Μισό λεπτό, γιατί κάτι μου διαφεύγει. Ηττήθηκαν δις και με τόσο μεγάλη διαφορά διότι έχασαν το Κέντρο, έτσι δεν είναι; Εχασαν τον μεσαίο χώρο, τη μεσαία τάξη ή όπως αλλιώς θέλετε να ονομάσετε αυτή την κοινωνικο-οικονομικο-πολιτική μάζα ψηφοφόρων που κινείται στο ενδιάμεσο του άξονα αριστερά-δεξιά.

Και ακολούθως, παραιτήθηκε ο επί δεκαπενταετία αρχηγός τους που ήταν δηλωμένος ριζοσπάστης-αριστερός, άρα είχε πρακτική και ιστορική αδυναμία να προσεγγίσει το Κέντρο. Οταν λοιπόν υπέθετα ότι οι επόμενοι υποψήφιοι αρχηγοί θα ξεκινούσαν το πολιτικό οδοιπορικό τους με προτάσεις για προσέγγιση των κεντρώους, σκεπτόμουν κάτι παράλογο;

Μωρέ εγώ λογικά σκεφτόμουν, αλλά πότε ο ΣΥΡΙΖΑ στη μακραίωνη (sic) ιστορία του είχε αγαθές σχέσεις με τη λογική και τον κοινό νου; Δείτε τι γίνεται σήμερα εκεί μέσα, στην πιο κρίσιμη στιγμή της ζωής τους ως κόμμα, και θα αντιληφθείτε σε τι πράγμα αναφέρομαι. Οι υποψήφιοι αρχηγοί μιλούν ήδη δημόσια διά αντιπροσώπων ή με εκτενείς διαρροές κύκλων τους. Ορισμένοι εξ αυτών αρθρογράφησαν σε εφημερίδες και ιστοσελίδες της αρεσκείας τους.

Επίσης διάφορα ιστορικά στελέχη τους εμφανίζονται σε τηλεοράσεις και ακούγονται σε ραδιόφωνα, δίχως μεν να διεκδικούν τη θέση του αρχηγού για τον εαυτό τους, αλλά νιώθοντας την ανάγκη να παρέμβουν στη μάχη είτε ως υποστηρικτές κάποιου υποψηφίου είτε ως εγγυητές της κομματικής ενότητας.

Θέλω να πω, μιλάνε πολλοί και για πολλά, δεν έχει επικρατήσει κάποιο κομματικό σιωπητήριο που δεν τους επιτρέπει να πουν την γνώμη τους για τα μείζονα θέματα. Ε λοιπόν, μέσα σε όλο αυτό τον πλούτο (μην πω τη ζούγκλα) των απόψεων και των ιδεών, ακούσατε ποτέ κάτι από οποιονδήποτε που να αφορά το Κέντρο; Κάτι που θα προσέλκυε τη μεσαία τάξη;

Κάτι που θα παρέπεμπε σε απόπειρα επαφής με τον μεσαίο χώρο; Δεν αναφέρομαι σε αυτοκριτική για την ως χθες αυτοκτονική  πολιτική τους, δεν ζητώ τόσο πολλά, αναφέρομαι σε κάποια σημερινή μετεκλογική στοιχειώδη απόπειρά τους να προσεγγίσουν τα μεσαία στρώματα, να ανιχνεύσουν τα συμφέροντα και τη λογική τους. Οχι, κουβέντα από κανέναν.

Ως υποψήφιοι αρχηγοί ακούγονται η Αχτσιόγλου, ο Τσακαλώτος, η Δούρου, ο Παππάς, ο Πολάκης. Εχει πει ποτέ κάποιος από αυτούς κάτι υπέρ ή που να αφορά το Κέντρο; Ή, έστω, μια κουβέντα συμπάθειας προς τους πολυάριθμους ταλαίπωρους κεντρώους που ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις; Θεωρείται κάποιος από αυτούς τους υποψηφίους στοιχειωδώς μετριοπαθής, ώστε να βάλει στην ατζέντα του την προσέγγιση του Κέντρου; Ούτε κατά διάνοια.

Εδώ συμβαίνει ένα παράδοξο που θα τρέλαινε κάθε λογικό άνθρωπο. Ενώ για να θεωρούνται κόμμα εξουσίας τούς λείπει το Κέντρο, αυτοί εν σώματι αυξάνουν τις αποστάσεις τους από αυτό. Κάνουν προεκλογική εκστρατεία αποστρεφόμενοι το Κέντρο και υπερθεματίζοντας για την αριστεροσύνη και τον ριζοσπαστισμό τους. Πολιτεύονται (στο εσωτερικό τους αυτή τη φορά) λες και βρίσκονται στο 2013, όχι στο 2023.

Δείχνουν να το σιχαίνονται το Κέντρο, να το απεχθάνονται, να ντρέπονται μήπως θεωρηθούν φιλο-κεντρώοι. Παλαβά πράγματα, που συνοδεύονται από τις θεωρίες ότι το Κέντρο κερδίζεται, όχι όταν είσαι κεντρώος, αλλά όταν είσαι καθαρόαιμος δεξιός ή σκληρός αριστερός και το κατακτάς με το σπαθί σου ως άλλος Τζένγκις Χαν. Βλακείες που υπαγορεύονται από την αδυναμία τους να εκπονήσουν πολιτικές προσέγγισης των μεσαίων στρωμάτων. Και επιμένουν ότι συνεχίζουν να είναι κόμμα εξουσίας. Καλά τώρα…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News