Παρακολουθώντας την ομιλία του Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, αυτόματα παρέμβαινε στη σκέψη μου, μια πρόσφατη συνομιλία μου με μια δραστήρια γυναίκα, που κατέχει υψηλότατη θέση σε πολυεθνική εταιρεία.

Ερωτεύτηκε την Τήνο και αναζητούσε ένα σπιτάκι «να ξεκουράζεται η ψυχή μου», όπως μου είπε χαρακτηριστικά. «Δεν θέλω πολλά πράγματα. Κάτι μικρό που να αντιστοιχεί στις ελάχιστες οικονομίες μου ώστε να μη χρειαστεί να δανειστώ ούτε ευρώ» και συνέχισε: «Από την ώρα που ανέλαβε Πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ξανακάνω σχέδια. Η μεν κρίση, μου έδωσε την σοφία να μην απλώνομαι πέρα από τις δυνατότητές μου αλλά παράλληλα, η αγωνία που βίωσα… Δεν μπορείς να φαναστείς, Ρέα! Κάθε εβδομάδα έτρεμα, ότι ήταν ζήτημα ελάχιστου χρόνου, να εγκαταλείψει η εταιρεία μου την χώρα μας. Με πονούσε να βλέπω να διώχνουν τα χρήματα που εισέπρατταν προκειμένου να τα διασφαλίσουν. Πλέον… Τι να σου πω; Μακάρι να μη μας διαψεύσει».

Παρακολουθώντας ιντερνετικά, μια μέρα μετά,την ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στη ΔΕΘ, βρέθηκα μπροστά σε κάτι αναζωογονητικά ενδιαφέρον. Κάτι που νομίζω, ότι είχε να συντελεστεί στη χώρα μας από διακυβέρνησης Κωνσταντίνου Καραμανλή το 1974.

Έχουμε να κάνουμε ξανά, με μια πολυμέτωπη, πολυεπίπεδη, πολυδιάστατη «επίθεση» μεθοδικότητας, σοβαρότητας, εξυγίανσης.

Κάποιον που αντιμετωπίζει τα πάντα ως σημαντικά, κατέχοντας και προσμετρώντας κάθε παράμετρο, κάθε θέματος.

Κάποιον που όλα τον απασχολούν, όλα τον «καίνε» ισάξια. Και ενεργεί με το ίδιο πάθος για προσέλκυση επενδύσεων, αναπτέρωση επιχειρηματικότητας, κτίσιμο διεθνών σχέσεων, για «παρατηρητήριο γραφειοκρατίας», παιδεία, ασφάλεια, ψηφιακό κράτος, ενίσχυση τεχνολογίας… Κολοσσιαία θέματα!..

Και συγχρόνως (αυτό το «συγχρόνως» εκτιμώ στον Κ.Μ) να μεριμνεί για τη μείωση του ΦΠΑ στα κράνη και στα παιδικά καθισματάκια… Ναι! Στη χώρα που κατέχει ρεκόρ θυμάτων στις «μάχες» των δρόμων…

Είναι ενθαρρυντικά αισιόδοξο, ότι ο Πρωθυπουργός βρήκε λύση για το Ελληνικό, για την Eldorado Gold, για τη ΔΕΗ αλλά… Να ένα ζωογόνο «αλλά»!… Μερίμνησε με ψυχή και νου και για το δράμα των καρκινοπαθών,ως προς την παραλαβή των ογκολογικών φαρμάκων τους από τα νοσοκομεία και σύντομα από το φαρμακείο που θα υποδεικνύουν οι ασθενείς. Με ξεπερνάει, ότι ουδείς μέχρι τώρα δεν είχε περατώσει αυτό το αίσχος… Και πόσα άλλα τέτοια; Ο Κ.Μ μέσω των ενεργειών του για το περίφημο οικόπεδο στο Μάτι έδειξε τον δρόμο. Δεν υπάρχουν «μεγάλα» και «μικρά». Υπάρχει μόνο επιτακτική ανάγκη σάρωσης κάθε αντικινήτρου για κάθε τι υποσχόμενο.

Αγαπητοί αναγνώστες. Ξεκίνησα μεταφέροντας τα λόγια μιας έντιμης, αξιοπρεπούς, εργατικής φίλης μου. Μια πολίτης, όπως εκατομμύρια πολίτες στη χώρα μας. Ερμηνεύοντας τα λόγια της κατέληξα, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατάφερε σε χρόνο ρεκόρ, να νοιώθουμε την ησυχία του επιβάτη, μέσω ενός καθησυχαστικού «εξυπακούεται» μέσα μας, ότι ο καπετάνιος για να κάθεται στο τιμόνι, γνωρίζει να τιμονεύει  το πλοίο. (Δεν ήταν μέχρι πρότινος αυτονόητο).

Και πλέον, ο καθένας από μας «εξυπακούεται», ότι μπορεί να ασχοληθεί με τη ζωή – ζωή του. Αυτό μπορεί και να εισέπραξα κι εγώ από την ομιλία του στη ΔΕΘ.

Ωστόσο, η αγωνία που εξακολουθεί να με περιλούζει είναι, αν έχει αντίστοιχες δεξιότητες το πλήρωμα. Και το αντίπαλον «δέος»… Θάλασσα! Όπου θάλασσα;… Ουυυυυ! Έχει κάτι μεγαλοκαρχαρίες, έχει κάτι σμέρνες της παραεξουσίας, κάτι βεντούζες χταπόδια… Θάλασσα!…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News