Φαντάζομαι πώς θα είναι η συνάντηση σε μια αίθουσα σύνταξης ενημερωτικών και ψυχαγωγικών εκπομπών αυτές τις μέρες. Ξεθεωμένοι ρεπόρτερ θα κάθονται στη μέση του τραπεζιού ενώ οι αρχισυντάκτες τους, όπως οι προπονητές, θα τους δίνουν ενθάρρυνση και οδηγίες για το πώς θα κερδίσουν τον αγώνα: να γίνουν η σκιά του Στέφανου Κασσελάκη για ακόμα μία μέρα.

Να κατασκηνώσουν έξω από την πόρτα του σπιτιού του και να πέσουν επάνω του μόλις βγει, προτάσσοντας τα μικρόφωνα σε θέση μάχης, κυνηγώντας τον μέχρι να μπει στο αμάξι του, βομβαρδίζοντάς τον με ερωτήσεις: από το πώς βλέπει το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι πόσα χιλιόμετρα τρέχει κάθε πρωί και πόση ζάχαρη βάζει στον καφέ του. Και φυσικά, να την πέσουν σε όποιον βγει από αυτή την πόρτα. Στον σύντροφο, στον μπαμπά, ακόμα και στη Φάρλι, τη σκυλίτσα του, και σε όποιον τη βγάζει βόλτα.

Σε κάποια άλλη γωνιά της αίθουσας σύνταξης, εξίσου ξεθεωμένοι συντάκτες θα ψάχνουν μανιωδώς σε κοινωνικά δίκτυα και διαδικτυακό ιστό να βρουν συγγενείς και φίλους του Στέφανου, κάποια πρώην σχέση του, τον φούρναρη, τον κουρέα, τον ψιλικατζή ή καμιά γιαγιά που ο προπάππος του Κασσελάκη με την πεθερά της ήταν αδέλφια, η οποία να δεχτεί να βγει και να μιλήσει σε τηλεφωνική σύνδεση, με το σουπεράκι από κάτω να γράφει μια γενίκευση, όπως «η γιαγιά του Στέφανου στον αέρα της εκπομπής μας».

«Ενα αστέρι γεννιέται». Θα δανειστώ τον τίτλο της ταινίας, γιατί το αστέρι που γέννησε η πολιτική συγκυρία έχει δημιουργήσει έναν παπαρατσικό παροξυσμό χωρίς προηγούμενο. Τέτοιο κυνηγητό και ενδιαφέρον από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μόνο η Μπιγιονσέ ή η Ριάνα βιώνουν. Εδώ μιλάμε με όρους lifestyle στην τερματική εκδοχή τους.

Θα έπρεπε να το περιμένουμε. Στην εποχή της επικοινωνιακής αμερικανιάς, όπου το Tik Tok εξελίσσεται σε νούμερο ένα βήμα δηλώσεων προεκλογικής εκστρατείας και η ανθρωποκεντρική, άλλες φορές ουσιαστική αλλά αρκετές φορές κίτρινη και κουτσομπολίστικη πληροφορία για τα πολιτικά πρόσωπα αφήνει πίσω τα πιστεύω και τις θέσεις τους, ο Στέφανος Κασσελάκης ήταν αναμενόμενο να γίνει η εγχώρια Μπιγιονσέ της εβδομάδας που διανύουμε.

Ο τρόπος με τον οποίο προσγειώθηκε μπροστά μας και η τακτική της επικοινωνίας που ξεκίνησε και συνεχίζει με το κοινό είναι το τέλειο έδαφος για να αναπτυχθεί γύρω του θόρυβος και να στραφούν οι προβολείς επάνω του, φωτίζοντας κάθε σπιθαμή του και ψαχουλεύοντάς τον χωρίς καμία διακριτικότητα, για να μάθουν τα πάντα. Οσα θα έπρεπε να ξέρουμε αλλά και όσα δεν έχουμε καμία ανάγκη να μάθουμε.

Από την άλλη, δεν μπορείς να μην παρατηρήσεις και την υπερβολή με την οποία τα μέσα ενημέρωσης ορμούν σε τέτοιες καταστάσεις, θέλοντας να βγάλουν από τη μύγα της πληροφορίας ξύγκι. Δεν μπορείς να μη γελάσεις με τον ρεπόρτερ ο οποίος τρώει τυρόπιτα την ώρα που βλέπει τον Κασσελάκη να βγαίνει και τρέχει αλαφιασμένος και με την μπουκιά στο στόμα να τον προλάβει, ή με τον άλλον που δείχνει την εξώπορτα του σπιτιού της οικογένειας και με μειδίαμα αναφέρει ότι είναι «πασοκικά» πράσινη.

Δεν μπορείς να μην αγανακτήσεις με τον όγκο των ανόητων πληροφοριών που έρχεται πάνω σου κάθε φορά που ανοίγεις την τηλεόραση ή σκρολάρεις στην οθόνη του κινητού σου, και για το γεγονός ότι ασχολούνται όλοι με έναν Στέφανο από το πρωί μέχρι το βράδυ, ενώ εσύ παλεύεις με την ακρίβεια, την ανεργία, τις υποχρεώσεις, το πλημμυρισμένο ή καμένο βιος σου και την ποιότητα της καθημερινότητάς σου, που πάει από το κακό στο χειρότερο.

Ξέρουμε πολύ καλά πώς θα πάει αυτό το έργο. Η παπαρατσική λύσσα θα κοπάσει σε λίγες μέρες, τα συνεργεία θα αραιώσουν μπροστά από την πράσινη εξώπορτα του σπιτιού του υποψήφιου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και η ροή της πληροφορίας θα πέσει σε ρυθμό. Πολύ σύντομα θα σταματήσουν να τρέχουν όλα πίσω από τον Στέφανο και το νέο αστέρι θα πρέπει να καταφέρει να λάμπει χωρίς τη βοήθεια του προβολέα.

Κάτι μου λέει ότι τότε, στο ημίφως, θα καταλάβουμε καλύτερα ποιος είναι ο Στέφανος Κασσελάκης. Γιατί τώρα απλώς καταναλώνουμε πληροφορίες που τον αφορούν χωρίς να προλαβαίνουμε να τις μασήσουμε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News