Εχω δύο παιδιά δημοτικού. Οπως καταλαβαίνετε, κάθε φορά που περνάμε έξω από λούνα παρκ λυσσάνε να μπούνε. Κι εμένα με πιάνει ταχυκαρδία και σκέφτομαι τι δικαιολογίες θα τους πω για να τους κατευθύνω σε όσα θεωρώ πιο ασφαλή.

Δεν νομίζω να είμαι η μόνη που δεν θέλει τα παιδιά της να ανεβαίνουν στα ριψοκίνδυνα μηχανήματα στα λούνα παρκ. Τα τρενάκια και τις ρόδες που σε πάνε ψηλά, σε εκτοξεύουν, σε στριφογυρίζουν και σε ανεβοκατεβάζουν με ταχύτητα. Οχι, ευχαριστώ, δεν θα πάρω και κυρίως, δεν θέλω να πάρουν τα παιδιά μου. Ειδικά μετά από όσα έχω ακούσει να γίνονται, που δεν είναι και λίγα.

Σχεδόν κάθε χρόνο, κάποιο ατύχημα συμβαίνει. Είναι τόσες πλέον οι περιπτώσεις, που δεν αφήνουν περιθώριο αμφιβολίας. Κάτι σάπιο συμβαίνει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας των λούνα παρκ. Η ακεραιότητα των θαμώνων, των παιδιών μας δηλαδή, απειλείται από μια κακοτεχνία, μια κακοσυντήρηση, μια συνθήκη που θα έπρεπε να βάλει στην επιχείρηση λουκέτο.

Κι εδώ αρχίζει το πραγματικά τρομακτικό σημείο της ιστορίας, που συνήθως αποκαλύπτεται όταν πλέον έχει γίνει το κακό. Οι ανεπαρκείς έλεγχοι είναι μια παράμετρος. Ελεγξε κανείς την επιχείρηση για να βεβαιωθεί ότι λειτουργεί σωστά; Η απάντηση δεν είναι αυτονόητη, δυστυχώς. Αλλά υπάρχει και πιο τρομακτικό σενάριο. Να έχουν διαπιστωθεί παραβάσεις και η επιχείρηση να συνεχίζει να λειτουργεί!

Η περίπτωση του λούνα παρκ στο Πευκοχώρι της Χαλκιδικής, όπου ο 19χρονος έχασε τη ζωή του, είναι το απόλυτο παράδειγμα αυτής της τρέλας, για την οποία οι υπεύθυνοι τώρα ρίχνουν τα μπαλάκια της ευθύνης ο ένας στον άλλο.

Εν αρχή, έχουμε τη δήμαρχο Κασσάνδρας, κα Αναστασία Χαλκιά, η οποία είπε ότι ο δήμος ήταν στη διαδικασία υποβολής κυρώσεων, πριν συμβεί η τραγωδία, γιατί το λούνα παρκ ήταν σε λειτουργία ένα μήνα αλλά δεν είχε κάνει γνωστοποίηση. Ανέφερε, επίσης, ότι δεν γνώριζε αν τα μηχανήματα ήταν αδειοδοτημένα, γιατί αυτό δεν το κάνει ο δήμος αλλά το υπουργείο Ανάπτυξης.

«Το υπουργείο Ανάπτυξης ελέγχει τις πιστοποιήσεις. Από εκεί παίρνουν άδειες τα μηχανήματα. Ο Δήμος πού να ξέρει αν το μηχάνημα είναι καλό ή όχι, αν έχει τις προδιαγραφές που πρέπει; Παίρνουν πιστοποιήσεις ISO, Haccp, υπάρχουν κάποιες διαδικασίες. O Δήμος απλά βλέπει αν έχει ανέβει η γνωστοποίηση», κατέληξε η δήμαρχος στις δηλώσεις της.

Μετά, βέβαια, ήρθε η ανακοίνωση του υπουργείου Ανάπτυξης, η οποία αναφέρει ότι η μοναδική αρμόδια αρχή για την εφαρμογή του νομικού πλαισίου σχετικά με τη χορήγηση των αδειών και τον έλεγχο της τήρησης των απαιτήσεων λειτουργίας των λούνα-παρκ είναι ο Δήμος στη χωρική αρμοδιότητα του οποίου ασκείται η δραστηριότητα, και στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Δήμος Κασσάνδρας. Και ότι η επιβολή της διακοπής λειτουργίας και των προστίμων για παράβαση της σχετικής νομοθεσίας επίσης γίνεται με απόφαση του αρμοδίου οργάνου του οικείου δήμου.

Το υπουργείο Ανάπτυξης προχωράει σε πειθαρχική δίωξη της δημάρχου, η δήμαρχος από την πλευρά της ανταπαντά ρίχνοντας το φταίξιμο στη γραφειοκρατία που εμποδίζει τη λήψη άμεσων και δραστικών μέτρων, στην απουσία Δημοτικής Αστυνομίας και στη δυσκίνητη διοικητική διαδικασία που το υπάρχον νομοθετικό και κανονιστικό πλαίσιο δημιουργεί.

Ανάμεσά τους βρίσκεσαι εσύ, ο έρμος πολίτης αυτής της χώρας, που στέκεις ενεός και δεν ξέρεις ποιον να πιστέψεις και πώς να προστατευτείς από την ασυνειδησία, την ολιγωρία, την προχειρότητα και την ατιμωρησία. Αν αφαιρέσεις από την ιστορία τις σάλτσες, μένει η ουσία: ένα μη αδειοδοτημένο λούνα παρκ λειτουργούσε επί έναν μήνα, σε ένα μέρος της Ελλάδας. Επί έναν μήνα, άνοιγε τις πόρτες του κανονικά για να υποδεχτεί οικογένειες, οι οποίες έβαζαν τα παιδιά τους να κάτσουν πάνω σε σάπια σίδερα μηχανημάτων.

«Θα το πάω τέρμα», φώναζε ο χειριστής πριν βάλει μπρος μηχάνημα του θανάτου. Ήταν θέμα χρόνου ένα παιδί να χάσει τη ζωή του μπροστά στα μάτια της μάνας του. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει. Και πολύ φοβάμαι, ότι δεν είναι και η τελευταία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News