Τι τα θες, τι τα γυρεύεις. Μια μικροκοινωνία. Και είπα να αποκαλύψω και τη δική μου ανάγνωση. Και ως φύσει αισιόδοξος άνθρωπος να εντοπίσω τις χαραμάδες στην κλεισούρα.

–Τι κατήγγειλε η Νάντια Γιαννακοπούλου, που πυροδότησε την ψηφοφορία για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ; Κατήγγειλε ένα κλειστό κύκλωμα που έπαιρνε αποφάσεις, αδιαφορώντας να αποδώσει ακόμα και στοιχειώδη σεβασμό σε βουλευτές που δεν ήταν της κλειστής «κοινωνίας» τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η άρνηση ψήφου υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων στο «παρά ένα», αν και ήταν στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ η θετική ψήφιση. Διαψεύστηκε; Οχι. Και τι μπορεί να αλλάξει τώρα; Αχνοφέγγει μια προσπάθεια για διόρθωση, ότι –και καλά– εισακούστηκε, κρατώντας πλέον, αν μη τι άλλο, τα προσχήματα. Η Νάντια βέβαια εικάζω ότι πρέπει ή να πληρώσει ή να της την έχουν φυλαγμένη. Ετσι γίνεται πάντα.

–Πού συντάχτηκε ένα μεγάλο τμήμα της παλιάς φρουράς; Πού λούφαζαν μέχρι τώρα; Ποιον αίφνης ύψωσαν με ωσαννά ουράνια; Πόσο αστείο ήταν να ακούς κάποιους γνωστούς και μη εξαιρετέους να επιχειρηματολογούν υπέρ του Δούκα; Ποια ηθική τούς καθοδηγεί; Ελα, μωρέ! Το να προλάβεις κάθισμα σε βαγόνι είναι πολιτικό άθλημα. Τόσο εμφανές στο βλέμμα τους! Μα είναι τόσο ωραία τα χρόνια μας! Τόσο πονηρεμένοι, όλο και πιο πολλοί πολίτες. Τόσα γαλόνια προσγειώσεων έχει ο λαός μας. Κάτι σκαμπάζουμε πια… Ασ’ το!

–Ανδρουλάκης. Τι του έταξε η μοίρα να γευτεί! Οποτε θέλω να έχω σωστή πολιτική κρίση «μικραίνω» την κλίμακα σε καθημερινότητα. Για παράδειγμα, σκέψου, φίλε μου! Να προσλάβει ένας διευθύνων σύμβουλος κάποιον για ένα νευραλγικό τμήμα μιας εταιρείας πιστεύοντας ότι θα εξελιχθεί σε άξιο στέλεχος. Και μόλις προσληφθεί, και πριν καν αρχίσει να εργάζεται, να εισβάλει στο γραφείο του διευθύνοντος και να πει: «Δεν είστε ικανός για τη θέση σας, κύριε, και παρακαλώ να αποσυρθείτε για να αναλάβω εγώ και τη δική σας θέση και του τμήματος μου. Γιατί Μπορώ!». «ΖΗΤΩ» ανέκραξαν τα παλιά στελέχη. Τι ζούμε! Εικάζω ότι ο Ανδρουλάκης θα ψηφιστεί για να μην μπορέσει ο Δούκας να μπορεί. Πλάκα έχει.

–Δύο ενδιαφέρουσες χαραμάδες στον τοίχο του ΠΑΣΟΚ. Ο Γερουλάνος ψηφίστηκε από ανθρώπους που τόνιζαν τον ήπιο, τον πολιτισμένο χαρακτήρα του, ακόμα και στον τρόπο διεξαγωγής της μάχης του. Από έργο όμως; Από «γαλόνια» σε συγκρούσεις; Εχει να επιδείξει; Για να το κάνω πιο πρακτικό: Προσφάτως, το 2019, ήταν υποψήφιος για τη θέση του δημάρχου Αθηναίων. Θυμάστε εσείς καμία δυναμική αντίδρασή του για το αίσχος του Μεγάλου Περιπάτου; Θυμάστε καμία δυναμική σύμπλευση με τους συμπολίτες που ωρύονταν για το αίσχος; Ηπιος, λέει, χαρακτήρας. Ας είναι κι έτσι! Τόση τοξικότητα βρέχει στα εδάφη της χώρας μας. Ας είναι κι έτσι.

–Αννα Διαμαντοπούλου. Για ποιο έργο της την αναπολούμε και πώς έχει κερδίσει τόση εκτίμηση; Νόμος Διαμαντοπούλου για την Παιδεία. «Ολα αρχίζουν από την Παιδεία». Αυτό έκανε, αυτό προσπάθησε, αυτό το έλιωσαν. Διαχρονικά συμφέρουμε αμόρφωτοι. Εχασε εκείνη ή εμείς; Προχώρησε. «Τι ανάγκη είχε η Αννα να κατεβεί;» Αυτή η φράση, από τα χείλη των πολλών, είναι κατά τη δική μου γνώμη το σπουδαιότερο γαλόνι της. Μακάρι στην άγρια αρένα της πολιτικής, χειρότερη του Κολοσσαίου, να τολμήσουν αντίστοιχοι. Τι κατάφερε; Τι κατάφεραν όσοι την ψήφισαν; Να τοποθετήσει τη σημαία της στην κορυφή ενός γεμάτου νάρκες λόφου. Δίπλα στων άλλων. Τόλμησε τη διαδρομή χωρίς τον κατάλληλο κομματικό εξοπλισμό. Αλλά τον ανέβηκε.

–Τρεις χαραμάδες σε κλειστά κυκλώματα δεν είναι μικρό πράγμα. Ας εισακούσει ο Ανδρουλάκης, που πιστεύω ότι θα ψηφιστεί ως αρχηγός, καλύτερα τα αιτήματα των καιρών. Ο λαός τού έδειξε σε ποιους πρέπει να επενδύσει το μέλλον και προς ποια κατεύθυνση να πάει το πλοίο. Τώρα πια, που είδε στο πετσί του ότι στη ζωή από άλλον το περιμένεις και από άλλον την πατάς. Ετσι δεν είναι;

ΥΓ1 Λατρεμένη παράγραφος από το βιβλίο «Οξυρρύγχειοι Πάπυροι» του Κωνσταντίνου Τσάτσου, που ερχόταν στο μυαλό μου ενώ παρατηρούσα τις κινήσεις από παλιές καραβάνες: Γι’ αυτό και βλέπεις τόσο συχνά να είναι περιζήτητοι οι μέτριοι ηγέτες, που προσφέρονται ευκολότερα στην παρασκηνιακή ηγεσία. Σε πολλές περιπτώσεις, δεν έχει σημασία να ξέρεις ποιος είναι ο ονομαστικός ηγέτης μιας πολιτικής μερίδας, αλλά ποιοι εκ του αφανούς τον διευθύνουν.

ΥΓ2 Το πιο ξεμπροστιαστικό αστείο της «ατμόσφαιρας» ΠΑΣΟΚ είναι η επαναλαμβανόμενη φράση «Αν ένας από τους δυο δεν κατέβαινε, ήτοι Γερουλάνος ή Διαμαντοπουλου, θα ήταν άλλο το αποτέλεσμα». Λες και έχουν μετρητή ως προς τη χωρητικότητά τους για υποψήφιους που κερδίζουν την εμπιστοσύνη ψηφοφόρων από το εξωτερικό και από μεγάλα κέντρα όπως Αθήνα – Θεσσαλονίκη. Ε, όχι και δυο! Παρα-ανοιγόμαστε!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News