Και μόνο τα συνθήματα τους κοιτάζοντας, αντιλαμβάνεται κανείς πόσο ανήμποροι είναι να «διαβάσουν» την πολύπλοκη πραγματικότητα. Τι είναι πάλι αυτό το «στις 15 Μαΐου ψηφίζουμε και τους στέλνουμε πίσω τον λογαριασμό»; Οι εσωκομματικές εκλογές, με τον Τσίπρα μοναδικό υποψήφιο, ανακατώθηκαν δήθεν αριστοτεχνικά με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, για να γεννήσουν μια πολιτική αρλούμπα που δίκην συνθήματος θα κινητοποιήσει (ελπίζουν) τα απογοητευμένα μέλη του κόμματος να μην πάνε εκείνη την μέρα  για μπάνιο αλλά για μονοκούκι. 

Φρούδες σαχλές ελπίδες. Ο ΣΥΡΙΖΑ αρνείται πεισματικά να καταλάβει ότι ο Ελληνας δεν αρκείται πλέον (όπως 2012-15) να  στέλνει πίσω τον λογαριασμό στους «κακούς» δίνοντας λευκές επιταγές στην παρέα της τσιπροκαμενικής Αριστεροδεξιάς. Απαιτεί πλέον να μάθει και τι λογαριασμό θα πάρει απ’ τον Τσίπρα, πριν αποφασίσει να τον ξαναφέρει στην εξουσία ως καλύτερο του Μητσοτάκη. Διότι την προηγούμενη φορά, ο κοσμάκης κατακάηκε απ’ τον χυλό τους, οπότε τώρα φυσάει μ’ όλη την δύναμη των πνευμόνων του τα αναπαλαιωμένα γιαούρτια που του σερβίρει η Κουμουνδούρου. Ο φόβος φυλάει τα έρημα. 

Μόνο όταν ο ΣΥΡΙΖΑ θα εξηγήσει με σαφήνεια και πειστικότητα πως διάολο θα μειώσει την τιμή του ρεύματος, του αερίου, του ψωμιού ή της ζωοτροφής, θα ‘χει επιτέλους διαβεί τον Ρουβίκωνα του λαϊκισμού και θα ξαναμπεί στο παιχνίδι της εξουσίας. Όσο θα σκίζει μνημόνια και θα καταργεί ρήτρες, όσο την θέση της επεξεργασμένης και ρεαλιστικής πρότασης θα προτάσσει τα εύκολα και άκοπα «δεν πληρώνω» και «μ’ έναν νόμο κι ένα άρθρο», τόσο θα βολοδέρνει στην αντιπολίτευση και ο αρχηγός του θα ξιφουλκεί με τον Κανέναν. 

Ο ανθρωπάκος που στέκεται έξω από τα γραφεία της ΔΕΗ για ρύθμιση κρατώντας στο χέρι του έναν λογαριασμό 1.700 ευρώ, προφανώς είναι απελπισμένος και εξοργισμένος. Αλλά η απόγνωση και η οργή δεν είναι υποχρεωτικά συνώνυμα της ηλιθιότητας. Η αδυναμία του μεροκαματιάρη να πληρώσει το μπουγιουρντί του ρεύματος, δεν τον μετατρέπει σε αφελή που θα πιστέψει ότι ο Τσίπρας ως ξανα-πρωθυπουργός θα μεταμορφωθεί σε Χουντίνι ή σε θαυματουργό Αγιο Παΐσιο. 

Που με ένα νεύμα του θα σταματήσει πάραυτα τον πόλεμο στην Ουκρανία, θα ανοίξει αστραπιαία τις κλειστές στρόφιγγες του ρώσικου αερίου γκρεμίζοντας την τιμή του, θα διπλασιάσει την παραγωγή πετρελαίου από τον ΟΠΕΚ, θα τριπλασιάσει την σπορά και τον θερισμό στους σιτοβολώνες του πλανήτη  και θα απελευθερώσει δια μαγείας τις εγκλωβισμένες εφοδιαστικές αλυσίδες του διηπειρωτικού εμπορίου από τις αποβάθρες της συρματόπλεκτης Σαγκάης. Είπαμε…

Ναι, κάποτε ο Ελληνας έστειλε πίσω τον λογαριασμό προς τον «εχθρό» και του ξανάρθε τριπλός και τετραπλός από τον «φίλο» μαζί με την εντολή κατάσχεσης αν δεν πληρώσει ντούκου. Δεν πέρασαν εκατό χρόνια από τότε, μόλις τρία. Οπότε δίπλα στην σημερινή του απόγνωση, παραμονεύει και η τρεμούλα μήπως στην παγκόσμια αναταραχή που βιώνει, προστεθούν ξανά η ντόπια συντροφική ατζαμοσύνη των Σκουρλέτηδων, η ριζοσπαστική ιδεοληψία των Ευκλείδηδων και η εμφυλιοπολεμική εκδικητικότητα των Παπαγγελόπουλων και των Πολάκηδων. Που αντί να τον σώσουν, θα τον αποτελειώσουν.  

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News