Και ενώ το σύμπαν είναι στημένο στις 6 μ.μ. νταν –λίγο πριν ή λίγο μετά τον προαυλισμό, ανάλογα με το τι ώρα σερβίρεται το συσσίτιο– να δει το επεισόδιο της ημέρας από την σειρά «Tsiodras de papel», σκάει μύτη ο εθνικός μας παιδονόμος Hardαλιάς και ρίχνει τη βόμβα: «Φτου ξελεφτερία, πανδημία τέλος, μπράβο μας και μαγκιά μας, επιβιώσαμε: Βγείτεεε!».

Η ελπίδα θρέφει τον μπουνταλά, θα πείτε, όμως άλλος δρόμος από τη θετική σκέψη αυτή την ώρα δεν υπάρχει: όλοι, λίγο-πολύ, κάπως έχουμε φανταστεί τι πρώτα θα κάνουμε μετά την άρση των περιοριστικών μέτρων και μην το αρνηθείτε.

Τα ευκόλως προβλέψιμα είν’ οι αγκαλιές και τα φιλιά, το ξεφάντωμα σε μπαρ και ταβέρνες, οι βόλτες στην (αυτό πολύ πόνεσε άνευ λόγου, ρε δήμαρχε) παραλία και οι ατέρμονοι καφέδες και τσίπουρα στον ήλιο –άντε και μπαλίτσα να κυλάει στο χορτάρι. Ομως, αφού περάσει το πρώτο ξέσπασμα, μετά τι;

Ο «Μενουμεσπιτισμός», από ανάγκη για σπουδαίους αναμφίβολα στόχους έως τώρα, δεν μπορεί για κάποιες και κάποιους από μας να μη μεταλλαχθεί σε έξη, σε δεύτερη φύση, σε άποψη ζωής, μη σου πω και σε ιδεολογία ακόμη. Οι περίπου δύο (κι ας ελπίσουμε να είναι μόνον τόσοι) μήνες διαβίωσης μέσω οθόνης επαρκούν για την εμφάνιση του νέου είδους όντων: των οθονανθρώπων. Το επιδοματικώς και μέσω smartphone ζην από υποχρέωση στον συνάνθρωπο μπορεί να μετατραπεί σε πρότυπο ζωής και μετά ο ιδρυματισμός ένα τίποτα, μια βαρεμάρα δρόμος είναι.

Ηδη τα πρώτα συμπτώματα, που οι ειδικοί ψάχνουν για τη διάγνωση φαινομένων ιδρυματισμού ή και ασυλοποίησης, ίσως και να υπάρχουν γύρω τριγύρω μας, χωρίς να ‘ναι εύκολα ορατά:

Επιστροφή σε πρώιμα στάδια ψυχοδιανοητικής εξέλιξης –όχιιι άλλες παιδικές φωτογραφίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, λέμε.

Εντονη ερεθιστικότητα –όλη μέρα μαζί σε 70 τ.μ., έναν καβγά να μην τον ρίξουμε;

Συναισθηματική αδιαφορία –όλα είναι ίδια.

Σεξουαλική (τι είν’ αυτό;) διαταραχή και αποεπένδυση σώματος –«βγάλε επιτέλους την ύπουλη φόρμα, δεν σου δείχνει πόσο πάχυνες…».

Εκπτωση κοινωνικών και επαγγελματικών δεξιοτήτων –τα 800 θα φανούν και κίνητρο μηδέν.

Συμπληρώνεται ο κατάλογος από ειδικούς και μη. Δικό σας, που λέγαν (θυμάστε;) στα μπουζούκια π.Ι. = προ Ιού.

Θα περάσει ή δεν θα περάσει ο «Μενουμεσπιτισμός»; Κανείς δεν μπορεί να το πει με βεβαιότητα, πριν το κακό περάσει, πριν το «δεύρο έξω» ακουστεί και αυτό σε δόσεις βέβαια. Προσώρας, όλοι οι παντού και πάντα αισιόδοξοι άδομεν, ακόμη και στο μέσον της πανδημίας, το κατά Τάσο Λειβαδίτη: «Εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε… χοντροί».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News