε σε μια εκστρατεία για τη μη οδήγηση αν έχεις πιει; Πόσο θα είχε αξία αν αντί να σαχλοπαίζει κάποιος ειρωνευόμενος, με το αν η ποσότητα της ναρκωτικής ουσίας –που έχει «αδιέξοδη» ανάγκη– ήταν μεγάλη, μικρή ή αστεία, εξηγούσε πόσο είναι ικανή, μέρα τη μέρα, να σε κάνει εξαρτημένο τόσο, που να μην αναγνωρίζεις τον εαυτό σου τον ίδιο; Πόσο θα είχε αξία να μιλήσει κάποιος για την αγριευτική διαδρομή της ιλιγγιώδους δόξας, αλλά και για την ακόμα πιο αγριευτική, αιματηρά αγριευτική, αντίστροφη διαδρομή της κατηφόρας; Ενας, μωρέ, να μιλήσει ανθρώπινα. Καθαρά και έντιμα. Ενας μάγκας μάγκας.       

YΓ. Επιτρέψτε μου να σας προτρέψω στην ανάγνωση του βιβλίου μου «Το παλτό μου, μαμά», εκδόσεις Διόπτρα. Που αναφέρεται ακριβώς στη διαδρομή της εξάρτησης. Οποιασδήποτε εξάρτησης. Μπορεί να είναι άκομψο να συστήνεις βιβλίο σου, αλλά υπερισχύει το ότι το θεωρώ χρήσιμο. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News