Η Αλκηστις Πρωτοψάλτη βρέθηκε στον Βόλο και τραγούδησε στο Δημοτικό Θέατρο της πόλης. Στο πλαίσιο της επίσκεψής της φωτογραφήθηκε με τον δήμαρχο Βόλου, Αχιλλέα Μπέο. Τη φωτογραφία δημοσίευσε ο δήμαρχος σε μια επαινετική ανάρτηση, όπου αναφερόταν στην αμοιβαία εκτίμηση που έχουν ο ένας για τον άλλο, από τα χρόνια της συνεργασίας τους στο «Ρόδον».

Η κοινή φωτογραφία τους προκάλεσε αντιδράσεις, με αρκετούς να θεωρούν τη στάση της κυρίας Πρωτοψάλτη ακατανόητη, μιας και λίγο καιρό πριν, σε άλλη εμφάνισή της, είχε αφαιρέσει τη λέξη «χοντρή» από το γνωστό τραγούδι του Σταμάτη Κραουνάκη, «Πάμε στον Αδωνι για καφέ». Μια πρωτοβουλία που πήρε η ίδια καθώς το τραγουδούσε, γιατί θεώρησε ότι η συγκεκριμένη λέξη είναι προσβλητική για μια μερίδα ανθρώπων και δεν πρέπει χρησιμοποιείται.

Και τότε η απόφασή της είχε προκαλέσει αντιδράσεις, με την κοινή γνώμη να διχάζεται για το κατά πόσο είναι χρήσιμο να διορθώνουμε καλλιτεχνικά έργα του παρελθόντος με τη γόμα της πολιτικής ορθότητας. Οπως και να ’χει, όμως, η ερμηνεύτρια είχε κάθε δικαίωμα να το κάνει. Και μέσα από τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία της, φάνηκε ότι ήθελε να δηλώσει ξεκάθαρα τη στάση της απέναντι στα πράγματα που την ενοχλούν. Τον σεξισμό και τον ρατσισμό, εν προκειμένω, ο οποίος εκφράζεται με λέξεις που στις μέρες μας θεωρούνται, δικαίως, απαξιωτικές.

Πώς, λοιπόν, τώρα, η Αλκηστις Πρωτοψάλτη, η οποία εκδήλωσε μια τόσο μεγάλη ευαισθησία απέναντι σε όσα μειώνουν την αξιοπρέπεια κάποιων, φωτογραφήθηκε σαν να μην τρέχει τίποτα δίπλα σε έναν άνθρωπο ο οποίος έχει εκφραστεί ουκ ολίγες φορές απαξιωτικά, βάζοντας στον δημόσιο λόγο του ομοφοβικές φράσεις και προκαλώντας με την προκλητική, χωρίς φίλτρο πολιτικής ορθότητας και πολλές φορές στα όρια του τραμπουκισμού, συμπεριφορά του;

Το παραπάνω ερώτημα πλανάται εύλογα στον αέρα των κοινωνικών δικτύων, από τη στιγμή που η φωτογραφία της Πρωτοψάλτη δίπλα στον Μπέο έκανε το γύρο του διαδικτύου. Οι περισσότεροι θεωρούν τη στάση της ακατανόητη και τη βλέπουν ως μια αναίρεση των πιστεύω της, τα οποία η ίδια εξέφρασε τόσο ξεκάθαρα με την αφαίρεση μιας λέξης από ένα τραγούδι.

Ασφαλώς, θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι η κυρία Πρωτοψάλτη δεν έπρεπε να τραγουδήσει στον Βόλο. Δεν είναι λογικό μια ολόκληρη πόλη να απορρίπτεται, επειδή ο δήμαρχός της εκφράζεται με τρόπο που δημιουργεί κύμα αντιπάθειας και λέει πράγματα που μειώνουν την αξιοπρέπεια μιας μερίδας ανθρώπων, όπως είναι οι ομοφυλόφιλοι. Από την άλλη, όμως, αισθάνεσαι μπερδεμένος που βλέπεις έναν καλλιτέχνη, ο οποίος έβαλε μόνος του τη στάμπα της ευαισθησίας πάνω του, να φωτογραφίζεται χαλαρά με έναν τέτοιο άνθρωπο.

Κατανοείς, βέβαια, ότι αυτά συμβαίνουν. Η κυρία Πρωτοψάλτη αποδέχτηκε μια πρόσκληση, να πάει να τραγουδήσει. Και μετά βρέθηκε να φωτογραφίζεται. Κανείς δεν ξέρει τι ένιωθε κι εκείνη τη δεδομένη στιγμή. Μπορεί κανείς να υποθέσει, αναλύοντας τη φωτογραφία με το μικροσκόπιο της συναισθηματικής αντίληψης, ότι η γυναίκα βρέθηκε εγκλωβισμένη σε μια συνθήκη. Και η αλήθεια είναι, φαίνεται κάπως αμήχανη μπροστά στο κλικ του φακού, που είναι προφανές ότι έγινε για να προωθήσει την παρουσία και τον ρόλο του δημάρχου στην πολιτιστική δραστηριότητα της πόλης.

Αυτά, όμως, παθαίνεις, όταν βαδίζεις στο μονοπάτι του καλλιτεχνικού συμφέροντος. Και αποφασίζεις να κάνεις διαφημίσεις για δάνεια, να διεκδικείς καρέκλες σε υπουργεία και να τραγουδάς σε καρότσες του Δήμου Αθηναίων. Εκείνοι που μεγάλωσαν με τα τραγούδια σου, τα οποία μιλούν για υψηλά ιδανικά και εκφράζουν την πανανθρώπινη τρυφερότητα που έχουμε ανάγκη να μας περιβάλλει μέσα στη σύγχρονη ζούγκλα των πιο ποταπών αξιών, κάπου βαθιά μέσα τους, αισθάνονται προδομένοι. Λίγο πιο προδομένοι τώρα, καθώς η φωτογραφία σου δίπλα σε έναν αμφιλεγόμενο δήμαρχο, που τη λέξη «χοντρή» θα την είχε για ψωμοτύρι, ήρθε μπροστά τους.

Ας πάρουν κι αυτοί, οι ονειροπαρμένοι ακροατές, την απόφασή τους. Αλλο τα τραγούδια και άλλο τα πρόσωπα. Τα τελευταία διανύουν τη δική τους πορεία, φεύγουν και χάνονται. Τα τραγούδια είναι τα μόνα που μένουν, ευτυχώς.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News