Ενα από τα λιγότερο γνωστά τηλεοπτικά επαγγέλματα είναι η κλείστρα. Είναι η κυρία –το επάγγελμα είναι στο μεγαλύτερο ποσοστό του γυναικείο– που παίρνει τηλέφωνο και λέει: «Καλησπέρα σας. Ο κύριος Παπα…; Ελπίζω να μην ενοχλώ. Σας παίρνω τηλέφωνο από την εκπομπή της Φαίης (του Γιώργου, της Τατιάνας, του Αιμίλιου, δεν παίζει ρόλο). Θα θέλαμε να εμφανιστείτε στην εκπομπή». Και να μας μιλήσετε για τον κορονοϊό (τον σεισμό, τη συνεπιμέλεια, τα Ελληνοτουρκικά) ό,τι άλλο βρίσκεται στην επικαιρότητα εκείνη την ημέρα.

Η κλείστρα υπάρχει για να ακούει το «όχι» που δεν θέλει να το ακούσει ο παρουσιαστής. Και αντίθετα με τη σύγχρονη αντίληψη για τις σχέσεις, ότι το «όχι» δεν σημαίνει ναι, να συνεχίζει. Σαν τον Αλκη Γιαννακά στο «Ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη» να ξέρει να αποπλανήσει τον πρωτάρη του «εγώ δεν βγαίνω στην τηλεόραση». Να ξηγιέται όπως Κούρκουλος στην Καραγιάννη στον περπατημένο. «Στις εννέα. Να είστε από τις οκτώμισι για να βαφτείτε».

Η καλή κλείστρα πρέπει να έχει μεγαλύτερη ατζέντα από μαύρο καρνέ κυρίας «πρακτορείου μοντέλων» στο Κολωνάκι. Να μπορεί να βρει στη Φαίη (στον Γιώργο, στην Τατιάνα, τη Μαρία δεν παίζει ρόλο) μέσα σε ώρες ή και λεπτά από περιφερειάρχη μέχρι αγανακτισμένο αγρότη. Αιώνια τιμή στην κλείστρα που έβγαλε στο τηλεοπτικό κλαρί τον πρώτο λοιμωξιολόγο.

Για να γίνει αντιληπτή η προ κορονοϊού εποχή, σε ένα search 13 ετών στο Google από το 2005 μέχρι το καλοκαίρι του 2019 δεν υπάρχουν αναφορές που να συνδέουν λοιμωξιολόγους και ΜΜΕ. Μερικούς μήνες αργότερα κάθε Μέσον θα είχε τον λοιμοξιωλόγο που του ταιριάζει. Όπως και κάθε τηλεθεατής. Αφού η τηλεόραση είναι το Μέσο για να διαλέγεις ποιος σου ταιριάζει. Αφού η Ιατρική δεν είναι Αγγλικά στου Στρατηγάκη να τη μάθεις και να έχεις γνώμη σε πέντε εκπομπές και δύο δελτία.

Επιστήμονες που μέχρι τότε τους ήξεραν μόνο οι συνάδελφοι τους, μέσα σε ημέρες γινόντουσαν pop stars. Και η τηλεόραση όσο περνούσε ο καιρός τόσο χρειαζόταν περισσότερους. Και όσο πιο εξωφρενική ήταν η γνώμη τους, τόσο το καλύτερο. Το τηλεοπτικό casting είχε σχηματιστεί και το show θα κρατήσει μέχρι τα εμβόλια να αποδειχτούν αποτελεσματικά. Με τους λοιμωξιολόγους να χάνονται ξανά στα εργαστήριά τους. Συνοδευόμενοι από τις κατάρες των πιστών του κινήματος της Γκρέτας, των αναλυτών ελληνοτουρκικών σχέσεων και κάθε ειδικότητας που οι λοιμωξιολόγοι εξόρισαν από την τηλεόραση. Τα συμπεράσματα ήταν βεβαίως τα γνωστά.

Πρώτον, η τηλεόραση είναι το χειρότερο Μέσο για ανάλυση. Ιδιαιτερα τα μαγκαζίνο. Αλλο το ντοκιμαντέρ που ειδικοί ασχολούνται μία ώρα με ένα θέμα και άλλο το καθημερινό μαγκαζίνο που χθες ασχολούνταν με τους σεισμούς, σήμερα με την πανδημία και αύριο με το τσουνάμι.

Δεύτερον, the media is the message, που έλεγε και ο Μακ Λιούαν. Η προηγούμενη συμπεριφορά του Μέσου στην προηγούμενη κρίση ορίζει την συμπεριφορά στην επόμενη. Με εξαιρέσεις αφού όλες οι εκπομπές σε ένα Μέσο δεν είναι ίδιες αλλά το Μέσο έχει το ύφος που απαιτεί το κοινό που απευθύνεται.

Τρίτον, σε δύσκολα θέματα το διάβασμα είναι ο μόνος τρόπος να σχηματισμού σοβαρής γνώμης. Στην τηλεόραση, από τη φύση της, ο τηλεθεατής θα σκεφτεί αν ο Τσιόδρας φέρνει σε Χάρι Πότερ –εμένα μου φέρνει– και αν ο καθηγητής Ιωαννίδης στον ανθυπαστυνόμο Καλετάνο του Αστυνομικού Τμήματος της Χιλ Στριτ –εμένα περισσότερο σε Μπάμπη Τσέρτο. Καλή για κουβέντα, για να μάθεις μερικούς πιασιάρικους όρους, όπως τα ιικά φορτία αλλά όχι για να συγκεντρωθείς και να σχηματίσεις την γνώμη του κοινού ανθρώπου.

Τέταρτον, λοιπόν, και σημαντικότερο. Ο μέσος –και βάλε– άνθρωπος δεν μπορεί σε θέμα όπως η πανδημία να έχει επιστημονική άποψη. Το μόνο που μπορεί είναι να συνταχθεί με αυτούς που πιστεύει ότι είναι σοβαροί και τον αντιπροσωπεύουν και να ελπίσει για το καλύτερο. Αν αυτοί είναι τώρα οι παρουσιαστές του «Ολα στη φόρα» στο TV 99 με επιστημονικό συνεργάτη μπασίστα από σκυλάδικο, καλή του τύχη. Δημοκρατία δεν είναι το πολίτευμα που επιβάλλει το σωστό, αλλά αυτό που αφήνει τον πολίτη να κάνει και το λάθος. Οσο βλακώδες και αν είναι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News