Εντυπωσιασμένοι από την αντίδραση του.

Σαν σκηνοθετημένη από ταινία δράσης, σε τέτοιο βαθμό που πολλοί αναρωτήθηκαν εάν ήταν στημένο.

Δεχόμαστε όμως πως οι παράπλευρες απώλειες, ο νεκρός, οι τραυματίες προσδίδουν την σφραγίδα του πραγματικού περιστατικού.

Μήπως όμως ήταν εκπαιδευμένος σε αντίστοιχα σενάρια; Μήπως ήταν υπό την επήρεια ουσιών;

Μήπως όμως απλά είναι ένας παλιομοδίτης φύλαρχος που βιώνει τον ρόλο του μέσα από ακραίες καταστάσεις και τον καθιστά πλήρως ανίκανο για πολιτικό αρχηγό της πιο ισχυρής δημοκρατίας στον κόσμο;

Φανταστείτε τις απίστευτες σκηνές που θα διαδραματίζονται στα τραπέζια των συσκέψεων για τα σημαντικά θέματα όταν θα έχει εκλεγεί πρόεδρος.

Μάλλον ελάχιστοι θα έχουν το κουράγιο να εκφράζουν έστω και ελαφρά διαφοροποιημένες απόψεις.

Για δημιουργικές συζητήσεις ούτε καν λόγος. Αυτές θα μείνουν στα αζήτητα όπως το περίφημο παπούτσι του στην σκηνή της δολοφονικής απόπειρας.

Εσείς θα του εμπιστευτείτε το βαλιτσάκι με τα πυρηνικά;

Θα του αναθέσετε τον ρόλο να διαπραγματευτεί με τους Κινέζους, με τον Πούτιν;

Και εάν το υπερεγώ υπερθερμανθεί;

Είναι γνωστό πως με την συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών με τα οποία κυβέρνησε και συνεργάστηκε στην πρώτη του θητεία είναι είτε χολωμένος είτε βρίσκεται σε βαθιά διένεξη.

Τώρα θα πρέπει να βρεθούν καινούργιοι υποτακτικοί να γευθούν την γεύση της εξουσίας.

Το αδάμαστο εγώ του, χαλυβδωμένο από τις ζητωκραυγές και την συγκυρία των 2 εκατοστών αστοχίας, δύσκολα θα χωρέσει στο κοστούμι των θεσμών και των δημοκρατικών διαδικασιών.

Τι είδους πρωτόγονες καταβολές μας κατατρέχουν πως χρειαζόμαστε ηγέτες άλλων εποχών, τότε που οι λάμψεις των ματωμένων σπαθιών ήταν οι μοναδικές αλήθειες.

Στον δυτικό μας κόσμο το αίμα, οι θυσίες και τα φωτισμένα μυαλά θα έπρεπε να έχουν καταστήσει αυτούς τους τύπους γραφικούς και αχρείαστους.

Όλα τα παραπάνω αφορούν την προσωπικότητα του Τραμπ που δεν μας ταιριάζει αισθητικά γιατί είναι όσα μπορούν να πληγώσουν ανεπανόρθωτα ή έστω βαθιά τους πολύτιμους θεσμούς.

Όσον αφορά την πολιτική του τα θέματα είναι πολύ πιο πολύπλοκα και δεν υπάρχει η απόλυτη αλήθεια.

Ο ρόλος των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων, η απρόσκοπτη εναλλαγή στην εξουσία, (εάν εξαιρέσουμε τα γεγονότα στο Καπιτώλιο…) και η απολύτως θεσμική αντιπαλότητα είναι οι παράγοντες που έχουν καταστήσει την Αμερική την πιο επιδραστική χώρα του πλανήτη μας.

Ας ξανασκεφθούμε τι είδους ηγέτες χρειαζόμαστε.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News