Ενα 14χρονο παιδί, ένας έφηβος αυτοκτόνησε. Δεν πήγε στο ουρανό γιατί «τους καλούς τους παίρνει ο Θεός», δεν έγινε άγγελος…Μην αναζητήσουμε παρηγόρια σε τίποτα. Ένας 14χρονος αυτοκτόνησε γιατί δεν προλάβαμε. Γιατί δεν άντεχε το bullying. Γιατί δεν έβρισκε διέξοδο στο αδιέξοδο. Γιατί δεν βρέθηκε κανείς να «ακούσει» την αγωνία του, τον φόβο του, να «καθαρίσει» για εκείνον, να βάλει πλάτη.

Σε ετούτη την εποχή οι τραγωδίες στραγγίζουν στο δευτερόλεπτο… Τόσες που είναι! Ακόμα ψάχνουν τον Θύμιο στο Πύργο Ηλείας… Its ok. Κάπου θα είναι. Οπως ήταν ο Βαγγέλης Γιακουμάκης. Να μπορούσα να κρατήσω τα δάκρυα μούσκεμα, να κινητοποιηθούμε. Στεγνώσαμε υπάνθρωποι. Τόσο «φλατ»! Όλα, τόσο «φλατ». Δες το νέο δράμα όπως το είδα μπροστά στα μάτια μου Σάββατο πρωί. Aκου! Αναγνώστη, άκου! Στο ίδιο σχολείο που αυτοκτόνησε ο 14χρονος. Στο ίδιο, μόνο λίγες μέρες μετά. 

Η Φαίη Μαυραγάνη είναι από τις δημοσιογράφους που εκτιμώ. Στην εκπομπή της λοιπόν παρουσιάζεται «πλάτη» μια μητέρα με τον δικηγόρο της. Σε άλλο παράθυρο η Ζέττα Μακρή, υφυπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων. Η μητέρα, ίσα που βγαίνει η φωνή της, καθώς σε βίντεο παρακολουθούμε ξανά και ξανά την κόρη της να τη δέρνουν. Ένα κορίτσι σάκος bullying. Ωστόσο δεν το αποκάλυψε στη μητέρα της. Μπορώ να καταλάβω. Η ντροπή είναι περίεργο συναίσθημα. Το έχω ξαναγράψει. Την νοιώθει αυτός που δεν τη δικαιούται και την αποδιώχνει όποιος του πρέπει. Είμαι σίγουρη ότι το κορίτσι ντρεπόταν και από τον εαυτό της τον ίδιο, γι΄αυτό το αδιανόητο που της συνέβαινε και θα φοβόταν και τον ίσκιο της. Πώς να διαχειριστεί ψυχή 13χρονης όλο αυτό;

Τη δεύτερη φορά… Ναι! Υπήρξε και δεύτερη φορά, μια φίλη της έσπευσε στη μητέρα του θύματος να το πει. Εκείνη μίλησε με την κόρη της και ακολούθως επισκέφτηκε τον διευθυντή του σχολείου, παρακαλώντας τον να καλέσει τους γονείς των παιδιών (επίσης μαθητών) που είχαν βάλει στόχο την κόρη της για να τους ενημερώσει και να βοηθήσουν, και τον εαυτό τους ακόμα, ως γονείς κακοποιών παιδιών (που καλό τέλος δεν θα έχουν). Ο διευθυντής απάντησε ότι δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Τελεία.

Η μάνα αναζητάει δικηγόρο και καταθέτει εξώδικο στις 21 Οκτωβρίου 2021. Προς Υπουργείο Παιδείας, Προς τον Διοικητή ΑΤ Κολωνού και στον διευθυντή του Σχολείου. Τι άλλο να κάνει; Πού αλλού να απευθυνθεί; Είμαστε 21 Μαϊου νέου έτους 2022. Επτά μήνες μετά. Τίποτα. Τί-πο-τα. Τίποτα και παρά μια αυτοκτονία μαθητή. Η κυρία Ζέττα Μακρή παρακολουθεί. Είναι σημαιοστολισμένη για μια τηλεοπτική εμφάνιση. Και έχει έτοιμο ένα ποίημα. Ολο αυτό, που εμάς μας τινάζει το αίμα, μοιάζει να μην την ακουμπάει. Ανάμεσα σε άλλα…

«Το έγκλημα είναι στα σχολεία» λέει ο δικηγόρος και εκείνη απαντάει: «Ευτυχώς ή δυστυχώς δεν είναι μόνο στα σχολεία». Το «ευτυχώς» το συλλαμβάνετε; Υπάρχει και «ευτυχώς»; Βεβαίως υπάρχει, είναι το υποσυνείδητο της που το ξεπετάει. Μάγκα Φρόιντ! «Ευτυχώς» για εκείνη για να απλώσει το θέμα. Δεν είναι δικό «της». Θα το δει με τον Γενικό Γραμματέα, να δει πού πήγε, τι έγινε, ένα γενικώς… Αδιατάραχτα. «Είμαι και εγώ γιαγιά» κάπου πιο κάτω. Μάλιστα βρήκε χώρο να πει εν’ τάχει και για τα νέα του υπουργείου, δεξιότητες για μαθητές… Πάμε καλά;

Την παρακολουθούσα και συνειδητοποιούσα την αναπηρία. Eλλειψη τελείας συνείδησης. Oταν μια μάνα σού αποδεικνύει ότι από τον Οκτώβριο του 21 έχει στείλει εξώδικο, όταν σου μεταφέρει το αδιέξοδο της να εντοπίσει «άνθρωπο», «χέρι υποστήριξης», όταν σου «σβήνει» τον διευθυντή του σχολείου, το Αστυνομικό Τμήμα, όταν έχεις μετρήσει μια αυτοκτονία…

Θες να σε καταπιεί η γη. Θες να τρέξεις να δεις τι έχει συμβεί. Αμέσως. Δεν έχεις περιθώριο να πεις τίποτα άλλο. Είσαι… Στο σχολείο που έγινε, που συνεχίζει να γίνεται το κακό, με αυτόματη συνεννόηση με κλιμάκιο αστυνομίας και υπουργείου Παιδείας. «Είστε» ήδη. Ήδη. Τόσο στην υπόθεση του Θύμιου, που με έχει στοιχειώσει, όσο και στην υπόθεση της αυτοκτονίας του 14χρονου μαθητή και τώρα αυτής της μητέρας (του ιδίου σχολείου) που παλεύει μόνη, βλέπουμε ότι έχουμε χάσει τα ανθρώπινα αντανακλαστικά μας. Λες και δεν χτυπάει παλμούς η συνείδησή μας. Λες και δεν αιματώνεται. Ονειρεύομαι έναν πολιτικό που σε ανάλογο περιστατικό θα έλεγε «Αδυνατώ να συνεχίσω να παρευρίσκομαι στην εκπομπή. Με σοκάρει αυτό το εξώδικο και το γεγονός ότι μοιάζει να μην έχει γίνει τίποτα. Επιτρέψτε μου να μάθω. Θα είμαι δίπλα σας». Ονειρεύομαι. Εφιάλτες σε ύπνο και ξύπνιο.   

Υ.Γ Παρακαλώ δείτε το βίντεο της εκπομπής. Είναι μνημείο άψυχης διαχείρισης.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News