Δεν υπάρχει κάτι κακό στο «καλάθι του νοικοκυριού». Ακόμα και το «νοικοκυριό», που αντικατέστησε το «νοικοκυράς» και λαμβάνει υπ’ όψιν ότι την σήμερον ημέραν αυτός που ψωνίζει μπορεί να είναι «νοικοκυρός», δείχνει επικοινωνιακά ψαγμένο. Εκείνο όμως που ανησυχεί είναι το πρακτικό κομμάτι.

Διότι το «εκπρόσωποι των σούπερ μάρκετ να κληθούν τις επόμενες ημέρες από τον Αδωνι Γεωργιάδη προκειμένου να δεσμευθούν ότι θα καταβάλουν κάθε προσπάθεια ώστε να παραμείνουν σταθερές οι τιμές των βασικών προϊόντων» δεν είναι μέτρο. Μέτρο ήταν η απαγόρευση του καπνίσματος στα νυχτερινά μαγαζιά. Οι περιορισμοί στο ωράριο των εξόδων στην πανδημία. Κάτι με συγκεκριμένες υποχρεώσεις και συγκεκριμένες ποινές. Ούτε «θα καταβάλουμε κάθε προσπάθεια να μην καπνίζουμε στα εστιατόρια», ούτε «θα κοιτάμε να γυρνάμε όσο γίνεται πιο νωρίς το βράδυ».

Αυτό που γράφτηκε για το «καλάθι του νοικοκυριού» μπορεί να χαρακτηριστεί κρατική παραίνεση ή ευχή. Αλλά όχι μέτρο. Μπορεί να μη βλάπτει οι ιδιοκτήτες των σούπερ μάρκετ να δηλώσουν ότι θα βάλουν πλάτη στη μάχη κατά της ακρίβειας, αλλά αν το μέτρο δεν αναφέρει τιμές και ποινές, δεν εξασφαλίζει τίποτα.

Από την άλλη, και να υπάρχουν τιμές και ποινές, το αποτέλεσμα είναι αμφίβολο. Παλιά, στα ζαχαροπλαστεία υπήρχαν οι πάστες διατιμήσεως, ώστε η φτωχή οικογένεια να μπορεί να βγαίνει έξω. Δεν τρώγονταν. Στη δεύτερη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’80, είχε μπει διατίμηση στο ψωμί.

Οι φούρνοι είχαν υποχρέωση να έχουν ψωμί μέχρι τις 11 το πρωί. Εντεκα και πέντε δεν υπήρχε ψίχουλο και πούλαγαν κάτι άθλια ψωμιά, που ονομάζονταν αρτοσκευάσματα, σε υπέρογκη τιμή. Μέχρι τουλάχιστον το 2013, οι καντίνες στους αρχαιολογικούς χώρους είχαν την υποχρέωση να δίνουν κάποια αναψυκτικά σε διατίμηση. Ανάθεμα και αν ποτέ έδωσαν κάποιο.

Το μόνο προϊόν που μου έρχεται στο μυαλό και κράτησε την τιμή της διατίμησης είναι το μπουκαλάκι με το νερό. Είναι, όμως, τόσο πολλοί που το πουλάνε, που δεν μπορούν να συνεννοηθούν για να φιξάρουν κατά πάνω τις τιμές.

Σε γενικές γραμμές, το κράτος είναι καλύτερα να αποφεύγει τις διατιμήσεις. Αν στο «καλάθι του νοικοκυριού» αναφέρονται συγκεκριμένα προϊόντα σε συγκεκριμένες τιμές και τα σούπερ μάρκετ είναι υποχρεωμένα να τα έχουν όσο είναι ανοιχτά, κάτι πάει και έρχεται. Διαφορετικά, το μέτρο θα ανήκει στην κατηγορία των ευχολογίων, αντικείμενο της Εκκλησίας και όχι του κράτους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News