Δεν υπάρχει απεργιακή κινητοποίηση που να μην επικαλείται το ευρύτερο κοινωνικό συμφέρον. Διαβάζεις τις ανακοινώσεις των συνδικαλιστών και θαυμάζεις το μέγεθος του αλτρουισμού, τη διάθεση για αγωνιστική εγρήγορση εν ονόματι των πολλών. Ε, και αν βρεθεί χώρος στον πίνακα των αιτημάτων, μπορεί να χωρέσουν και ένα-δύο κλαδικά.

Οι εργαζόμενοι στο μετρό και στο τραμ απεργούν την Πέμπτη, ακολουθώντας το Εργατικό Κέντρο. Δεν δέχονται η πανδημία να γίνει εργαλείο ώστε να περάσουν αντεργατικά νομοσχέδια και να ισοπεδωθούν δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών. Και με την ευκαιρία, ζητούν covid τεστ για όλο το προσωπικό και υπογραφή νέας συλλογικής σύμβασης εργασίας. Προφανώς μέσα σε κάποια μυαλά βρίσκεται το εξής σχήμα: πραγματοποιείται η απεργία, η διοίκηση της εταιρείας έντρομη καλεί τους εργαζόμενους να υπογράψουν σύμβαση και να κάνουν τεστ, ενώ στην κυβέρνηση συνεδριάζουν για να αποσύρουν τα νομοσχέδια που κρίνονται από τους συνδικαλιστές ως αντεργατικά.

Βέβαια πρέπει να περιμένουμε για να δούμε αν η απεργία θα πραγματοποιηθεί καθώς ενδέχεται να κηρυχθεί παράνομη από τη Δικαιοσύνη -η διοίκηση του μετρό ισχυρίζεται ότι δεν τηρήθηκαν οι διαδικασίες που απαιτούν απόφαση της γενικής συνέλευσης των εργαζομένων. Οι εργαζόμενοι απαντούν ότι καλύπτονται από το Εργατικό Κέντρο. Όμως, προς το παρόν, αυτό που έχει σημασία, δεν είναι το τεχνικό κομμάτι της υπόθεσης, αλλά το ηθικό, το πολιτικό.

Υπάρχει, αλήθεια, χειρότερη περίοδος για να κηρύξεις απεργία στο μετρό; Ναι. Η περίοδος πολέμου. Η χώρα βρίσκεται μία κλίμακα πιο κάτω. Σε γενικό lockdown εν μέσω πανδημίας. Και κάποιοι κρίνουν ότι αυτή είναι η ιδανική συγκυρία για να ασκήσουν κοινωνική και πολιτική πίεση. Κοιτάζοντας την πάρτη τους, αδιαφορώντας για τις ανάγκες της κοινωνίας. Θα πουν ότι η κύρια ανάγκη της κοινωνίας είναι η απόσυρση των νομοσχεδίων που θεωρούνται αντεργατικά. Σύμφωνοι. Δεν κατεβάζεις όμως τα ρολά σε περίοδο lockdown. Διότι σε αυτήν ακριβώς την περίοδο κρίνεσαι για το σθένος και την υπευθυνότητα που επέδειξες.

Και είναι να απορείς πώς οι συγκεκριμένοι συνδικαλιστές, ανάμεσα τους και αρκετοί με φιλοδοξίες, επιλέγουν τον πολιτικό αυτοχειριασμό. Αλήθεια, τι πιστεύουν ότι θα εισπράξουν από την κοινωνία έτσι και κλείσουν το μετρό την Πέμπτη; Υποστήριξη ή φάσκελα; Έχουν την εντύπωση ότι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι θα μουρμουρίζουν μέσα από τα δόντια τους για την ανάγκη διενέργειας τεστ και την απόσυρση των αντεργατικών νομοσχεδίων; Το πιθανότερο είναι να προσέλθουν περισσότεροι στην πλευρά που πιστεύει ότι το μετρό πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί μία ώρα αρχύτερα.

Τίθεται και ακόμα ένα θέμα με την πολιτική κάλυψη της συγκεκριμένης κινητοποίησης, εξαιρουμένου του ΚΚΕ. Πώς γίνεται η αξιωματική αντιπολίτευση να στηρίζει απεργία στο μετρό εν μέσω lockdown; Γίνεται. Και ας το δούμε με κατανόηση. Τα κόμματα λειτουργούν πάνω στη βασική αρχή που δηλώνει ότι πελάτης έχει πάντα δίκαιο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News