Πηγαίνοντας με το αυτοκίνητο στη δουλειά, ακούω τελευταία μια διαφήμιση για τις έμφυλες διακρίσεις εις βάρος των γυναικών, που τις παρατηρεί κανείς ακόμα και στην απουσία ουσιαστικών θηλυκού γένους από τον λόγο μας: «Ρώτα τον φαρμακοποιό», «πήγαινε στον γιατρό», «πάρε τον ταξιτζή», συνηθίζουμε να λέμε, λες και δεν υπάρχουν και γυναίκες που κάνουν αυτές τις δουλειές.

Πολεμικός ανταποκριτής. Να ακόμα ένα επάγγελμα που δεν θα χρησιμοποιούσαμε ποτέ το θηλυκό του. Οι άνδρες δημοσιογράφοι πηγαίνουν στον πόλεμο, αυτοί φεύγουν για το επικίνδυνο μέρος, θεωρείται σχεδόν αυτονόητο, έτσι; Οι γυναίκες, ως το αδύναμο φύλο, θα μείνουν πίσω και δεν θα εκτεθούν στον κίνδυνο.

Γι’ αυτό, μάλλον, κοιτάζουμε με έκπληξη και δέος όλες τις πολεμικές ανταποκρίτριες που η εικόνα φέρνει καθημερινά μπροστά μας, από τον πόλεμο στην Ουκρανία. Και μέσα μας απορούμε με το γεγονός ότι τόσο πολλές γυναίκες δημοσιογράφοι βρέθηκαν εκεί, να μεταδίδουν βομβαρδισμούς και επιθέσεις. Να όμως που βρέθηκαν και η παρουσία τους στο μέτωπο του πολέμου δεν μας αφήνει να τις αγνοήσουμε, ούτε να μείνουμε στο στερεότυπο που θέλει τη γυναίκα στα μετόπισθεν, απούσα από αυτό το επάγγελμα.

Δεν νομίζω να έχω ξαναδεί τόσο πολλές πολεμικές ανταποκρίτριες στην ελληνική τηλεόραση. Η Ευτυχία Πενταράκη, η Ελβίρα Κρίθαρη, η Ανδριάνα Μαγγανιά, η Αλεξία Καλαϊτζή και η Κάτια Αντωνιάδη καλύπτουν το ρεπορτάζ για την ΕΡΤ. Η Βελίκα Καραβάλτσιου, απεσταλμένη του Mega, βρίσκεται στα σύνορα Πολωνίας και Ουκρανίας. Η Ηρώ Καριοφύλλη από τον ALPHA, η Γεωργία Λαγού από το OPEN, η Λευκή Γεωργάκη και η Κατερίνα Ρίστα από το Star, η Ελλη Κασόλη από τον Σκάι μεταδίδουν το ρεπορτάζ τους από διάφορες περιοχές της Ουκρανίας.

Τα προφίλ τους στα κοινωνικά δίκτυα είναι απλώς συγκλονιστικά. Η Βελίκα Καραβάλτσιου, για παράδειγμα, καταγράφει με τις αναρτήσεις της εικόνες και ιστορίες ανθρώπων που προσπαθούν να περάσουν τα σύνορα, αφήνοντας πίσω συντρίμμια.

View this post on Instagram

A post shared by Velika Karavaltsiou (@velikakara)

Πολλές γυναίκες ανταποκρίτριες, και ξένων μέσων, βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία. Η Ολγκα Ρουντένκο, αρχισυντάκτρια της «Kyiv Independent», μεταδίδει κυριολεκτικά μέσα από τα χαρακώματα του ουκρανικού μετώπου. Η Λιζ Ντουσέ, από το BBC, καταγράφει βιώματα Ουκρανών μέσα από τα καταφύγια. Η Λίντσεϊ Αντάριο, φωτορεπόρτερ, φωτογραφίζει για τους New York Times τη φριχτή καθημερινότητα των κατοίκων στην Ουκρανία και την προσπάθειά τους να επιβιώσουν. Ενώ η Κλαρίσα Ουόρντ παρουσιάζει, μέσω του CNN, τι συμβαίνει μέσα στο μεγαλύτερο νοσοκομείο της Ουκρανίας, με τα άρρωστα παιδιά και τις οικογένειές τους, που έχουν εγκλωβιστεί στο καταφύγιο εκεί.

Είναι μερικές μόνο από τις δημοσιογράφους που βρίσκονται στο μέτωπο του πολέμου, κάνοντας ρεπορτάζ, καταγράφοντας τη φρίκη και τη βία, την καταστροφή, τον ξεριζωμό, με τον θάνατο να παραμονεύει στη γωνία. Και είναι αυτές που, όταν τις βλέπουμε μπροστά μας, με τα αλεξίσφαιρα γιλέκα και τα κράνη τους, παραξενευόμαστε στην αρχή για την απόφασή τους, αλλά μετά τις θαυμάζουμε. Οπως θαυμάζουμε κάθε άνθρωπο που αποφασίζει να πάει σε μια εμπόλεμη ζώνη, ριψοκινδυνεύοντας τη ζωή του για την ενημέρωση. To σθένος δεν έχει φύλο, όσο κι αν επιμένουμε να του βάζουμε.

ΥΓ. «Τι κι αν φάγαμε κονσέρβες και τσιπς, τι και αν είχαμε πετσέτες για τραπεζομάντιλα, τι και αν ηχούσαν οι σειρήνες. Οι έλληνες ανταποκριτές στο Κίεβο σήμερα, ημέρα απαγόρευσης της κυκλοφορίας, είχαμε μια μικρή στιγμή χαλάρωσης. Ο Νικόλας που μένει σε άλλο ξενοδοχείο μας έλειψε».

(Από το προφίλ της Ευτυχίας Πενταράκη στο Facebook)

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News